Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν μία θετική σχέση του σωματικού βάρους με καλύτερη πρόγνωση σε ασθενείς με εγκατεστημένη καρδιαγγειακή νόσο. Η συσχέτιση όμως των δεικτών παχυσαρκίας με την καρδιαγγειακή νοσηρότητα μεταξύ υπερτασικών ασθενών δεν είναι επαρκώς μελετημένη.
ΣΚΟΠΟΣ: Να μελετηθεί ο κίνδυνος καρδιαγγειακής νοσηρότητας σε σχέση με τους δείκτες σωματικού βάρους σε υπερτασικούς ασθενείς υπό ή άνευ αγωγής, φυσιολογικού βάρους έως και ηπίως παχύσαρκους, χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Παρακολουθήθηκαν 1630 υπερτασικοί ασθενείς (51,6% άνδρες, 25,8% παχύσαρκοι, 76,1% με αρρύθμιστη υπέρταση), που επισκέφθηκαν την Μονάδα Υπέρτασης της Α΄ Πανεπιστημιακής Κλινικής του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου για μέσο διάστημα 3,89±1,69 έτη. Κατά την αρχική εκτίμηση έγινε καταγραφή κλινικών στοιχείων συμπεριλαμβανομένων του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και της περιμέτρου μέσης, αρτηριακής πίεσης ιατρείου, και πραγματοποιήθηκε συνήθης εργαστηριακός και υπερηχογραφικός έλεγχος. Πρωτεύον καταληκτικό σημείο ορίσθηκε η καρδιαγγειακή νοσηρότητα που αντιστοιχεί στο σύνθετο στεφανιαίας νόσου και αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Καταγράφηκαν συνολικά 54 καρδιαγγειακά συβάματα εκ των οποίων 41 αντιστοιχούσαν σε διαγνώσεις στεφανιαίας νόσου και 13 σε εγκεφαλικά επεισόδια. Εκ της μονοπαραγοντικής παλινδρόμησης Cox, σημαντική συσχέτιση με τα καρδιαγγειακά συβάματα εμφάνισε μόνο η περίμετρος μέσης (HR=1.036, 95% CI: 1.010-1.063, p=0.007). Σε μοντέλο πολλαπλής παλινδρόμησης Cox θέτοντας ως ανεξάρτητες μεταβλητές το ΔΜΣ, την περίμετρο μέσης και λοιπούς παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, η περίμετρος μέσης εμφάνισε ανεξάρτητη θετική συσχέτιση με τα καρδιαγγειακά συβάματα (HR=1.048, 95% CI: 1.002-1.095, p=0.042) ενώ ο ΔΜΣ εμφάνισε ανεξάρτητη αρνητική συσχέτιση (HR=0,847, 95% CI: 0.736-0.975, p=0.021).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε υπερτασικούς ασθενείς φυσιολογικού βάρους έως ηπίως παχύσαρκους το μεγαλύτερο σωματικό βάρος φαίνεται να σχετίζεται με καλύτερη πρόγνωση από πλευράς καρδιαγγειακής νοσηρότητας, ενώ η κοιλιακή παχυσαρκία με χειρότερη, τουλάχιστον όταν αυτά τοποθετούνται στο ίδιο μοντέλο με άλλους παράγοντες κινδύνου. Η σωστή θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών αυτών πρέπει να περιλαμβάνει την βέλτιστη αντιυπερτασική αγωγή, τα κατάλληλα υγιειονοδιαιτικά μέτρα και τη σωματική άσκηση.
