Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Σιαχανίδου Σουλτάνα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Τζουμάκα- Μπακούλα Χρυσάνθη, Ομότιμη Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Κανακά-Gantenbein Χριστίνα, Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Ωστόσο, υπάρχει προβληματισμός εάν η εξωσωματική γονιμοποίηση συσχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα των μητέρων κατά την κύηση και των νεογνών τους ή με αύξηση του κινδύνου για νεογνικές περιγεννητικές επιπλοκές, συγγενείς, χρωμοσωμικές ή άλλες ανωμαλίες ή απώτερα προβλήματα στην ψυχοκινητική και νευροαναπτυξιακή εξέλιξη των παιδιών.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση και καταγραφή της νοσηρότητας και έκβασης νεογνών τα οποία προέρχονται από τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Στο πόνημα που ακολουθεί γίνεται σύγκριση της συχνότητας συγγενών, χρωμοσωμικών και άλλων ανωμαλιών, της νοσηρότητας, θυρεοειδικής, ηπατικής, νεφρικής και οστικής λειτουργίας μεταξύ νεογνών τα οποία προήλθαν από τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και νεογνών που προήλθαν από φυσική σύλληψη. Επιπλέον παρακολουθήθηκε ο ρυθμός αύξησης και η ψυχοκινητική/νευροαναπτυξιακή εξέλιξη των παιδιών.
Μελετήθηκαν συνολικά 324 νεογνά (108 από IVF και 216 από φυσιολογική σύλληψη) τα οποία χρειάστηκαν νοσηλεία στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας Νεογνών της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής Παν/μίου Αθηνών και στην Α΄ Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του Νοσοκομείου Παίδων “Η Αγία Σοφία”. Πραγματοποιήθηκε αναδρομικά η καταγραφή πληροφοριών από το ιατρικό ιστορικό των παιδιών κατά τη νοσηλεία τους και κατά την παρακολούθησή τους στο ιατρείο διαχρονικής παρακολούθησης νεογνών των δύο Μονάδων.Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν οι έλεγχοι t-test ή Mann-Whitney, χ2 και εφαρμόστηκε πολυπαραγοντική ανάλυση. Για την ανάλυση των δεδομένων της μελέτης χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα SPSS 22.0.
Δεν διέφερε το φύλο των νεογνών μεταξύ των δύο ομάδων. Στην IVF ομάδα ήταν υψηλότερο το ποσοστό των πρόωρων νεογνών (p=0.001), πολύδυμων κυήσεων (p<0.001), SGA νεογνών (p=0.001), συγγενών ανωμαλιών (p<0.001), και χρωμοσωμικών ανωμαλιών (p=0.036) συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, μεγαλύτερη ήταν η νοσηρότητα στην IVF ομάδα (ΣΑΔ, ανοιχτός βοτάλειος πόρος, βρογχοπνευμονική δυσπλασία, άπνοιες, ROP, λοιμώξεις, ΝΕΚ, ενδοκοιλιακή αιμορραγία, υπόταση, μεταγγίσεις και χειρουργεία) συγκριτικά με τα νεογνά από φυσική σύλληψη, ωστόσο η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι η νοσηρότητα σχετίζεται με την προωρότητα. Στα IVF νεογνά διαπιστώθηκαν υψηλότερα επίπεδα TSH κάρτας Guthrie συγκριτικά με τα νεογνά από φυσική σύλληψη (p=0.02). Επίσης, εμφάνιζαν συχνότερα υποθυρεοειδισμό ή υποθυροξιναιμία προωρότητας (p<0.001), και υπερθυροτροπιναιμία ή υποκλινικό Υποθυρεοειδισμό (p<0.001) συγκριτικά με τα νεογνά από φυσική σύλληψη (p<0.001).
Δεν διαπιστώθηκε διαφορά ως προς τη σωματική αύξηση και ψυχοκινητική/ νευροαναπτυξιακή εξέλιξη των παιδιών μεταξύ των ομάδων της μελέτης.
Συμπερασματικά, νεογνά από IVF εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά περιγεννητικών επιπλοκών, γενετικών-χρωμοσωμικών ανωμαλιών και συγγενών καρδιοπαθειών, με συχνότερο τον ανοιχτό βοτάλειο πόρο, καθώς και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαταραχών της θυρεοειδικής λειτουργίας, με συχνότερη την υπερθυροτροπιναιμία/ υποκλινικό υποθυρεοειδισμό συγκριτικά με νεογνά από φυσική σύλληψη. Η παρακολούθησή τους είναι απαραίτητη με στόχο την έγκαιρη αναγνώριση των διαταραχών και την κατάλληλη αντιμετώπιση.
Λέξεις-κλειδιά:
Εξωσωματική γονιμοποίηση, Νεογνά, Θυρεοειδική λειτουργία, Συγγενείς ανωμαλίες, Χρωμοσωμικές ανωμαλίες, Νεογνική νοσηρότητα
