Άσκηση και διατροφή σε υγιείς και ασθενείς:1. Πλειομετρική άσκηση αντιστάσεων και μεταγευματική λιπιδαιμία, 2.Διατροφική γνώση φωσφόρου και δείκτες υποσιτισμού-φλεγμονής

Διδακτορική Διατριβή uoadl:1528020 919 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
ΠΜΣ Βιολογία της Άσκησης
Βιβλιοθήκη Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-06-01
Έτος εκπόνησης:
2010
Συγγραφέας:
Παφίλη Ζωή
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Γελαδάς Ν., Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Τοκμακίδης Σ., Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΔΠΘ
Συντώσης Λ., Καθηγητής, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο
Τζιωρτζής Σ., Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Μαριδάκη Μ., Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Μούγιος Β., Αναπληρωτής Καθηγητής, ΤΕΦΑΑ, ΑΠΘ
Καρατζαφέρη Χ., Λέκτορας, ΤΕΦΑΑ,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Πρωτότυπος Τίτλος:
Άσκηση και διατροφή σε υγιείς και ασθενείς:1. Πλειομετρική άσκηση αντιστάσεων και μεταγευματική λιπιδαιμία, 2.Διατροφική γνώση φωσφόρου και δείκτες υποσιτισμού-φλεγμονής
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Άσκηση και διατροφή σε υγιείς και ασθενείς:1. Πλειομετρική άσκηση αντιστάσεων και μεταγευματική λιπιδαιμία, 2.Διατροφική γνώση φωσφόρου και δείκτες υποσιτισμού-φλεγμονής
Περίληψη:
Η αύξηση στις λιποπρωτεΐνες μεταφορείς των τριακυλογλυκερολών (TAG) στο αίμα μετά την κατανάλωση λιπαρού γεύματος ονομάζεται μεταγευματική λιπιδαιμία και αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη αθηροσκλήρυνσης (Patsch et al, 2000). Υπάρχουν πολλά δεδομένα που καταδεικνύουν την ευεργετική επίδραση μιας συνεδρίας αερόβιας άσκησης στην μεταγευματική λιπιδαιμία και τα λιπίδια νηστείας (Gill & Hardman, 2003). Παρόλο που η άσκηση αντιστάσεων χρησιμοποιείται συχνά ως εναλλακτική μορφή άσκησης σε συνδυασμό ή μη με την αερόβια άσκηση, η επίδρασή της στα λιπίδια νηστείας και την μεταγευματική λιπιδαιμία έχει εξεταστεί από ελάχιστες μελέτες, οι οποίες όμως δεν επιτρέπουν την εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος όσον αφορά την δράση της άσκησης αντιστάσεων καθώς τα αποτελέσματά τους είναι αντικρουόμενα (Pettit et al, 2003, Burns et al, 2005a).
Η άσκηση αντιστάσεων υψηλής έντασης εμπεριέχει έντονες πλειομετρικές συστολές οι οποίες μπορεί να προκαλούν μυϊκή βλάβη (Proske & Allen, 2005). Έχει δειχθεί ότι η πλειομετρική άσκηση προκαλεί παροδική αντίσταση στην ινσουλίνη (Kirwan et al, 1992) η οποία αποτελεί αρνητικό παράγοντα για την μεταγευματική λιπιδαιμία καθώς έχει δειχθεί ότι προκαλεί συσσώρευση των μεταγευματικών λιποπρωτεϊνών με υψηλή περιεκτικότητα σε TAG (Anuzzi et al, 2004). Η επίδραση της πλειομετρικής άσκησης αντιστάσεων στην μεταγευματική λιπιδαιμία δεν έχει ερευνηθεί, ενώ η επίδρασή της στα λιπίδια νηστείας δεν είναι ξεκάθαρη. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξεταστεί η επίδραση της πλειομετρικής άσκησης αντιστάσεων στα λιπίδια νηστείας και στη μεταγευματική λιπιδαιμία.
Στη μελέτη έλαβαν μέρος 9 υγιείς άνδρες που κατανάλωσαν ένα λιπαρό γεύμα (1,2 g λίπους, 1,2 g υδατανθράκων, 0,22 g πρωτεϊνών και 68.6 kj ανά kg σωματικού βάρους) τρεις φορές: μία χωρίς να έχει προηγηθεί άσκηση, μία 16 ώρες μετά από άσκηση και μία 40 ώρες μετά από άσκηση. Το πρωτόκολλο της άσκησης αποτελούνταν από οκτώ σετ των 6 μέγιστων επαναλήψεων σε πιέσεις ποδιών. Κατά τη διάρκεια της άσκησης μετρούνταν συνεχώς τα αναπνευστικά αέρια και η καρδιακή συχνότητα, ενώ έγινε λήψη και δειγμάτων τριχοειδικού αίματος για τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης γαλακτικού οξέος. Μετά την κατανάλωση του λιπαρού γεύματος και για τις επόμενες έξι ώρες έγινε λήψη δειγμάτων φλεβικού αίματος, στα οποία μετρήθηκαν οι συγκεντρώσεις TAG, ινσουλίνης, ολικής χοληστερόλης, χοληστερόλης των HDL, ελεύθερων λιπαρών οξέων, κρεατινικής κινάσης και γαλακτικής αφυδρογονάσης ορού, ενώ μετρήθηκε και η συγκέντρωση της γλυκόζης στο πλάσμα.
Τα αποτελέσματα εκφράζονται ως μέσοι όροι και τυπικά σφάλματα. Η στατιστική ανάλυση έγινε με ANOVA διπλής κατεύθυνσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στους 2 παράγοντες (3 × 8). Ως επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε p= 0,05.
Η διάρκεια της άσκησης (συμπεριλαμβανομένων των διαλειμμάτων) ήταν 25,6 ± 0,2 λεπτά, ενώ ο καθαρός χρόνος άσκησης ήταν 4,6 ± 0,2 λεπτά. Η συνολική ενεργειακή δαπάνη κατά την άσκηση ήταν 0,64 ± 0,04 MJ. Η συγκέντρωση της κρεατινικής κινάσης στον ορό και οι δείκτες υποκειμενικής αντίληψης του πόνου αυξήθηκαν σημαντικά 16 και 40 ώρες μετά την άσκηση. Υπήρχαν σημαντικές διαφορές στην συγκέντρωση των TAG μετά τα τρία γεύματα, ενώ δεν υπήρξαν διαφορές στην συγκέντρωση της ολικής χοληστερόλης και των κλασμάτων της. Το συνολικό εμβαδό κάτω από την καμπύλη των TAG ήταν 12,1% μικρότερο 16 ώρες μετά την άσκηση σε σχέση με τη συνθήκη χωρίς άσκηση (7,51± 0,99 και 8,54 ± 1,07 mmol•h•L-1 αντίστοιχα, P = 0,02), ενώ δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ της συνθήκης χωρίς άσκηση με 40 ώρες μετά την άσκηση. Δεν υπήρξαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των δεικτών της μεταγευματικής λιπιδαιμίας (συνολικό και αυξητικό εμβαδό κάτω από την καμπύλη) και της συγκέντρωσης της κρεατινικής κινάσης και της γαλακτικής αφυδρογονάσης 16 ώρες μετά την άσκηση (r=0,07 έως 0,21, P > 0,60). Επίσης, οι δείκτες της μεταγευματικής λιπιδαιμίας 16 ώρες μετά την άσκηση δεν σχετίζονταν με την ενεργειακή δαπάνη κατά την άσκηση (r=-0,42 έως -0,34, P>0,26).
Η συγκέντρωση της ινσουλίνης παρέμεινε αμετάβλητη 16 ώρες μετά την άσκηση, ενώ το αυξητικό εμβαδό κάτω από την καμπύλη της συγκέντρωσης ινσουλίνης στον ορό ήταν σημαντικά αυξημένο 40 ώρες μετά την άσκηση, υποδηλώνοντας την παρουσία παροδικής αντίστασης στην ινσουλίνη.
Το κύριο εύρημα της παρούσας μελέτης ήταν ότι η πλειομετρική άσκηση αντιστάσεων προκάλεσε σημαντική μείωση στην συγκέντρωση TAG μετά από γεύμα που καταναλώθηκε 16 ώρες μετά την άσκηση, παρά την μεγάλη αύξηση στους έμμεσους δείκτες της μυϊκής βλάβης. Επίσης, παρά την περαιτέρω αύξηση των έμμεσων δεικτών της μυϊκής βλάβης (κρεατινική κινάση, υποκειμενική αντίληψη κόπωσης) και την παροδική αύξηση στη συγκέντρωση της ινσουλίνης 40 ώρες μετά την άσκηση, η μεταγευματική λιπιδαιμία δεν επηρεάστηκε 40 ώρες μετά την άσκηση. Η συγκέντρωση νηστείας χοληστερόλης και των κλασμάτων της δεν επηρεάστηκε από την άσκηση. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξέτασε τις επιδράσεις της μυϊκής βλάβης που προκαλείται από πλειομετρική άσκηση αντιστάσεων για δύο διαδοχικές ημέρες μετά την άσκηση στη μεταγευματική λιπιδαιμία. Συμπερασματικά τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης υποδεικνύουν ότι η μυϊκή βλάβη δεν έχει αρνητική επίδραση στο μεταγευματικό μεταβολισμό των TAG και ότι η άσκηση αντιστάσεων χαμηλής ενεργειακής δαπάνης, μικρού όγκου και με υψηλό φορτίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας.
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
426
Αριθμός σελίδων:
153
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

THESISpafili.pdf
5 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.