Μονάδα:
Κατεύθυνση Κοινωνικές και Ανθρωπιστικές ΣπουδέςΒιβλιοθήκη Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-06-01
Συγγραφέας:
Παναγιωτοπούλου Ευθυμία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Zωγράφου Μ., Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Λυδάκη Α., Επίκουρη Καθηγήτρια,Τμήμα Κοινωνιολογία, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μπουρνέλλη Π., Επίκουρη Καθηγήτρια, ΤΕΦΑΑ, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Χοροθεραπευτικές διαδικασίες και παραδοσιακός χορός: μια ανθρωπολογική προσέγγιση
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Χοροθεραπευτικές διαδικασίες και παραδοσιακός χορός: μια ανθρωπολογική προσέγγιση
Περίληψη:
Η παρούσα μελέτη έχει διττό σκοπό: α) να παρουσιάσει τις συγκλίνουσες διαστάσεις που διέπουν τα δύο επικρατέστερα μοντέλα χοροθεραπείας και β) να δείξει ότι οι χοροθεραπευτικές διαδικασίες που προτείνονται από τα σύγχρονα μοντέλα χοροθεραπείας ενέχονται σε ένα παραδοσιακό χορευτικό δρώμενο. Για την επίτευξη του πρώτου στόχου έγινε ένας συγκερασμός των θεραπευτικών διαδικασιών του μοντέλου της Schmais με βάση τις έννοιες που κυριαρχούν σε αυτές και σε συνδυασμό με το μοντέλο της Billman. Για την επίτευξη του δεύτερου στόχου χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα το πανηγύρι του Μαλανδρίνου Φωκίδας ως μια τελετουργική διαδικασία, όπου τελετουργία και χορός ταυτίζονται. Για τη συλλογή των σχετικών πληροφοριών χρησιμοποιήθηκε η επιτόπια έρευνα με συμμετοχική παρατήρηση σε σύγχρονα χοροθεραπευτικά πλαίσια όσο και στα ισχύοντα ακόμα τελετουργικά τυπικά. Για το σχολιασμό και την επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν αναλυτικές έννοιες από το χώρο της ανθρωπολογικής έρευνας, όπως οι έννοιες της ταυτότητας και του αναστοχασμού, καθώς, επίσης και οι έννοιες που δομούν τις σύγχρονες χοροθεραπευτικές διαδικασίες όπως ο συγχρονισμός, η έκφραση, η ενοποίηση, η ζωοποίηση και η παιδεία. Η κριτική παράθεση των δύο μοντέλων έδειξε ότι οι επιφανειακές διαφορές τους απορρέουν από διαφορετικά ιδεολογικά πολιτισμικά ρεύματα που υπηρετούν διαφορετικά είδη χορού. Οι παραπάνω έννοιες – αρχές που διέπουν τις χοροθεραπευτικές πρακτικές ενέχονται στην τελετουργική πρακτική του πανηγυριού χωρίς να ‘επιβάλλονται’, αλλά συνυφαίνονται με τη χορευτική εθιμική πρακτική. Η θέση αυτή αμφισβητεί τη χρήση ενός και μόνο είδους χορού στη χοροθεραπευτική πρακτική, ενισχύοντας την ανθρωπολογική οπτική που θεωρεί το χορευτικό βιωματικό παρελθόν του συμμετέχοντα βασικό παράγοντα για την εφαρμοσμένη πρακτική της χοροθεραπείας.
Λέξεις-κλειδιά:
αναστοχασμός, πανηγύρι, χοροθεραπευτικές διαδικασίες, εθιμική χορευτική πρακτική
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
117
Σημειώσεις:
Η διατριβή έχει κατατεθεί σε έντυπη μορφή στη βιβλιοθήκη ΣΕΦΑΑ
