Προσθετικές αποκαταστάσεις επί εμφυτευμάτων: Ανάλυση σχεδιαστικών, κατασκευαστικών και κλινικών παραμέτρων

Διπλωματική Εργασία uoadl:1315256 645 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Προσθετική (Κλινικές Ειδικεύσεις)
Βιβλιοθήκη Οδοντιατρικής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2016-03-10
Έτος εκπόνησης:
2015
Συγγραφέας:
Τζανέτου Παναγούλα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Συκαράς Νικήτας, Επίκουρος Καθηγητής Τομέα Προσθετολογίας,Γούσιας Ηρακλής, Επίκουρος Καθηγητής Τομέα Προσθετολογίας, Πελεκάνος Σταύρος, Επίκουρος Καθηγητής Τομέα Προσθετολογίας
Πρωτότυπος Τίτλος:
Προσθετικές αποκαταστάσεις επί εμφυτευμάτων: Ανάλυση σχεδιαστικών, κατασκευαστικών και κλινικών παραμέτρων
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η χρήση των εμφυτευμάτων αποτελεί σήμερα μια επιλογή σχεδίου
θεραπείας με υψηλά ποσοστά επιβίωσης και επιτυχίας. Ένα εμφύτευμα θεωρείται
"επιτυχημένο" όταν έχει οστεοενσωματωθεί και έχει αποκατασταθεί με μία
λειτουργικά και αισθητικά αποδεκτή αποκατάσταση. Οι επιπλοκές που ενδέχεται να
συμβούν στις αποκαταστάσεις με εμφυτεύματα διακρίνονται σε βιολογικές, οι
οποίες αφορούν τους περιεμφυτευματικούς ιστούς και μηχανικές, οι οποίες αφορούν
την υπερκατασκευή.
Είναι τεκμηριωμένο βιβλιογραφικά ότι η συγκλεισιακή υπερφόρτιση και οι μη
αξονικές φορτίσεις στα εμφυτεύματα αποτελούν αίτια εμφάνισης μηχανικών
επιπλοκών στις επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις. Συνεπώς, διαφαίνεται η σημασία
της τοποθέτησης των εμφυτευμάτων στις ιδανικές θέσεις, ούτως ώστε η κεφαλή του
εμφυτεύματος να βρίσκεται κατά το δυνατό κοντά στο κέντρο της αποκατάστασης.
Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων διεξάγεται πλέον προσθετικά καθοδηγούμενη με
σκοπό την επιθυμητή θέση των εμφυτευμάτων. Ωστόσο, πολλές φορές η τελική
κλινική θέση των εμφυτευμάτων διαφέρει από την ιδανική. Η διαφορά αυτή αποτελεί
το αίτιο εμφάνισης ενδομυλικών προβόλων στις επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις.
Σκοπός: Η παρούσα ερευνητική εργασία επιχειρεί να συσχετίσει την τρισδιάστατη
δομή της προσθετικής αποκατάστασης με τη διευθέτηση στο χώρο του αντίστοιχου
εμφυτεύματος. Για το λόγο αυτό πραγματοποιήθηκε καταγραφή και μέτρηση των
διαστάσεων των επιεμφυτευματικών αποκαταστάσεων και των τμημάτων που τις
απαρτίζουν και συσχέτιση των μετρήσεων αυτών με κλινικές παραμέτρους, οι οποίες
συνδέονται με τη συμπεριφορά και την επιτυχία των αποκαταστάσεων αυτών κατά τη
λειτουργία τους.
Συγκεκριμένα, οι κλινικές παράμετροι που θα αναλυθούν είναι: (α) οι διαστάσεις
των εμφυτευμάτων, (β) τα χαρακτηριστικά του μηχανικού στηρίγματος, (γ) τα
σχεδιαστικά χαρακτηριστικά της επιεμφυτευματικής αποκατάστασης και (δ) οι
συγκλεισιακές επαφές.
Μέθοδος και Υλικά: Στην παρούσα έρευνα πραγματοποιήθηκε καταμέτρηση των
διαστάσεων 49 οπίσθιων ακίνητων επιεμφυτευματικών συγκολλούμενων αποκαταστάσεων
και των επιμέρους τμημάτων τους, οι οποίες κατασκευάστηκαν σε 18 ασθενείς στη
μεταπτυχιακή κλινική του Τμήματος της Προσθετικής της Οδοντιατρικής Σχολής του
Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).
Καταγράφηκαν οι εξής παράμετροι: (1) διάμετρος και μήκος εμφυτεύματος που
στηρίζει την αποκατάσταση, (2) διάμετρος μηχανικού στηρίγματος, (3) ύψος
μηχανικού στηρίγματος, (4) μήκος μασητικής μονάδας (εγγύς-άπω), (5) εύρος
μασητικής μονάδας (παρειογλωσσικά), (6) ύψος μασητικής μονάδας, (7) εμβαδό
μασητικής τράπεζας, (8) ενδομυλικοί πρόβολοι σε όλες τις κατευθύνσεις, (9)
Μασητικό μήκος, εύρος και εμβαδό αντίστοιχης μασητικής μονάδας της αντίθετης
πλευράς και (10) απόσταση του κέντρου του εμφυτεύματος από το κέντρο της
αποκατάστασης.
Την ολοκλήρωση των μετρήσεων ακολούθησε η δεύτερη φάση της έρευνας κατά την
οποία πραγματοποιήθηκε καταγραφή των συγκλεισιακών επαφών στους 8 από τους 18
ασθενείς, που έφεραν 26 από τις 49 επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις που
χρησιμοποιήθηκαν στην πρώτη φάση. Για την προαναφερθείσα καταγραφή
χρησιμοποιήθηκε η συσκευή του συστήματος T-Scan (T-scan III Pressure
Management System, Tekscan Inc). Στη συνέχεια ακολούθησε η επεξεργασία των
δεδομένων της καταγραφής στον υπολογιστή με σκοπό να προσδιοριστεί το σημείο
άσκησης μέγιστης δύναμης στη μασητική επιφάνεια των προαναφερθέντων
επιεμφυτευματικών αποκαταστάσεων και η απόσταση του σημείου άσκησης μέγιστης
δύναμης από το κέντρο του εμφυτεύματος. Τέλος, καταγράφηκε το ποσοστό από τη
συνολική δύναμη που ασκεί ο ασθενής κατά τη μέγιστη συγγόμφωση στις υπό εξέταση
αποκαταστάσεις.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα από τη διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ
διαφορετικών μεταβλητών είναι τα ακολούθα:
1. Η συσχέτιση της διαμέτρου του εμφυτεύματος με το εύρος της μασητικής μονάδος
βρέθηκε μέτρια θετική και στατιστικά λίαν σημαντική
2. Η συσχέτιση της διαμέτρου του εμφυτεύματος με τη διάμετρο του κολοβώματος
βρέθηκε μέτρια θετική και στατιστικά λίαν σημαντική.
3. Η συσχέτιση του ύψους της αποκατάστασης με το ύψος του κολοβώματος ήταν
ισχυρή θετική και στατιστικά λίαν σημαντική
4. Η συσχέτιση του ύψους της αποκατάστασης με το μήκος του εμφυτεύματος ασθενής
αρνητική και στατιστικά μη σημαντική. Η αναλογία μύλης/εμφυτεύματος ήταν κατά
μέσο όρο 0,9, ενώ στις περιπτώσεις των εμφυτευμάτων με μήκος <10mm ήταν 1,28.
5. Η συσχέτιση του εμβαδού της αποκατάστασης και του εμβαδού του αντίστοιχου
δοντιού της αντίθετης πλευράς βρέθηκε μέτρια θετική (p<0,01). Η αναλογία του
εμβαδού των υπό μελέτη αποκαταστάσεων ως προς το εμβαδό των αποκαταστάσεων της
αντίθετης πλευράς, όταν αυτές ήταν πάνω σε εμφυτεύματα βρέθηκε ίση με 1: 1,016,
ενώ όταν ήταν πάνω σε φυσικό δόντι (με ή χωρίς κάποια αποκατάσταση) 1: 0,89.
Όσον αφορά τους ενδομυλικούς προβόλους οι μεγαλύτερες τιμές παρατηρήθηκαν στο
γλωσσικό/υπερώιο πρόβολο με μέγιστη τιμή τα 6,35mm, ενώ η μέγιστη τιμή για την
απόσταση του κέντρου της αποκατάστασης από το κέντρο του εμφυτεύματος ήταν τα
3,65mm. Σε ποσοστό 68% το κέντρο του εμφυτεύματος βρισκόταν στο κεντρικό
επιμέρους τμήμα (5ο τμήμα), στο οποίο βρισκόταν και το κέντρο της στεφάνης.
Με βάση τα δεδομένα από του υπολογισμό της απόστασης κέντρου εμφυτεύματος -
σημείου άσκησης της μέγιστης συγκλεισιακής δύναμης, ενδομυλικός πρόβολος
παρατηρήθηκε σε ποσοστό 71% στις αποκαταστάσεις προγομφίων και σε ποσοστό 82%
στις αποκαταστάσεις των γομφίων.
Τέλος, δε βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ του ποσοστού της ασκούμενης δύναμης και της
διαμέτρου του εμφυτεύματος, ενώ η συσχέτιση του ποσοστού της ασκούμενης δύναμης
με το εμβαδό της αποκατάστασης ήταν ασθενής αρνητική και στατιστικά μη
σημαντική.
Συμπεράσματα: Η επιβίωση και η επιτυχία των επιεμφυτευματικών αποκαταστάσεων
επηρεάζονται από όλες τις παραμέτρους που εξετάστηκαν. Ο άρτιος σχεδιασμός των
υπό μελέτη αποκατασταστάσεων και η προσθετικά καθοδηγούμενη τοποθέτηση των
αντίστοιχων εμφυτευμάτων, δεν απέτρεψαν την εμφάνιση αποκλίσεων. Ωστόσο η
εμφάνιση των καταγεγραμμένων αποκλίσεων δεν καθιστούν απαραίτητα τις
συγκεκριμένες αποκαταστάσεις μη λειτουργικές και ανεπιτυχείς.
Η παράμετρος, η οποία διαφαίνεται να παίζει κυρίαρχο ρόλο ακόμη και σε
περιπτώσεις άρτια σχεδιασμένων αποκαταστάσεων είναι οι συγκλεισιακές δυνάμεις.
Για το λόγο αυτό, ο έλεγχος του μεγέθους και της κατεύθυνσης αυτών κατά τη
κατασκευή και παράδοση της προσθετικής εργασίας και οι συχνές επανεξετάσεις στη
συνέχεια, αποτελούν βασική προϋπόθεση για την επιτυχημένη κλινική συμπεριφορά
της αποκατάστασης.
Λέξεις-κλειδιά:
Εμφυτεύματα, Επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις, Ενδομυλικός πρόβολος, Ιδανική θέση εμφυτεύματος, Συγκλεισιακές επαφές
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
150
Αριθμός σελίδων:
168
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

document.pdf
2 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.