Περίληψη:
Δυσμηνόρροια καλείται η επώδυνη μορφή της εμμηνορρυσίας. Περιγράφονται δυο
τύποι: η πρωτοπαθής και η δευτεροπαθής δυσμηνόρροια.
Η πρωτοπαθής δυσμηνόρροια, δεν σχετίζεται με κάποια παθολογική κατάσταση της
μήτρας και των ενδοπυελικών οργάνων και παρουσιάζεται κυρίως σε γυναίκες νεαρής
ηλικίας. Από παθοφυσιολογικής άποψης, έχει ενοχοποιηθεί η αυξημένη τονικότητα
του μυομητρίου κατά τη διάρκεια της περιόδου. Ο πόνος φαίνεται ότι οφείλεται σε
αυξημένη ευαισθησία των υποδοχέων του άλγους, στις προσταγλανδίνες ή σε
ισχαιμία της μήτρας (Omidvar, 2012).
Η δευτεροπαθής ή επίκτητη δυσμηνόρροια είναι ασυνήθιστη πριν από την ηλικία των
25 ετών και οφείλεται σε κάποια οργανική ενδοπυελική βλάβη. Στις περισσότερες
περιπτώσεις, η υποκείμενη αιτία είναι η ενδομητρίωση, η αδενομύωση, ινομύωμα,
κύστη ωοθήκης ή πυελική φλεγμονώδης νόσος (Plascencia et al, 2010).
Η πρωτοπαθής δυσμηνόρροια αντιμετωπίζεται συχνά (ακολουθώντας οδηγίες διεθνών
Επιστημονικών Εταιρειών) με αντιφλεγμονώδη αναλγητικά, όπως είναι η
ιβουπροφαίνη και η παρακεταμόλη. Πιο συγκεκριμένα, η ιβουπροφαίνη είναι
παράγωγο του προπιονικού οξέος. Έχει σημαντική αντιφλεγμονώδη, αναλγητική και
αντιπυρετική δράση που οφείλεται κυρίως στην αναστολή της σύνθεσης των
προσταγλανδινών που προκαλεί. Η παρακεταμόλη αντίστοιχα, είναι ασθενής
αναστολέας της βιοσύνθεσης των προσταγλανδινών στο Κ.Ν.Σ. Αυτό εξηγεί τις
αναλγητικές και αντιπυρετικές ιδιότητες της (παρόμοιες με αυτές του
ακετυλοσαλικυλικού οξέος) (Wong, Khoo, 2010). Βάσει των ανωτέρω, σκοπός της
παρούσας έρευνας είναι η μελέτη της αποτελεσματικότητας της ιβουπροφαίνης και
της παρακεταμόλης στη θεραπεία της δυσμηνόρροιας. Ειδικότερα, μελετάται η
πρωτοπαθής δυσμηνόρροια, καθώς η δευτεροπαθής αποκλείεται με βάση τα κριτήρια
αποκλεισμού που είναι η εύρεση ενδοπυελικής παθολογίας με το υπερηχογράφημα και
το ιστορικό των γυναικών.
Ως προς την μεθοδολογία της εργασίας, το μέγεθος του δείγματος αποτελείται από
εκατό (100) γυναίκες. Αρχικά, στις γυναίκες αυτές δίνεται ερωτηματολόγιο
σχετικά με την βαθμολόγηση της προ αγωγής δυσμηνόρροιας. Στη συνέχεια, οι 100
γυναίκες διαχωρίζονται σε 2 ομάδες, την ομάδα Α και την ομάδα Β. Η ομάδα Α, τον
πρώτο μήνα έχει λάβει ιβουπροφαίνη και τον δεύτερο μήνα έχει λάβει
παρακεταμόλη. Αντίθετα, η ομάδα Β τον πρώτο μήνα έχει λάβει παρακεταμόλη και
τον δεύτερο μήνα έχει λάβει ιβουπροφαίνη. Η δοσολογία των σκευασμάτων είναι η
μέση συνιστώμενη δοσολογία και για τα δύο φάρμακα (δοσολογικό σχήμα 1 επί 3 για
την Ιβουπροφαίνη και 2 επί 3 για την Παρακεταμόλη).
Ακολουθεί σύγκριση των δυο φαρμάκων για να ελεγχθεί ποιο από τα δυο φάρμακα
υποδείχθηκε ως πιο αποτελεσματικό από τις γυναίκες ως αναλγητικό για την
αντιμετώπιση της δυσμηνόρροιας. Το είδος της μελέτης, είναι η διασταυρούμενη
μελέτη cross-over και το χρονικό δρομολόγιο για τη συλλογή των δεδομένων θα
έχει διάρκεια 2 μηνών. Ως μεθοδολογικό εργαλείο, τέλος, χρησιμοποιούνται ειδικά
αυτοσχέδια ερωτηματολόγια, των οποίων τα δεδομένα αναλύονται με το στατιστικό
πακέτο SPSS έκδοσης Νο.24.
Λέξεις-κλειδιά:
Δυσμηνόρροια, Ιβουπροφαίνη, Παρακεταμόλη, Δευτεροπαθής δυσμηνόρροια, Πρωτοπαθής δυσμηνόρροια
