Περίληψη:
Στην παρούσα διατριβή μελετούνται το πρόβλημα της προσαρμοστικής εκμάθησης στον
τομέα της Μηχανικής Εκμάθησης και οι σχετικοί προσαρμοστικοί αλγόριθμοι. Στην
προσαρμοστική εκμάθηση, σκοπός είναι η μελέτη και η ανάπτυξη αλγορίθμων, οι
οποίοι έχουν την δυνατότητα να εκπαιδεύονται και να μαθαίνουν, μέσα από
μετρήσεις εισόδου – εξόδου, και να προσαρμόζονται στις αλλαγές του
περιβάλλοντος, με στόχο την εκτίμηση αγνώστων παραμέτρων κατά τη διάρκεια του
χρόνου. Το αντικείμενο αυτό εμφανίζεται σε πολλές εφαρμογές της καθημερινής
ζωής, όπως η κινητή τηλεφωνία, και χαρακτηρίζει συστήματα που λειτουργούν σε
πραγματικό χρόνο. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου, αναπτύχθηκαν προσαρμοστικοί
αλγόριθμοι με τους οποίους επιτυγχάνεται ικανοποιητική εκτίμηση των αγνώστων
παραμέτρων. Κατά τη μελέτη προσαρμοστικών αλγορίθμων, γίνεται εύκολα αντιληπτό
το γεγονός της ύπαρξης σημαντικών και εκτενών θεωρητικών υποβάθρων για την
δημιουργία τους και τη λειτουργία τους. Υπάρχουν αλγόριθμοι που
χρησιμοποιούνται για γραμμικά αλλά και για μη γραμμικά συστήματα, εφαρμόζοντας
έξυπνες μαθηματικές τεχνικές. Στα μη γραμμικά συστήματα η διαδικασία υλοποίησης
ενός αλγορίθμου είναι περισσότερο πολύπλοκη, αλλά, με την κατάλληλη προσαρμογή
στα μαθηματικά μοντέλα, επιφέρει πολύ καλά αποτελέσματα στην εκτέλεσή του. Στην
παρούσα διατριβή θα μελετήσουμε την φιλοσοφία των αλγορίθμων αυτών, το
θεωρητικό τους υπόβαθρο, όπου θα γνωρίσουμε και θα εμβαθύνουμε σε έννοιες, όπως
συνάρτηση κόστους, πυρήνες, κ.α., και φυσικά στο τέλος την πειραματική τους
εκτέλεση, συγκρίνοντας τα διάφορα πειράματα των αλγορίθμων και εξάγοντας
συμπεράσματα.
Λέξεις-κλειδιά:
προσαρμοστική εκμάθηση, προσαρμοστικοί αλγόριθμοι, γραμμικά και μη γραμμικά συστήματα, κυρτά σύνολα, πυρήνες