Μονάδα:
Κατεύθυνση Βυζαντινή ΜουσικολογίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-04-24
Συγγραφέας:
Αντωνίου Γεώργιος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αποστολόπουλος Θωμάς, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΕΚΠΑ
Μπαλαγεώργος Δημήτριος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΕΚΠΑ
Κρητικού Φλώρα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Eυρωπαϊκές επιρροές στα Θεωρητικά της ψαλτικής τέχνης του 19ου και 20ου αιώνα
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ευρωπαϊκές επιρροές στα Θεωρητικά της ψαλτικής τέχνης του 19ου και 20ου αιώνα
Περίληψη:
Η Βυζαντινή μουσική, η οποία είχε κοινή συμπόρευση στο αρχικό της στάδιο με την Δυτική μουσική, σαφώς δέχθηκε επιρροές από την δεύτερη. Η ψαλτική τέχνη στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει με τον ευρύτερο ευρωπαϊκό μουσικό κόσμο ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιήσει την μουσική γλώσσα της Ευρώπης.
Πρωτεργάτης της προσπάθειας αυτής ήταν ο Χρύσανθος εκ Μαδύτων. Ο εν λόγω άνδρας δεν μετείχε μόνο της ανατολικής μουσικής παιδείας, αλλά και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής. Συνοδοιπόροι του στο έργο αυτό ήταν δύο άλλοι αξιόλογοι μουσικοί της εποχής, ο Γρηγόριος Πρωτοψάλτης και ο Χουρμούζιος Χαρτοφύλαξ.
Η ψαλτική τέχνη μέχρι τον 19ο αιώνα ήταν '' στενογραφική" στην οποία τα μεν φωνητικά σημάδια της διέγραφαν την κατεύθυνση της κινήσεως του μέλους επί το οξύ ή επί το βαρύ, τα δε άφωνα έδιναν το πλήρες σχήμα, έτσι ώστε να μιλούμε για "Θέσεις", τις οποίες ο μαθητής όφειλε να ξέρει για να μπορεί να ψάλλει. Διαπιστώνουμε ότι η εκμάθησή της απαιτούσε κόπο αλλά το κυριότερο πολύ χρόνο. Η μέθοδος αυτή, η οποία χαρακτηρίστηκε ως "παλαιά", παραχώρησε την θέση της στην "Νέα μέθοδο". Η καινούργια μέθοδος λοιπόν αφήνει τους πολυσύλλαβους φθόγγους (νότες) για να δημιουργήσει μονοσύλλαβους κατά την δυτική παραλλαγή Do, Re, Mi, Fa, Sol, La, Si, Do. Στην πρώτη αυτή κίνηση των τριών διδασκάλων γίνεται προσπάθεια εξήγησης των μεγάλων μουσικών υποστάσεων. Αυτή όμως η διαδικασία θα γίνει αφορμή ώστε η Βυζαντινή μουσική να δεχθεί επιρροές από την Ευρωπαϊκή μουσική.
Αρκετές Θεωρητικές συγγραφές θα ασπασθούν τα ισοσυγκερασμένα ευρωπαϊκά διαστήματα με αποτέλεσμα να χάνεται η "τροπικότητα" της Βυζαντινής μουσικής. Ε Όλα σχεδόν τα Θεωρητικά εγχειρίδια του 20ου αιώνα θα ταυτίσουν τα ευρωπαϊκά μέτρα με τους αντίστοιχους ρυθμικούς πόδες της ψαλτικής τέχνης. Παρεστιγμένα γοργά, δίγοργα και τρίγοργα θα κάνουν την εμφάνιση τους λόγω της εξαντλητικής ανάλυσης των σημαδιών (φιλοσοφία της ευρωπαϊκής γραφής).
Τελικά η Βυζαντινή μουσική είναι η μουσική τέχνη που καθίσταται αναγκαίο να δέχεται επιρροές( εν προκειμένω από την Ευρωπαϊκή μουσική), διότι αυτό συμβάλλει στην εξέλιξη και ανάπτυξή της. Το ζήτημα είναι όμως να διατηρήσει ανόθευτο το πυρήνα της και εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, ώστε να αποτελεί μια ανεξάρτητη και μοναδική μουσική.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Καλές Τέχνες - Ψυχαγωγία
Λέξεις-κλειδιά:
Ευρωπαϊκές επιρροές, παράδοση, ανανέωση, Γένος, ρυθμός.
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
97
