«Το κράτος κατά τους Hegel, Fichte, Müller και οι αποτυπώσεις των ιδεών των Fichte και Müller στον μετέπειτα εθνικισμό και φασισμό»

Διπλωματική Εργασία uoadl:2285525 777 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη
Βιβλιοθήκη Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης - Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Κοινωνιολογίας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-11-23
Έτος εκπόνησης:
2017
Συγγραφέας:
Κομνηνού Ελένη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Περικλής Βαλλιάνος,Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Παντελής Λέκκας, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, ΕΚΠΑ.
Μανόλης Αγγελίδης, Καθηγητής, Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πρωτότυπος Τίτλος:
«Το κράτος κατά τους Hegel, Fichte, Müller και οι αποτυπώσεις των ιδεών των Fichte και Müller στον μετέπειτα εθνικισμό και φασισμό»
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
"The State in Hegel, Fichte, Müller and the Impressions of the Ideas of Fichte and Müller in Subsequent Nationalism and Fascism"
Περίληψη:
Ο Ρομαντισμός, αποτελεί ένα κίνημα της Δύσης περί τα τέλη του 18ου αι., το οποίο αφορά τις τέχνες, αλλά και τον πολιτικό βίο. Το συγκεκριμένο κίνημα επηρεάστηκε κυρίως από τη Βιομηχανική Επανάσταση στην Αγγλία και την Επανάσταση στη Γαλλία.

Αποτελεί από τα σημαντικότερα κινήματα, καθότι επηρέασε ριζικά τη ζωή, τη σκέψη, τη γνώση, την ηθική, την πολιτική αλλά και την αισθητική του δυτικού κόσμου. Αναπτύχθηκε κατά κύριο λόγο στη Γερμανία, επιφέροντας μια νέα πολιτική ιδεολογία, ενώ επέδρασε σημαντικά και στις μεγάλες δυνάμεις, Αγγλία και Γαλλία.

Θέλοντας να δώσει κανείς έναν ορισμό στο ρομαντισμό θα συναντήσει ποικίλες και συχνά αντικρουόμενες προσεγγίσεις ωστόσο, όπως επισημάνει ο Berlin, κανείς δεν έχει διαμαρτυρηθεί ούτε έχει ασκήσει κριτική για τις απόψεις αυτές. Ο ίδιος δε εστιάζει στη ρήση του F. Schlegel για τον ρομαντισμό ότι «υπάρχει στην ψυχή του ανθρώπου ένας τρομερός κι ωστόσο ανεκπλήρωτος πόθος να εκτιναχθεί στο άπειρο. Μια διακαής επιθυμία να σπάσει τα ασφυκτικά δεσμά της ατομικότητας» .

Αυτό που παρατηρείται στο εν λόγω ρεύμα πολιτικά, αισθητικά και φιλοσοφικά είναι μια σαφής διαφοροποίηση από τον ορθολογισμό και τον κλασικισμό, καθώς υπάρχει καλαισθησία και όλα υποκινούνται από το συναίσθημα. Παράλληλα περιέχει πρόταση ελευθερίας.


Σύμφωνα με τον Λαρμόρ, «οι Ρομαντικοί προέβαλαν τη διάσταση του ανήκειν ως πηγή της πολιτικά ενδιαφέρουσας φαντασίας» ενώ «αναγνώριζαν ως πρώτη ύλη για έναν δημιουργικό μετασχηματισμό της πραγματικότητας το πολιτισμικό υπόβαθρο» .
Αυτό μπορεί είτε να ειδωθεί συντηρητικά και να καταστεί μέσο ιδεολογικής χειραγώγησης, είτε να αντιμετωπιστεί διαφορετικά και τελικά «το παράδοξο της παραδοσιακότητας» να γίνει το μέσο ενός παραγωγικού μετασχηματισμού, μιας αναβάθμισης των ανθρώπινων δυνάμεων .

Οι στοχαστές, που επηρέασαν άρδην τη γερμανική κοινωνία και θέλησαν να αναπτερώσουν το εθνικό ηθικό, ήταν ο Lessing, o Kant, o Herder, o Fichte, o Hegel, o Schelling, o Schiller κ.α.

Στην παρούσα εργασία θα γίνει μια απόπειρα προσέγγισης των βασικών ιδεών τριών διανοητών: του Hegel, του Fichte και του Müller.

Ο Johann Gottlieb Fichte, φιλόσοφος και μαθητής του Kant, συμμερίστηκε την ιδέα της "ελευθερίας" του ανθρώπου υποστηρίζοντας πως μεγάλη σημασία έχει το "πράττειν". Ο διανοητής ήταν άνθρωπος δράσης και πίστευε ότι είναι καθήκον του να δημιουργεί ενεργά έναν καλύτερο κόσμο για την ανθρωπότητα.

Με την εισβολή του Ναπολέοντα σε γερμανικά κρατίδια, ο Fichte αποτραβήχτηκε από τις καντιανές πεποιθήσεις και επικεντρώθηκε στον άνθρωπο και σ' αυτό που γίνεται χάρη στην παιδεία και τη γλώσσα. Ειδικότερα, ο φιλόσοφος ξεφεύγει από την ατομική οντότητα και μεταφέρεται στη σημασία του ανθρώπου μέσα στο έθνος. H αντίληψη της εθνότητας ως μιας κοινότητας με δημογραφικά χαρακτηριστικά, γλώσσα, θρησκεία, και πολιτισμό υπήρξε προϊόν των σκέψεων του και υποστήριζε ότι η ύπαρξη ενός έθνους δεν αποτελεί επιλογή των μελών του, αλλά αποτέλεσμα των κοινών αυτών χαρακτηριστικών που διαμορφώνουν τη συνείδησή τους.

Παράλληλα, αντιλαμβάνονταν τα γειτονικά προς τη Γερμανία κράτη ως κίνδυνο για την εδαφική της ακεραιότητα, θεωρώντας επιπλέον πως δεν αρκεί η υπεράσπιση του εθνικούς εδάφους αλλά είναι αναγκαία η αξιοποίηση κάθε ευκαιρίας προκειμένου αυτό να μεγαλώσει. Τελικά, ο Fichte, κατέληξε ένθερμος εθνικιστής, υπέρμαχος του Γερμανικού έθνους.

Ο Georg Wilhelm Friedrich Hegel, μαθητής του Fichte και μεγάλος διαμορφωτής του γερμανικού ιδεαλισμού, έδωσε κι αυτός πολλά. Ο κατά κόσμον Έγελος, ασχολήθηκε περισσότερο με φιλοσοφία και έμεινε γνωστός για την "διαλεκτική" του, ενώ η φιλοσοφία του καταλήγει στο πρότυπο της διεθνούς κοινωνίας, με το κράτος να επιδιώκει τα δικά του κυρίαρχα συμφέροντα ξεχωριστά, χωρίς να υπάρχει μια υπερεθνική αρχή προκειμένου να επιβάλει ένα γενικό κανόνα δικαίου.

Ο τρίτος στοχαστής, που θα απασχολήσει την εργασία μας είναι ο οικονομολόγος Adam Müller, ο οποίος εκπροσώπησε τη συντηρητική ομάδα του Ρομαντισμού.

Ο Müller, υποστήριζε την επιστροφή στις μεσαιωνικού τύπου διακυβερνήσεις, καθώς – σύμφωνα με τη γνώμη του- μόνο ένας τέτοιος μονάρχης, θα μπορούσε να κάνει την κοινωνία να ξανά βρει την αποστολή της.

Αναφορικά με το αύταρκες κλειστό εμπορικό κράτος του Fichte, θεωρούσε ότι καμία κοινωνική ομάδα δεν θα έπρεπε να ελέγχει την παραγωγή, και όλα θα ήταν στη δικαιοδοσία του κράτους. Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Müller επιδοκίμαζε την μιλιταριστική στρατηγική της κοινωνίας.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες
Λέξεις-κλειδιά:
Κράτος, εθνικισμός, φασισμός, Hegel, Fichte, Müller, ιδέες, αντιλήψεις
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
191
Αριθμός σελίδων:
84
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

TELIKO DIPLOMATIKI 2311-pdf.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.