@article{2775494,
    title = "ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΕΝΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ: Ο ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ",
    author = "ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΜΠΕΡΙΔΟΥ",
    journal = "ΓΥΝΑΙΚΑ & ΑΘΛΗΣΗ",
    year = "2003",
    volume = "2",
    number = "2",
    pages = "153-164",
    publisher = "Πανελλήνια Ένωση για την Προώθηση των Γυναικών στον Αθλητισμός και τα Σπορ (ΠΕΠΓΑΣ)",
    issn = "1109-4141",
    keywords = "Χαρέμι, γυναίκα,  χορός, πολυεθνική δουλεία, δεσποτισμός, υποτέλεια, ο θεσμός της δουλείας",
    abstract = "Κατά την διερευνητική μας διείσδυση στην Οθωμανική κοινωνία και στην καθημερινή ζωή των Οθωμανών Τούρκων του 18ου και του 19ου αιώνα, γίνεται φανερό ότι δεν υφίσταται κινητικός πολιτισμός ή κινητική κουλτούρα, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή στην Δύση. Διαπιστώνουμε ότι καταδικάζεται και στιγματίζεται κοινωνικά οποιαδήποτε μορφή κινητικής έκφρασης, όπως ο χορός, οποιαδήποτε μορφή κινητικής δραστηριότητας, εξάσκησης ή εκγύμνασης, ακόμα και το βάδισμα. Τα πρότυπα ήταν τελείως διαφορετικά. Η μαλθακότητα, η ακινησία, η απραξία, η αδράνεια, η νωθρότητα, η οκνηρία, και ιδιαίτερα το υπερβολικό πάχος, εθεωρούντο κοινωνικά προνόμια και αποτελούσαν στοιχεία προσδιορισμού της κοινωνικής θέσης των Οθωμανών Τούρκων. Σε αντίθεση με την Δύση όπου οι οποιεσδήποτε κινητικές δραστηριότητες, πέραν της εργασίας, κατά κάποιο τρόπο οι εξειδικευμένες μορφές κινητικού πολιτισμού, κινητικής κουλτούρας ταυτίστηκαν, μάλιστα, υπήρξαν προνόμια της άρχουσας τάξης, στην Οθωμανική κοινωνία, όλες οι αντίστοιχες κινητικές δραστηριότητες και εκφράσεις εθεωρούντο, και κυριολεκτικά ήταν, υποχρεώσεις και αρμοδιότητες των εξισλαμισμένων σκλάβων, και των μη-μουσουλμάνων υποτελών λαών.  Η σωματική δραστηριότητα, ακόμα και η πιο απλή κίνηση, όπως το βάδισμα, εθεωρείτο στοιχείο και συνήθεια που εκπροσωπούσε τις ‘μη-προνομιούχες’ τάξεις των Οθωμανών, και μία απόδειξη ότι δεν είχαν εξισλαμισμένους σκλάβους ή εξισλαμισμένες σκλάβες να τους υπηρετούν καθώς και μία ένδειξη ότι δεν μπορούσαν ή δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να προσλάβουν υποτελείς μη-μουσουλμάνους για τις οικιακές και τις εξωτερικές εργασίες ή για την ψυχαγωγία τους. Διαπιστώσαμε ότι ουδεμία επιρροή δεν δέχθηκε η Οθωμανική επικράτεια, τουλάχιστον στα επίπεδα του κινητικού πολιτισμού, από τις ευρωπαϊκές αντιλήψεις περί κινητικής κουλτούρας. Αναφερόμαστε φυσικά πάντα σε θεσμικές διαστάσεις.  Εξαίρεση αποτελούν οι θρησκευτικοί χοροί των Δερβίσηδων, οι πολεμικές τεχνικές/τέχνες των Οθωμανών, ή του Οθωμανικού θεσμού της στρατοκρατικής δουλείας, της στρατιωτικής εκπαίδευσης, κ.α.  Όμως, ακόμα και εδώ η άσκηση ανήκε στην αρμοδιότητα της χαμηλότερης στρατιωτικής ιεραρχίας, όπως ήταν εκείνη της στρατοκρατικής δουλείας, δηλαδή των αρσενικών σκλάβων-δούλων, των απελευθερωμένων σκλάβων, καθώς και των ελεύθερων Μουσουλμάνων που ανήκαν στις χαμηλότερες κοινωνικο-οικονομικές ομάδες. Αρσενικοί μη-μουσουλμάνοι που είχαν υποδουλωθεί, εξανδραποδισθεί, εξισλαμισθεί και ενταχθεί στις ένοπλες δυνάμεις ή στα σώματα ασφαλείας, φυσικά γυμνάζονταν, όπως οι γενίτσαροι, οι οποίο είχαν αρπαχθεί από τους Χριστιανικούς πληθυσμούς όταν ήταν μικρά παιδιά, οι Κιρκάσιοι του Καυκάσου, και οι απελευθερωμένοι δούλοι της χαμηλότερης ιεραρχίας των ενόπλων δυνάμεων."
}