Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Καθηγητής Λιάπης Χρήστος, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλωνάρης Χρήστος
Περίληψη:
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Είναι ευρέως γνωστό ότι η αποκατάσταση των αορτικών ανευρυσμάτων σε ασθενείς με
προεγχειρητική νεφρική ανεπάρκεια έχει υψηλότερα ποσοστά θνητότητας/
θνησιμότητας σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς νεφρική δυσλειτουργία
προεγχειρητικά, και ότι αποτελεί έναν ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για
απογοητευτική έκβαση. Τόσο η ενδαγγειακή (EVAR) όσο και η ανοιχτή αποκατάσταση
μπορούν να οδηγήσουν σε επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας με διαφορετικούς
μηχανισμούς, συχνά εξαρτώμενους από την εκάστοτε τεχνική. Επιπλέον, η
υποχρεωτική χρήση σκιαγραφικού μέσου για την παρακολούθηση των ασθενών αυτών με
αξονική τομογραφία, αποτελεί ένα μείζον ζήτημα στην αντιμετώπιση αυτών των
ασθενών. Από τις πολλαπλές υπάρχουσες μελέτες σχετικά με την επίδραση αυτών των
μεθόδων σε ασθενείς με νεφροπάθεια προκύπτουν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Ο
αντικειμενικός σκοπός της παρούσας εργασίας είναι, μέσω μιας συστηματικής
μελέτης της τρέχουσας βιβλιογραφίας, να οριστούν συγκεκριμένες οδηγίες για το
βέλτιστο χειρισμό αυτών των ασθενών, τους οποίους συχνά αντιμετωπίζει ένας
αγγειοχειρουργός.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ
Διενεργήθηκε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, με αναζήτηση στη βάση
δεδομένων PubMed μελετών στην αγγλική βιβλιογραφία με τους όρους: Αbdominal
Aortic Aneurysm (AAA, ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής), endovascular aneurysm repair
(EVAR, ενδαγγειακή αποκατάσταση ανευρύσματος), open repair (ανοιχτή
αποκατάσταση), renal function (νεφρική λειτουργία) , renal impairment (νεφρική
δυσλειτουργία). Στη μελέτη περιλήφθηκαν μόνο αναφορές οι οποίες συσχετίζουν τις
μεθόδους αποκατάστασης των ανευρυσμάτων με τη νεφρική λειτουργία και της
επίδρασή τους σε αυτή. Από περισσότερες από 120 μελέτες, 58 άρθρα
χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την ανασκόπηση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Σε ασθενείς με μέτρια νεφρική ανεπάρκεια, όπως αυτή υπολογίζεται από το ρυθμό
σπειραματικής διήθησης (GFR 30-60 mL/ min), η ενδαγγειακή αποκατάσταση είναι
πιθανώς ασφαλέστερη, ενώ σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική νόσο (GFr <30mL/min) οι
επιπλοκές και η θνητότητα είναι απογοητευτικές και με τις δύο μεθόδους, σε
βαθμό τέτοιο, ώστε να δικαιολογείται η αναβολή της επέμβασης μέχρι ο κίνδυνος
ρήξης να είναι ανεπίτρεπτα υψηλός. Ωστόσο, οι διαθέσιμες μελέτες χρησιμοποιούν
ποικίλους δείκτες εκτίμησης της νεφρικής λειτουργίας, καθιστώντας τη στατιστική
ανάλυση και τα ανωτέρω συμπεράσματα επισφαλή, μέχρι να προκύψουν προοπτικές
τυχαιοποιημένες μελέτες με σαφή ορισμό της προ και περι- εγχειρητικής νεφρικής
λειτουργίας. Η βέλτιστη χρήση φαρμάκων προ και περι- εγχειρητικά σε συνδυασμό
με εναλλακτικές απεικονιστικές μεθόδους οι οποίες αντικαθιστούν την συμβατική
αξονική τομογραφία και αγγειογραφία, είναι δυνατό να καταστήσουν στο μέλλον το
EVAR τη μέθοδο εκλογής σε ασθενείς υψηλού κινδύνου.
Λέξεις-κλειδιά:
Aνεύρυσμα κοιλιακής αορτής , Eνδαγγειακή αποκατάσταση , Νεφρική ανεπάρκεια, Ανοικτή αποκατάσταση , Νεφρική δυσλειτουργεία
