Μεγάλες Ανακαλύψεις στη Χημεία. Ένα ισχυρό εκπαιδευτικό εργαλείο στη διδασκαλία της Χημείας

Διπλωματική Εργασία uoadl:1449947 545 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Σύγχρονες Μέθοδοι Διδασκαλίας της Χημείας
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-04-09
Έτος εκπόνησης:
2017
Συγγραφέας:
Βικτωράτου Αιμιλία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Δρ. Γιαννακουδάκης Παναγιώτης, Καθηγητής, Τμήμα Χημείας, ΑΠΘ, Δρ. Γιαννακουδάκης Ανδρέας, Καθηγητής, Τμήμα Χημείας, ΑΠΘ, Δρ. Σιγάλας Μιχάλης, Καθηγητής, Τμήμα Χημείας, ΑΠΘ.
Πρωτότυπος Τίτλος:
Μεγάλες Ανακαλύψεις στη Χημεία. Ένα ισχυρό εκπαιδευτικό εργαλείο στη διδασκαλία της Χημείας
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Μεγάλες Ανακαλύψεις στη Χημεία. Ένα ισχυρό εκπαιδευτικό εργαλείο στη διδασκαλία της Χημείας
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνηθεί, να μελετηθεί και να αξιοποιηθεί διδακτικά το χρονικό των ιστορικών ανακαλύψεων οι οποίες αποτέλεσαν σταθμούς στη γένεση και την εξέλιξη της Χημείας ως επιστήμης. Σε πρώτο επίπεδο, ο στόχος είναι η βαθύτερη κατανόηση της Φύσης της Επιστήμης (Nature of Science, NoS) και σε δεύτερο επίπεδο, αξιοποιείται το ιστορικό πλαίσιο των ανακαλύψεων με την ανάπτυξη κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Χρησιμοποιούνται ποικίλες στρατηγικές προσέγγισης για το σκοπό αυτό: 1) η βιογραφική προσέγγιση με το αφηγηματικό μοντέλο (Story Telling Teaching Model, S@TM), 2) η αξιοποίηση του ιστορικού πλαισίου ως το «μαθησιακό περιβάλλον» μέσα στο οποίο οργανώνεται η διδασκαλία, οργανώνονται οι έννοιες και τα μοντέλα και δημιουργείται το πεδίο για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων, 3) η κλασική αξιοποίηση των ιστορικών πειραμάτων των ερευνητών της εποχής ως μια διδακτική κατάσταση όπου εξανθρωπίζεται η Χημεία και 4) η μικτή όπου ενεργοποιούνται όλα τα παραπάνω και καθιστούν τη διδασκαλία σαφώς πιο ελκυστική. Αρχικά μελετάται η ανακάλυψη του οξυγόνου (1772) η οποία σηματοδοτεί τη γένεση της Χημείας ως επιστήμης και αναπτύσσονται οι σύγχρονες αντιλήψεις στη Χημεία σε μακροσκοπικό επίπεδο. Στη συνέχεια ακολουθεί η αναβίωση της ιδέας του ατόμου του Δημόκριτου από τον Dalton και η διατύπωση της Ατομικής Θεωρίας (1803). To 1811, ο Avogadro συλλαμβάνει την ιδέα των μορίων και της ατομικότητας των στοιχείων και διατυπώνει την υπόθεση Αvogadro, ενώ αργότερα ο αριθμός Avogadro παίρνει τιμητικά το όνομά του. Το 1869, ο Mendeleyev και ο Meyer οδηγούνται στην ιδέα της ταξινόμησης των στοιχείων με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει κάποιο νόημα και δημιουργούν τον Περιοδικό Πίνακα των στοιχείων με βάση τις ιδιότητες και το ατομικό βάρος τους που οδηγεί στην κορυφαία ανακάλυψη της περιοδικότητας των στοιχείων.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Θετικές Επιστήμες
Λέξεις-κλειδιά:
ανακαλύψεις στη Χημεία, επιστημονικές επαναστάσεις στη Χημεία, αφηγηματικό μοντέλο διδασκαλίας, Λαβουαζιέ, μακροσκοπική και μοριακή αντίληψη της ύλης
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
5
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
121
Αριθμός σελίδων:
193
ΒΙΚΤΩΡΑΤΟΥ_ΜΔΕ_ΑΠΘ.pdf (7 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο