Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ωραιάνθη Τραυλού, Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Σερένα Βαλσάμη, Επίκουρη Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Ευφροσύνη Μερκούρη, Επιστημονικός Συνεργάτης, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Η περιεγχειρητική αιμορραγία και η ανάγκη για μετάγγιση αίματος
συσχετίζονται με αυξημένη θνητότητα, θνησιμότητα και κόστος. Ανάμεσα στους φαρμακολογικούς παράγοντες για τον έλεγχο της αιμορραγίας είναι η δεσμοπρεσσίνη και το τρανεξαμικό οξύ. Ενώ είναι φάρμακα χαμηλού κόστους, η γνώση μας, όσο αναφορά την ταυτόχρονη χορήγησή τους είναι περιορισμένη.
Το τρανεξαμικό οξύ είναι ένας αντιινωδολυτικός παράγοντας, ενώ η δεσμοπρεσσίνη επάγει την πρωτογενή και δευτερογενή ιμόσταση. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και ασφάλειας των ανωτέρω φαρμάκων, σε καρδιοχειρουργικούς ασθενείς, στους οποίους χορηγήθηκαν
προληπτικά για τον έλεγχο της αιμορραγίας. Σε όλους τους ασθενείς υπήρχε υπολειπόμενη δράση κλοπιδογρέλης.
25 ασθενείς, άνω των 18, που θα πραγματοποιούσαν προγραμματισμένη καρδιοχειρουργική επέμβαση συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη.
Χορηγήθηκε τρανεξαμικό (20 mg/kgr) κατά την εισαγωγή στην αναισθησία και δεσμοπρεσσίνη (0,3 γ/kgr) αμέσως μετά τον ηπαρινισμό των ασθενών, τρανεξαμικό (10mg/kgr) κατά
το μέσον της εξωσωματικής και τρανεξαμικό (30 mg/kgr) μαζί με δεσμοπρεσσίνη (0,3 γ/kgr) μετά την εξουδετέρωση της ηπαρίνης από την πρωταμίνη.
Μελετήσαμε για τις ακόλουθες 7 ημέρες, την κλινική εικόνα των ασθενών, τα αέρια αίματος, τις αιματολογικές και βιοχημικές παραμέτρους, τα συνεχή ηλεκτροκαρδιογραφήματα, τα θρομβοελαστογραφικά ευρήματα, τα αποτελέσματα
του κλασικού αιμορραγικού ελέγχου, τη διούρηση, την αιμορραγία καθώς και τη μεταβολή της θερμοκρασίας.
Επικεντρώσαμε στην αναζήτηση επιπλοκών λόγω της δεσμοπρεσσίνης, όπως αντιδιούρηση και κατακράτηση ύδατος,υπόταση, υπονατριαιμία, νεφρική δυσλειτουργία ή νεφρική ανεπάρκεια, σπασμούς, καρδιακή ισχαιμία ή έμφραγμα και
θρόμβωση.
Καταλήξαμε, ότι ο έλεγχος της αιμορραγίας ήταν ικανοποιητικός, χωρίς αύξηση της ινωδόλυσης, δεν υπήρξε υπονατριαιμία ή αύξηση της κρεατινίνης, και όλες οι άλλες παράμετροι ήταν φυσιολογικές. Δεν υπήρξαν σοβαρά αρνητικά συμβάματα. Η
αιμοδυναμική αστάθεια αντιμετωπίστηκε με αγγειοσυσπαστικά φάρμακα.
Συμπερασματικά, η συνδυασμένη χρήση δεσμοπρεσσίνης και τρανεξαμικού οξέως, για τον έλεγχο της αιμορραγίας σε καρδιοχειρουργικούς ασθενείς με χρήση εξωσωματικής κυκλοφορίας, με μερική δράση αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων, είναι αποτελεσματική και ασφαλής.