Diagnosis, monitoring and prognosis of secondary brain damage in ICU patients with traumatic brain injuries

Διπλωματική Εργασία uoadl:2287842 317 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και Επείγουσα Νοσηλευτική
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2017-11-24
Έτος εκπόνησης:
2017
Συγγραφέας:
Καρυπιάδου Αικατερίνη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Στ. Κορφιάς, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Ευρ. Παπασταύρου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου
Αν. Κοτανίδου, Καθηγήτρια Ιατρική, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Diagnosis, monitoring and prognosis of secondary brain damage in ICU patients with traumatic brain injuries
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Διάγνωση, παραμέρτηση και πρόγνωση δευτερογενών εγκεφαλικών βλαβών, σε ασθενείς ΜΕΘ με πρωτογενείς εγκεφαλικές βλάβες
Περίληψη:
Η πρωτογενής εγκεφαλική βλάβη μετά από κρανιοεγκεφαλική κάκωση, είναι η εγκεφαλική βλάβη που προκύπτει όταν οποιαδήποτε φυσική δύναμη που ασκείται στην κεφαλή οδηγεί σε νευροπαθολογία. Οι τύποι της κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης είναι αμβλεία ή διατιτραίνουσα κάκωση και μπορούν να οδηγήσουν σε ενδοεγκεφαλική θλάση, αιμορραγία ή / και στο σχηματισμό εξω-εγκεφαλικού αιματώματος. Το αιμάτωμα αυτό ανάλογα με το σημείο που εντοπίζεται αποκαλείται επισκληρίδιο, υποσκληρίδιο ή αιμάτωμα του τριχωτού της κεφαλής. Οι ασθενείς με κρανιεγκεφαλικές κακώσεις μπορεί επίσης να έχουν κατάγματα κρανίου ή εγκεφαλική διάσειση. Η βαρύτητα της πρωτογενούς εγκεφαλικής βλάβης μπορεί να κατηγοριοποιηθεί με πολλούς τρόπους, αλλά ο πιο καθιερωμένος τρόπος που χρησιμοποιείται είναι η κλίμακα Glascow Coma Scale (GCS). Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αυτή την κλίμακα τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται έχουν κάποιους περιορισμούς και η πρόβλεψη της βαρύτητας της βλάβης μπορεί να μην είναι ακριβής. Γι’ αυτό το λόγο είναι συχνή η χρήση της κλίμακας GCS σε συνδυασμό με άλλες παραμέτρους (Abbreviated Injury Scale - AIS).

Η δευτερογενής εγκεφαλική βλάβη είναι η βλάβη που συμβαίνει στο ασθενή με κρανιοεγκεφαλική κάκωση, όχι τη στιγμή του ατυχήματος αλλά κατά τη διάρκεια των επόμενων λεπτών, ωρών ή και ημερών. Υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί δευτερογενών βλαβών, οι οποίοι οδηγούν στην ανάπτυξη εγκεφαλικού οιδήματος, σε ρήξη του αιματοεγκεφαλικού φραγμού, σε αγγειόσπασμο, σε αύξηση του όγκου της ενδοκράνιου αιμορραγίας και ενδοκράνια υπέρταση. Αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε κυτταρικό επίπεδο ή σε επίπεδο συστημάτων. Οι κυτταρικοί μηχανισμοί που οδηγούν σε δευτερογενείς εγκεφαλικές βλάβες περιλαμβάνουν την νέκρωση ή απόπτωση των κυττάρων, τη δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων, τη διεγερτική τοξικότητα, το σχηματισμό ελευθέρων ριζών, τις αλλαγές στο μεταβολισμό της γλυκόζης του εγκεφάλου και τις φλεγμονές. Οι μηχανισμοί σε συστηματικό επίπεδο περιλαμβάνουν υποξία-οξυγόνωση εγκεφάλου, υπό/υπέρταση, υπο/υπερκαπνία, αναιμία, υπονατριαιμία και υπο/υπεργλυκεμία.

Το πρώτο εργαλείο για τη διάγνωση της πρωτογενούς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης και δευτερογενών βλαβών είναι η νευρολογική αξιολόγηση. Στη συνέχεια, ο πιο σημαντικός τρόπος διάγνωσης είναι η νευροαπεικόνιση. Η αξονική τομογραφία (CT), η μαγνητική τομογραφία (MRI), η αγγειογραφία εγκεφάλου, η ενδοκρανιακή υπερηχογραφία Doppler, η αξονική τομογραφία αιμάτωσης, η αξονική τομογραφία με τη χρήση αερίου ξένου, η μαγνητική τομογραφία διάχυσης, η MRI φασματοσκοπία και η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) είναι δυνατοί τρόποι απεικόνισης, οι οποίοι όχι μόνο βοηθούν στη διάγνωση αλλά δίνουν και σημαντικές πληροφορίες για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής αντιμετώπισης. Η ανάλυση εγκεφαλονωτιαίου υγρού μπορεί επίσης να αποκαλύψει κάποια φλεγμονή ή υπαραχνοειδή αιμορραγία, καταστάσεις συχνές σε ασθενείς με δευτερογενείς εγκεφαλικές βλάβες.

Κατά το χρονικό διάστημα που ο ασθενής νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, πρέπει να πραγματοποιείται συνεχής καταγραφή και παρακολούθηση κάποιων εγκεφαλικών παραμέτρων. Η Νευροπαραμέτρηση, δηλαδή η συνεχής καταγραφή της εγκεφαλικής λειτουργίας με τη χρήση ψηφιακής τεχνολογίας, βοηθά στη σωστή κι έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς. Η νευροπαραμέτρηση περιλαμβάνει παρακολούθηση της ενδοκράνιας πίεσης, ηλεκτροφυσιολογική παρακολούθηση, σφαγιτιδική οξυμετρία, παρακολούθηση του επιπέδου του οξυγόνου στον ιστό του εγκεφάλου, της θερμικής διάχυσης της αιματικής ροής, μικροδιύλιση, διακρανιακή υπερηχογραφία Doppler, εγγύς υπέρυθρη φασματοσκοπία, καταγραφή της θερμοκρασίας του εγκεφάλου και καταγραφή προκλητών δυναμικών.

Οι ευμενείς προγνωστικοί παραγόντες ασθενών για δευτερογενείς εγκεφαλικές βλάβες περιλαμβάνουν τη φυσιολογική αρτηριακή πίεση, τα σωστά επίπεδα οξυγόνου, διοξειδίου του άνθρακα και γλυκαιμικού δείκτη καθώς και τη σωστή θερμοκρασία κατά τη νοσηλεία του. Επίσης σημαντική είναι η ηλικία του ασθενούς, ο αριθμός των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων που έχει υποστεί στο σύνολο της ζωής του και κάποιοι κοινωνικο-οικονομικοί παράγοντες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι πολύ σημαντικοί αφού συσχετίζονται στενά με το θεραπευτικό αποτέλεσμα του ασθενούς. Επειδή η θεραπεία εξατομικεύεται στον κάθε ασθενή, η έγκαιρη διάγνωση, η νευροπαραμέτρηση και η σωστή αξιολόγησή της, καθώς και γνώση των προγνωστικών παραγόντων βοηθούν σημαντικά στην επιλογή της σωστής θεραπείας για κάθε ασθενή ώστε να καταφέρει να αναρρώσει και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της μετα-τραυματικής ζωής του.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Δευτερογενής εγκεφαλική βλάβη, Διάγνωση, Παραμέτρηση, Πρόγνωση, Πρωτογενής εγκεφαλική βλάβη
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
44
Αριθμός σελίδων:
83
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

Karipiadou Ekaterini Master.pdf
1 MB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.