Περίληψη:
Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 301 αγόρια ηλικίας δύο έως δεκατεσσάρων
χρόνων. Όσον αφορά τα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών, συγγενή φίμωση είχαν
285/301 (94.7%) και επίκτητη 16 (5.3%). Η αντιμετώπιση της φίμωσης έγινε με
κλασσική περιτομή σε 109 (36.2%) αγόρια, πλαστική ακροποσθίας χωρίς συρραφή σε
93 (30.9%) και πλαστική ακροποσθίας με συρραφή σε 99 (32.9%) αγόρια
αντίστοιχα.
Η πολυπαραγοντική ανάλυση όσον αφορά την παρουσία πόνου μετεγχειρητικά, έδειξε
ότι το αίσθημα του πόνου συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά με τα παιδιά που
υποβλήθησαν σε κλασσική περιτομή ή πλαστική ακροποσθίας με συρραφή σε σύγκριση
με αυτά που εφαρμόσθηκε πλαστική ακροποσθίας χωρίς συρραφή, και στα παιδιά με
επιπλοκές (p<0.001). Όσον αφορά το μετεγχειρητικό άγχος, η πολυπαραγοντική
ανάλυση έδειξε ότι περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης άγχους μετεγχειρητικά
έχουν τα παιδιά που δεν έχουν αδέλφια, τα παιδιά άλλης εθνικότητας (εκτός της
ελληνικής), καθώς και τα παιδιά με προηγούμενο ιστορικό ιατρικων χειρισμών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Η μελέτη αυτή έδειξε ότι τα παιδιά που εμφανίζουν μετεγχειρητικό
άγχος είναι παιδιά που δεν έχουν αδέλφια, τα παιδιά των ευαίσθητων κοινωνικά
ομάδων όπως αυτά των μεταναστών και τα παιδιά που έχουν δυσάρεστες εμπειρίες
από προηγούμενες επεμβάσεις. Όσον αφορά το μετεγχειρητικό αίσθημα πόνου,
φαίνεται ότι σημαντικό ρόλο έχουν η εφαρμοζόμενη τεχνική και η παρουσία
μετεγχειρητικών επιπλοκών.
Λέξεις-κλειδιά:
Φίμωση, Παιδιά, Μετεγεχειρητικός πόνος, Μετεγχειριτικό άλγος
