Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αρκετές μελέτες έχουν δείξει πως η έκπτωση της αναπνευστικής λειτουργίας μπορεί
να αποτελέσει προδιαθεσικό παράγοντα για την ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα,
καθώς έχει παρατηρηθεί αυξημένη επίπτωση καρκίνου μεταξύ ατόμων που πάσχουν από
μη νεοπλασματικές παθήσεις του αναπνευστικού, όπως η Χ.Α.Π., κυρίως το εμφύσημα
και το βρογχικό άσθμα.
ΣΚΟΠΟΣ
Η αναδρομική καταγραφή της αναπνευστικής λειτουργίας των ασθενών με καρκίνο
πνεύμονα, η καταγραφή της καπνιστικής τους συνήθειας, η καταγραφή της
φαρμακευτικής αγωγής για νοσήματα του αναπνευστικού, αλλά και η συσχέτισή τους
με το στάδιο της νόσου και τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου. Τέλος, αποσκοπεί
στην προοπτική καταγραφή της νοσηρότητας και της θνησιμότητας των ασθενών αυτών
και τη συσχέτισή τους με τον βαθμό έκπτωσης της αναπνευστικής λειτουργίας.
ΥΛΙΚΟ, ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΜΕΘΟΔΟΣ
Μελετήθηκε αναδρομικά ένα δείγμα 106 ασθενών, οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε
πλήρη λειτουργικό έλεγχο του αναπνευστικού τη στιγμή της διάγνωσης και πριν από
την εφαρμογή θεραπείας. Καταγράφηκαν τα επιδημιολογικά και κλινικά τους
στοιχεία.
Η καπνιστική συνήθεια υπολογίστηκε σε pack/years και καταγράφηκε η φαρμακευτική
αγωγή που λάμβαναν για Χ.Α.Π.
Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε ομάδες με βάση το στάδιο της Χ.Α.Π. κατά GOLD, ενώ 6
ασθενείς εξαιρέθηκαν από το δείγμα λόγω της ύπαρξης πλευριτικής συλλογής ή
ατελεκτασίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Το 89% ήταν άντρες, ενώ το 11% γυναίκες. Η βαρύτητα της καπνιστικής συνήθειας
(εκφραζόμενη σε pack/years) ήταν κατά μέσο όρο 69,7 pack/years για τους άντρες
και 50,2 pack/years για τις γυναίκες. Με βάση τα κριτήρια της GOLD, το 39% των
ασθενών δεν εμφάνιζε διαταραχή της αναπνευστικής λειτουργίας. Από τους τύπους
καρκίνου, το πλακώδες εμφανίζεται το πιο συχνό με ποσοστό 46% και ακολουθεί το
αδενοκαρκίνωμα με 33%. Ο έλεγχος δεν έδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ
του μέσου αριθμού των πακέτων που κάπνιζε ο ασθενής και του ιστολογικού τύπου
του καρκίνου. Δεν αναδείχτηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στα στάδια
της διαταραχής της αναπνευστικής λειτουργίας και τον αριθμό των pack/years. Δεν
υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά στον ιστολογικό τύπο μεταξύ των ατόμων με
και χωρίς Χ.Α.Π. (P-VALUE: 0,498). Επίσης, δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική
σχέση μεταξύ του σταδίου της Χ.Α.Π. και του ιστολογικού τύπου του καρκίνου,
ούτε μεταξύ της λήψης φαρμακευτικής αγωγής και του σταδίου του καρκίνου του
πνεύμονα. Ωστόσο, η νοσηρότητα επηρεάζεται από τη συνύπαρξη Χ.Α.Π., καθώς σε
σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό νοσηλεύτηκαν οι ασθενείς που είχαν Χ.Α.Π. (P =
0,028), που είχαν μεγαλύτερο βαθμό Χ.Α.Π. (P = 0,005) και που ελάμβαναν
φαρμακευτική αγωγή (P = 0,027). Τέλος, σημαντική σχέση με την επιβίωση των
ασθενών βρέθηκε να έχει η ύπαρξη νοσηλειών (P < 0,001), η διάρκεια νοσηλείας (P
< 0,001) και η ύπαρξη μετάστασης (P = 0,002).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η συνύπαρξη διαταραχής της αναπνευστικής λειτουργίας επηρεάζει αρνητικά τη
νοσηρότητα και τη θνητότητα των ασθενών με καρκίνο πνεύμονα, αν και μελέτες
υποστηρίζουν πως αποτελεί και προδιαθεσικό παράγοντα για καρκίνο, γεγονός που
δεν αποδεικνύεται στην παρούσα μελέτη.
Λέξεις-κλειδιά:
Χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, Καρκίνος πνεύμονα, Σπιρομέτρηση, Ιστολογικός τύπος, θνησιμότητα
