Σύγχρονες Σκηνικές Προσεγγίσεις της Οδύσσειας

Διπλωματική Εργασία uoadl:2449174 919 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Παγκόσμιο Θέατρο: Πράξη - Δραματουργία - Θεωρία
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-01-10
Έτος εκπόνησης:
2018
Συγγραφέας:
Κεχαγιά Βιργινία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Γιώργος Π. Πεφάνης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Φιλοσοφική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Σύγχρονες Σκηνικές Προσεγγίσεις της Οδύσσειας
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Σύγχρονες Σκηνικές Προσεγγίσεις της Οδύσσειας
Περίληψη:
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια τάση για σκηνικές αποδόσεις μη θεατρικών κειμένων, που ανήκουν στην ελληνική ή ξένη πεζογραφία και ποίηση. Οι μελετητές του θεάτρου αναρωτιούνται για τα κίνητρα και τη ροπή αυτή. Ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση δημιουργεί το γεγονός ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν ανέβει παραστάσεις εμπνευσμένες από το ομηρικό έπος της Οδύσσειας. Τα κίνητρα αυτών των προσεγγίσεων ποικίλλουν και πλαισιώνουν λόγους οικονομικούς, κίνητρα αισθητικών πειραματισμών ή και ερευνητικών διαστάσεων.
Η παρούσα διπλωματική εργασία προσεγγίζει το ανέβασμα την Οδύσσειας στη σκηνή ερευνώντας εκείνες τις παραστάσεις που δημιουργήθηκαν με στόχο τον διεθνή καλλιτεχνικό διάλογο ή την διεθνικότητα στον τρόπο παραγωγής. Βάσει των παραπάνω, επιλέχτηκαν ως περιπτώσεις μελέτης η παράσταση Tilemachos. Should I stay or should I go? των Ανέστη Αζά και Πρόδρομου Τσινικόρη, η Οδύσσεια του Ρόμπερτ Γουίλσον και Το Τελευταίο Καραβασεράι της Αριάν Μνουσκίν και του Θεάτρου του Ήλιου. Η συγκριτική ανάλυση που πραγματοποιήθηκε, επιχείρησε ν’ αναδείξει τους λόγους για τους οποίους το έπος επιλέχτηκε από τον εκάστοτε σκηνοθέτη. Μέσα από αυτή την έρευνα ανακύπτουν ζητήματα που συνδέουν την παράσταση με την εποχή της, καθώς σε τουλάχιστον δύο από αυτές τις παραστάσεις αναδεικνύονται κοινωνικοπολιτικά θέματα. Γι’ αυτό τον λόγο επιχειρείται μια αναδρομή από την πιο πρόσφατη παράσταση προς τις παλαιότερες. Τα ερωτήματα που τίθενται περιστρέφονται γύρω από την καταλληλότητα και την χρήση του έπους της Οδύσσειας ως προς τη σκηνική της απόδοση, αλλά και από τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το έπος ένα δραματουργικό εφαλτήριο για να αναπτυχθεί ο λόγος περί ταυτότητας, προσέγγισης του Άλλου, εθνικού ξεριζωμού και επαναπατρισμού και δυσκολιών μετατόπισης. Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της Οδύσσειας που την τοποθετούν ανάμεσα στα προσφιλή κείμενα επιλογής των σκηνοθετών; Πώς τη διαχειρίζονται; Ποιοί είναι οι άξονες πάνω στους οποίους διευκολύνεται μια συζήτηση με θέμα την προσωπική αναζήτηση, τη μετανάστευση, το ταξίδι;
Κύρια θεματική κατηγορία:
Καλές Τέχνες - Ψυχαγωγία
Λέξεις-κλειδιά:
Οδύσσεια, θέατρο-ντοκουμέντο, Τηλέμαχος-Should I Stay or should I go?, Το Τελευταίο Καραβάν Σεράι, Ρόμπερτ Γουίλσον
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
58
Αριθμός σελίδων:
85
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

Σύγχρονες Σκηνικές Προσεγγίσεις της Οδύσσειας.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.