Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Καθηγήτρια Γεωργία Γερολουκά-Κωστοπαναγιώτου (επιβλέπουσα), Καθηγήτρια Δέσποινα Περρέα, Επίκουρη Καθηγήτρια Αγγελική Πανταζή
Πρωτότυπος Τίτλος:
Διερεύνηση της λειτουργίας της έμμεσης μνήμης κατά τη διάρκεια αναισθησίας με σεβοφλουράνιο ή προποφόλη για προγραμματισμένες επεμβάσεις με τη μέθοδο της διαχωριστικής διαδικασίας.Συσχέτιση με το βάθος αναισθησίας με τη χρήση του BIS. O ρόλος του χειρουργικού stress,της κεντρικής θερμοκρασίας, αιμοδυναμικών παραγόντων και του τελοεκπνευστικού διοξειδίου του άνθρακα.
Περίληψη:
Σκοπός: Χρησιμοποιήσαμε τη μέθοδο της διαχωριστικής διαδικασίας για να
μελετήσουμε τη λειτουργία της μνήμης κατά τη διάρκεια γενικής αναισθησίας με
προποφόλη και σεβοφλουράνιο και να δούμε κατά πόσο αυτή επηρεάζεται από το
βάθος αναισθησίας, τους αναισθητικούς παράγοντες, το χειρουργικό ερέθισμα
καθώς και αιμοδυναμικούς και αναπνευστικούς παράγοντες.
Υλικό-Μέθοδος: Εκατό ασθενείς επιλέχθηκαν για να ακούσουν μια λίστα
επαναλαμβανόμενων λέξεων μετά την εισαγωγή στην αναισθησία για προγραμματισμένη
επέμβαση (50 που έλαβαν προποφόλη και 50 που έλαβαν σεβοφλουράνιο). Οι τιμές
του BIS, αναπνευστικές και οι αιμοδυναμικές μεταβλητές καταγράφονταν συνεχώς
κατά τη διάρκεια του ερεθίσματος. Εντός 36 ωρών μετά την παρουσίαση του
ακουστικού ερεθίσματος ελέγχαμε τη μνήμη των ασθενών με τη χρήση της δοκιμασίας
συμπλήρωσης του θέματος λέξεως που βασίζονταν στο μοντέλο του Buchner σε
συνδυασμό με τη διαχωριστική διαδικασία. Στην ίδια δοκιμασία υποβάλλαμε και μια
ομάδα 50 εθελοντών που δεν είχαν λάβει αναισθησία.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα βασίστηκαν σε 45 άτομα από την ομάδα του
σεβοφλουρανίου, 48 από την ομάδα της προποφόλης και 45 που δεν έλαβαν
αναισθησία. Η μέση τιμή του BIS (± SD) στη μελέτη μας ήταν 45,15 (± 8,97).
Διαπιστώσαμε διατήρηση της μνήμης για λέξεις που παρουσιάστηκαν κατά τη
διάρκεια ελάφράς (BIS 61–80), (p=0.001) και επαρκούς (BIS 41–60), (p=0,008)
αλλά όχι βαθειάς αναισθησίας (BIS 21–40),(p=0,09). Η διαχωριστική διαδικασία
έδειξε σημαντική συμβολή της έμμεσης όχι όμως της άμεσης μνήμης, για BIS 41-60
και 61-80 (μέσο ολικό score έμμεσης μνήμης: 0.01±0.04, 0.1±0.08 και 0.05±0.09
για BIS=21–40, 41–60, και 61–80, αντίστοιχα, ενώ μέσο ολικό score άμεσης
μνήμης: 0.04±0.07 ανεξάρτητα κατηγορίας BIS). Υπήρχε στατιστικώς σημαντική
διαφορά στα score της έμμεσης μνήμης μεταξύ της ομάδας της προποφόλης και
αυτής του σεβοφλουρανίου για BIS 41-60 γενικά (p = 0.016), αλλά και ειδικότερα
μετά τη χειρουργική τομή (p = 0.005), με την προποφόλη να καταστέλλει την
έμμεση μνήμη σε σημαντικότερο βαθμό από το σεβοφλουράνιο και στις δύο
περιπτώσεις. Η απόδοση της μνήμης των εθελοντών που δεν έλαβαν γενική
αναισθησία ήταν καλύτερη λόγω της μεγαλύτερης συμβολής της άμεσης μνήμης. Η
συμβολή της έμμεσης μνήμης σε αυτή την ομάδα ήταν συγκρίσιμη με αυτών που
έλαβαν γενική αναισθησία.
Συμπέρασμα: Κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας η έμμεση μνήμη εμμένει
ακόμα και σε βάθος επαρκούς χειρουργικής αναισθησίας σε βαθμό συγκρίσιμο με την
απουσία αναισθησίας. Το σεβοφλουράνιο φαίνεται να επηρεάζει το συγκεκριμένο
τύπο μνήμης λιγότερο από την προποφόλη σε βάθος επαρκούς αναισθησίας. Το
χειρουργικό stress φαίνεται να ενισχύει την έμμεση μνήμη σε σταθερό βάθος
ύπνου. Αναπνευστικοί και αιμοδυναμικοί παράγοντες δε φαίνεται να επιδρούν στη
μνήμη.
Λέξεις-κλειδιά:
Έμμεση μνήμη, Διαχωριστική διαδικασία, Διφασματικός αναλυτής, Προποφόλη, Σεβοφλουράνιο
