Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Γ. Πετρίκκος (επιβλέπων), Σ. Στεργιόπουλος , Α. Γιαννόπουλος
Περίληψη:
Εισαγωγή: Εδώ και χρόνια η επίπτωση της δερματικής λεϊσμανίασης παγκοσμίως
έχει υποεκτιμηθεί. Εντούτοις, 1,5 εκατομμύρια νέα περιστατικά παρατηρούνται
ετησίως στις ενδημικές ζώνες. Πρόκειται για πρόβλημα δημόσιας υγείας και στην
Ευρώπη. Η κλασική θεραπεία με άλατα πεντασθενούς αντιμονίου έχει δημιουργήσει
ανθεκτικά στελέχη Leishmania και έχει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες. Γίνεται
αναζήτηση λοιπόν νέων θεραπευτικών πρακτικών.
Σκοπός: Η πραγματοποίηση συστηματικής ανασκόπησης της διεθνούς βιβλιογραφίας
που αφορά στα νεότερα δεδομένα στη θεραπευτική αντιμετώπιση της δερματικής
λεϊσμανίασης την τελευταία τριετία (2009-2012).
Υλικό και Μέθοδος: Έγινε ηλεκτρονική αναζήτηση στις βιβλιογραφικές βάσεις
δεδομένων Pubmed , MEDLINE , LILACS, Scielo, Scopus και Cochrane Central
Register of Controlled Trials από τον Ιανουάριο 2009 έως τον Απρίλιο 2012. Οι
όροι αναζήτησης ήταν «cutaneous leishmaniasis treatment», «pentavalent
antimony», «meglumine» «stibogluconate», ,«glucantime», «paromomycin» .
Βρέθηκαν 5427 άρθρα εκ των οποίων επιλέχθηκαν τελικά 15 τυχαιοποιημένες
ελεγχόμενες μελέτες για τη συστηματική ανασκόπηση.
Aποτελέσματα: H μιλτεφοζίνη p.o., ένα ανάλογο της φωσφοχολίνης, φάνηκε
αποτελεσματικότερη των αλάτων πεντασθενούς αντιμονίου στη θεραπεία δερματικής
λεϊσμανίασης. Η φλουκοναζόλη σε δόση 400mg p.o. ήταν επίσης αποτελεσματική. Ένα
νέο ανασυνδυασμένο εμβόλιο , το LEISH-F1+ MPL-SE , φαίνεται να προσφέρει τόσο
στην πρόληψη όσο και στη θεραπεία. Patch NO μελετήθηκε και επέφερε χαμηλά
ποσοστά ίασης αλλά είχε λίγες ανεπιθύμητες ενέργειες. Τοπικά σκευάσματα όπως ,
ιμικουιμόδη και παρομομυκίνη ήταν επίσης αποτελεσματικά. Laser CO2 ,
κρυοθεραπεία, τοπική εφαρμογή θερμότητας καθώς και άλατα πεντασθενούς
αντιμονίου ενδοβλαβικά με μεσοθεραπεία είναι πρακτικές με υποσχόμενα
αποτελέσματα.
Συμπεράσματα: Η δερματική λεϊσμανίαση είναι μία νόσος που απασχολεί όλο και
περισσότερο τόσο τον αναπτυσσόμενο όσο και τον ανεπτυγμένο κόσμο, κυρίως λόγω
της αύξησης του παγκόσμιου τουρισμού .Παρ όλο που τα άλατα πεντασθενούς
αντιμονίου θεωρούνται η θεραπεία εκλογής για την δερματική λεϊσμανίαση , νέες
θεραπευτικές πρακτικές με έμφαση στην τοπική θεραπεία επέδειξαν ανάλογη
αποτελεσματικότητα με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Παρ όλ αυτά , πολλαπλοί
παράγοντες , όπως το κόστος , οι ανεπιθύμητες ενέργειες , η τοπική εμπειρία και
η διαθεσιμότητα των φαρμάκων για τη θεραπεία της νόσου θα πρέπει να λαμβάνονται
υπ όψιν κατά τον καθορισμό της καλύτερης διαχείρισης της νόσου.
Λέξεις-κλειδιά:
θεραπεία δερματικής λεϊσμανίασης, άλατα πεντασθενούς αντιμονίου, meglumine, glucantime, stibogluconate
