Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Μήνα Ψυχογυιού, Επικ. Καθηγήτρια, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Νικόλαος Τεντολούρης, Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Αλέξανδρος Κόκκινος, Αν. Καθηγητής, Ιατρική, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Πραγματοποιήθηκε συγχρονική μελέτη με προοπτική συλλογή δεδομένων και ο μελετώμενος πληθυσμός αποτελούνταν από 113 διαβητικούς ασθενείς που προσέρχονταν στο ιατρείο διαβητικού ποδιού του Λαικού Νοσοκομείου με διαβητικό έλκος οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για χρονικό διάστημα 6 μηνών. Το 77% των ασθενών ήταν άνδρες, η διάμεση ηλικία ήταν τα 64 έτη, με μέση τιμή Hba1c 7,9%. Το 66,4% των ασθενών με διαβητικά έλκη εμφάνισαν λοίμωξη εκ’ των οποίων το 31% ήταν πολυμικροβιακής αιτιολογίας. Συχνότερα εμφανίστηκαν Gram(-) βακτήρια (40%), ενώ τα πολυανθεκτικά εμφανίστηκαν σε ποσοστό 13,4%. Σε ποσοστό 37,6% προτιμήθηκε η εμπειρική χορήγηση Σιπροφλοξασίνης-Κλινδαμυκίνης ενώ μικρό ήταν το ποσοστό στο οποίο βασιζόμενοι στην κλινική εικόνα του έλκους δεν δόθηκε καμία αντιμικροβιακή αγωγή. Τα Gram(-) βακτήρια παρουσίασαν υψηλή αντιμικροβιακή αντοχή στις πενικιλλίνες(80%), κεφαλοσπορίνες(55,5%), Β-λακταμικά+Αναστολείς(46,7%), και φθοριοκινολόνες(28,9%). Οι Gram(+) κόκκοι στις πενικιλλίνες(80%), την ερυθρομυκίνη(46,7%), την κλινδαμυκίνη(43,3%), την σιπροφλοξασίνη(43,3%) και το φουσιδικό οξύ(43,3%) και ο MRSA στην κλινδαμυκίνη και ερυθρομυκίνη(87,5%) και μηδενική στα αντισταφυλοκοκκικά (βανκομυκίνη, τεικοπλανίνη, λινεζολίδη). Η σχετική πιθανότητα ύπαρξης MRSA ήταν 5,7 φορές μεγαλύτερη στους καπνιστές σε σχέση με τους μη καπνιστές. Το 30,1% διαγνώστηκαν με οστεομυελίτιδα με συχνότερο τρόπο διάγνωσης την ακτινογραφία και κατά την διάρκεια του εξαμήνου παρακολούθησης το 26.5% συνέχιζε να έχει οστεομυελίτιδα. Βρέθηκε οριακά στατιστικά σημαντική σχέση ανάμεσα στην ύπαρξη οστεομυελίτιδας και MRSA. Στο 2,7% των ασθενών θεωρήθηκε αναγκαία η λύση του ακρωτηριασμού ενώ οι ασθενείς επισκέφτηκαν κατά μέσο όρο 4,3 φορές το ιατρείο διαβητικού ποδιού κατά την διάρκεια του εξαμήνου παρακολούθησης.
