Περίληψη:
Οι σηραγγώδεις δυσπλασίες είναι μία σπάνια αγγειακή δυσπλασία που αφορά το
κεντρικό νευρικό σύστημα, στην πλειοψηφία τα εγκεφαλικά ημισφαίρια, με επίπτωση
στο γενικό πληθυσμό που εκτιμάται μεταξύ 0,3 – 0,8%. Η εισαγωγή της μαγνητικής
τομογραφίας άλλαξε ριζικά τα δεδομένα όσον αφορά τη διάγνωση των δυσπλασιών
αυτών, καθώς εξαιτίας της αιμοδυναμικής συμπεριφοράς τους, με χαρακτηριστική
αργή αιματική ροή εντός αυτών, οι σηραγγώδεις δυσπλασίες είναι ελάχιστα ή και
καθόλου ορατές στην αγγειογραφική απεικόνιση και πολλές φορές το ίδιο και στην
αξονική τομογραφία.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία, μέσα από τη μελέτη της παθολογίας, των
κλινικών εκδηλώσεων και της φυσικής ιστορίας της νόσου, με έμφαση στην
απεικόνιση σε κάθε φάση της κλινικής πορείας του ασθενούς, αναλύεται ο τρόπος
αντιμετώπισης των σηραγγωδών δυσπλασιών. Οι θεραπευτικές επιλογές κρίνονται υπό
το πρίσμα της αντιμετώπισης κάθε ασθενή ξεχωριστά ανάλογα με τα συμπτώματα που
παρουσιάζει, την εντόπιση της βλάβης στο κεντρικό νευρικό σύστημα, αλλά και την
ηλικία, τον τρόπο ζωής και την ιδιαίτερη επιθυμία του κάθε ατόμου. Εξέχουσα
θέση διατηρεί η μικροχειρουργική αφαίρεση των βλαβών με θετικά αποτελέσματα
όσον αφορά τον έλεγχο των συμπτωμάτων των ασθενών, αλλά και τη μείωση του
κινδύνου μελλοντικής νοσηρότητας και θνησιμότητας.
Λέξεις-κλειδιά:
Σηραγγώδεις δυσπλασίες, Δυσπλασίες κεντρικού νευρικού συστήματος, Ακτινολογία, Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική, Σηραγγώματα
