Μονάδα:
Κατεύθυνση Κλινική ΦαρμακευτικήΒιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-06-27
Συγγραφέας:
Γεωργίου Δημήτρης
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ανδρεάδου Ιωάννα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Φαρμακευτική, ΕΚΠΑ
Κυρούδη Σοφία, Καθηγήτρια, Φαρμακευτική, ΕΚΠΑ
Βαλσαμή Γεωργία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Φαρμακευτική, ΕΚΠΑ
Οικονομίδης Ιγνάτιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική , ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Σύγκριση της επίδρασης της θεραπείας με το ανάλογο GLP-1 λιραγλουτίδη σε σχέση με τη μετφορμίνη στην αρτηριακή σκληρία, την καρδιακή συσταλτικότητα και το οξειδωτικό στρες σε άτομα με νεοδιαγνωσμένο διαβήτη τύπου 2
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Σύγκριση της επίδρασης της θεραπείας με το ανάλογο GLP-1 λιραγλουτίδη σε σχέση με τη μετφορμίνη στην αρτηριακή σκληρία, την καρδιακή συσταλτικότητα και το οξειδωτικό στρες σε άτομα με νεοδιαγνωσμένο διαβήτη τύπου 2
Περίληψη:
Εισαγωγή: Τα ανάλογα ινκρετίνης χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (T2DM) και της παχυσαρκίας. Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση στις μεταβολές της αρτηριακής σκληρίας και της καρδιακής συσταλτικότητας μετά από 6 μήνες θεραπείας με το ανάλογο GLP-1 λιραγλουτίδη σε άτομα με νεοδιαγνωσμένο T2DM.
Μέθοδοι: 60 ασθενείς με νεοδιαγνωσμένο T2DM και χωρίς προηγούμενη αντιδιαβητική θεραπεία τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν είτε λιραγλουτίδη (n = 30) είτε μετφορμίνη (n = 30) για 6 μήνες. Κατά την έναρξη και κατόπιν 6 μηνών θεραπείας μετρήθηκαν : (α) η ταχύτητα παλμικού κύματος (PWV) (β) δείκτες καρδιακής συσταλτικότητα (συστροφή/αποσυστροφή του μυοκαρδίου) (γ) η μηλονική διαλδεΰδη (MDA) ως δείκτης λιπιδικής υπεροξείδωσης και τα πρωτεΐνικά καρβονύλια (PCs) ως δείκτες οξειδωτικού στρες.
Αποτελέσματα: Μετά από 6 μήνες θεραπείας, τα άτομα που έλαβαν λιραγλουτίδη παρουσίασαν μειωμένο PWV (11.8 ± 2.5 έναντι 10.3 ± 3.3 m/s), μειωμένη συγκέντρωση MDA (0.92 [0.45-2.45] έναντι 0.68 [0.43-2.08] uM) παράλληλα με μία αύξηση στο GLS (- 15.4 ± 3 έναντι – 16.6 ± 2.7), GLSR (0.77 ± 0.2 έναντι 0.89 ± 0.2), pUtwVel (- 112 ± 52 °, p <0.05),% dpTw-UtwMVO (31 ± 10 έναντι 40 ± 14),% dpTw-UtwPEF (43 ± 19 έναντι 53 ± 22) και FMD% (± 6, p <0,01). Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές των μετρηθέντων δεικτών σε άτομα που έλαβαν μετφορμίνη εκτός από τη βελτίωση της παραμέτρου FMD.
Συμπέρασματα: Η εξάμηνη θεραπεία με λιραγλουτίδη βελτιώνει την αρτηριακή σκληρία, τη συσταλτικότητα του μυοκαρδίου, μειώνοντας το οξειδωτικό στρες σε άτομα με νεοδιαγνωσμένο T2DM.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Θετικές Επιστήμες
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Αρτηριακή δυσκαμψία; Ανάλογο GLP-1, Λειτουργία αριστερής κοιλίας, Λιραγλουτίδη, Μετφορμίνη, Οξειδωτικό στρες
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
120
