Τέχνη και Επανάσταση την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα (1967-1974): Μαρία Καραβέλα, Δημήτρης Αληθεινός

Διπλωματική Εργασία uoadl:1676506 897 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Πολιτισμικές και Κινηματογραφικές Σπουδές
Βιβλιοθήκη Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης - Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Κοινωνιολογίας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2016
Έτος εκπόνησης:
2016
Συγγραφέας:
Πηρούνια Πολυξένη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ευαγγελία Διαμαντοπούλου, Λέκτορας, Τμήμα ΕΜΜΕ, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Τέχνη και Επανάσταση την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα (1967-1974): Μαρία Καραβέλα, Δημήτρης Αληθεινός
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Περίληψη:
Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας αποτελεί η εικαστική καλλιτεχνική παραγωγή στην Ελλάδα, από την επιβολή έως τη ρήξη του δικτατορικού καθεστώτος, δεδομένου ότι η λογοκρισία έδρασε με διττό τρόπο. Το ερώτημα που διατρέχει ολόκληρη την εργασία είναι το πώς μπορεί κανείς να μιλήσει για τη δικτατορία, μέσα στη δικτατορία. Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο λόγος που αρθρώνουν οι καλλιτέχνες Δημήτρης Αληθεινός και Μαρία Καραβέλα, ως παραδείγματα πρωτοπόρων καλλιτεχνών, μέσα από μια τέχνη που θα εξετάσουμε εάν είναι ριζοσπαστική ως προς το περιεχόμενό της και πρωτοποριακή ως προς τη μορφή της.
Στηριζόμενοι στο έργο του Φουκώ Ιστορία της σεξουαλικότητας 1 – Η δίψα της γνώσης, θα σταθούμε στο γεγονός ότι η λογοκρισία δεν αποτελεί μόνο εμπόδιο στη μετάδοση ενός μηνύματος, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και «θετικά», παράγοντας λόγους υπαινικτικούς, κωδικοποιημένους, ειδικούς, όπως και έγινε από ένα μεγάλο μέρος καλλιτεχνών.
Oι δυο καλλιτέχνες εισήγαγαν το ελληνικό κοινό στα πρώτα Περιβάλλοντα, Δράσεις και Συμβάντα μέσα στο χουντικό καθεστώς δημιουργώντας μια ιστορική αλλαγή όσον αφορά τη θέση του κοινού αλλά και φέρνοντας στην Ελλάδα τη διεθνή καλλιτεχνική πρωτοπορία. Οι δύο βασικοί άξονες ανάλυσης των έργων είναι ο χώρος και ο χρόνος. Δεδομένου ότι αναφερόμαστε στα πρώτα έργα χώρου στην Ελλάδα, στα πρώτα Περιβάλλοντα σημαντικό εργαλείο ανάλυσης του χώρου αποτέλεσε η έρευνα του Gaston Bachelard, Η Ποιητική του χώρου. Δίνεται προτεραιότητα στον βιωμένο χώρο και όχι στην αναγωγή των εικόνων στη φαντασία μας, με όρους ψυχολογισμού.
Παράλληλα με τον χώρο, εξετάζεται και ο χρόνος, ως δεύτερος βασικός άξονας. Οι εκθέσεις αυτές, της Μαρίας Καραβέλα στην γκαλερί «Άστορ» το 1970, και του Δημήτρη Αληθεινού στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο «Ώρα» το 1973, αντανακλούν τον παρόντα χρόνο και αποτελούν καλλιτεχνικές μαρτυρίες μιας εποχής. Δεδομένου του εφήμερου και αντι- εμπορευματικού χαρακτήρα τους, το περίφημο κείμενο του Walter Benjamin, Το έργο τέχνης την εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής του, στάθηκε οδηγός στην ανάλυση του ιστορικού χρόνου, του Εδώ και Τώρα.
Η σύνδεση Πνεύματος και Ζωής, Τέχνης και Πραγματικότητας, αποτελεί βασικό άξονα ανάλυσης των έργων τους. Οι ιστορικές μαρτυρίες του Περικλή Κοροβέση και της Κίττυ Αρσένη, μέσα από τα βιβλία- μαρτυρίες τους, Ανθρωποφύλακες και Μπουμπουλίνας 18,αντίστοιχα, αποτελούν βασικό εργαλείο ανάλυσης των έργων των καλλιτεχνών σε μια προσπάθεια να διερευνήσουμε την αντανάκλαση της πραγματικότητας για χιλιάδες βασανισμένους από το χουντικό. Θα δούμε επίσης, αν μπορούμε εν τέλει να μιλάμε για έργα ριζοσπαστικά ως προς το περιεχόμενο και πρωτοποριακά ως προς τη μορφή τους μέσα σε αυτές τις πολιτικές συνθήκες σε μια προσπάθεια γεφύρωσης του ιστορικού ρήγματος μεταξύ Τέχνης και Ζωής.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες
Λέξεις-κλειδιά:
τέχνη και δικτατορία, Δημήτρης Αληθεινός, Μαρία καραβέλα, λογοκρισία
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
70
Αριθμός σελίδων:
119
Σημειώσεις:
Τοπική Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.

Διπλωματική 2016 FINAL.pdf
4 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο.