Κατεύθυνση Εμπορικό Δίκαιο
Βιβλιοθήκη Νομικής Σχολής

2017-07-12

2017

Μιχαηλίδη Αικατερίνα

Γεώργιος Μιχαλόπουλος, Καθηγητής, Νομικής Σχολής, Ε.Κ.Π.Α.
Εμμανουήλ Μαστρομανώλης, Επίκουρος Καθηγητής, Νομικής Σχολής, Ε.Κ.Π.Α.
Ιάκωβος Βενιέρης, Λέκτορας, Νομικής Σχολής, Ε.Κ.Π.Α.

"Πτωχευτικός Νόμος και Ν. 3869/2010" (Μία συγκριτική θεώρηση του τρόπου λειτουργίας των διαδικασιών διευθέτησης εμπορικής και αστικής αφερεγγυότητας)

Ελληνικά

"Πτωχευτικός Νόμος και Ν. 3869/2010" (Μία συγκριτική θεώρηση του τρόπου λειτουργίας των διαδικασιών διευθέτησης εμπορικής και αστικής αφερεγγυότητας)

Το ρυθμιστικό αντικείμενο του δικαίου της εμπορικής αφερεγγυότητας (Πτωχευτικός Κώδικας) καταρχήν καταλαμβάνει την εμπορική επιχείρηση, ανεξαρτήτως του φορέα της. Η εμπορική πτώχευση «αποσκοπεί πρωτίστως στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη με τη ρευστοποίηση της περιουσίας του ή με άλλο τρόπο που προβλέπεται από σχέδιο αναδιοργάνωσης και ιδίως με τη διατήρηση της επιχείρησής του».
Από την άλλη πλευρά, ο Νόμος για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα (Ν. 3869/2010) που δεν έχουν εμπορική ιδιότητα, στοχεύει «στην επανένταξη του υπερχρεωμένου πολίτη στην οικονομική και κοινωνική ζωή με την επανάκτηση της οικονομικής ελευθερίας που συνεπάγεται η εξάλειψη των χρεών που αδυνατεί να αποπληρώσει». Η αστική αφερεγγυότητα αντιμετωπίζεται με την αξιοποίηση της περιουσίας ή/ και των εισοδημάτων του οφειλέτη, ακόμα και των μελλοντικών, που υποχρεούται μάλιστα να αποκτήσει εργαζόμενος, θέτοντας ωστόσο - ενόψει του ακατάσχετου χαρακτήρα του ανθρώπινου κεφαλαίου του οφειλέτη - όρια στη δέσμευση των εισοδημάτων, όπως είναι η εξυπηρέτηση των βιοτικών αναγκών του οφειλέτη και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του, ενώ ταυτόχρονα προβλέπονται περιπτώσεις αναπροσαρμογής του ύψους της δεσμεύσεως αυτών με βάση τις εξελίξεις της προσωπικής και περιουσιακής κατάστασης του οφειλέτη.
Ωστόσο, η πρόσφατη τροποποίηση του Πτωχευτικού Κώδικα με το Ν. 4446/2016 προσεγγίζει το σκοπό του Νόμου για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα, καθώς προσφέρει στον έντιμο επιχειρηματία ως φυσικό πρόσωπο τη δεύτερη ευκαιρία να επαναδραστηριοποιηθεί μέσω του θεσμού της απαλλαγής. Και στα δύο νομοθετήματα, κριτήριο για την απαλλαγή αποτελεί η καλή πίστη του οφειλέτη όσον αφορά τις προσπάθειές του για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υπερχρέωσής του και της οικονομικής κατάρρευσης που αυτή συνεπάγεται και ειδικότερα η έλλειψη δόλου στο πρόσωπο του οφειλέτη για την περιαγωγή του σε κατάσταση αφερεγγυότητας. Επιπλέον, η παραπάνω πρόσφατη αναμόρφωση δίδει έμφαση στην προληπτική διάσταση του πτωχευτικού δικαίου και στην ανάγκη διάσωσης παραγωγικών πόρων (ανθρωπίνων και µη), παράλληλα προς τη λειτουργία του ως συλλογική ικανοποίηση των δανειστών στην προκύπτουσα «κοινωνία ζηµίας», µε όρους ισότητας και εν γένει επιδιώκει την επιτάχυνση τόσο της πτωχευτικής διαδικασίας όσο και των μηχανισμών διάσωσης της επιχείρησης.
Εν κατακλείδι, και τα δύο νομοθετήματα ακολουθούν το σύστημα της συλλογικής διαδικασίας, με ορισμένες ωστόσο εξαιρέσεις όσον αφορά το Ν. 3869/2010. Είναι ολοφάνερο ότι ο Ν. 3869/2010 επιτελεί μία παραπληρωματική λειτουργία του πτωχευτικού δικαίου με τη θέση στη διάθεση των μη εμπόρων μιας άλλης διαδικασίας, ανάλογης προς την πτωχευτική.

Πτωχευτικό δίκαιο

πτώχευση, Ν. 3869/2010, αφερεγγυότητα, υπερχρέωση, συλλογικές διαδικασίες

Όχι

0

Όχι

44

169

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/1604216