Μονάδα:
Κατεύθυνση Διεθνείς και Ευρωπαϊκές ΣπουδέςΒιβλιοθήκη Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης - Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Κοινωνιολογίας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-12-19
Συγγραφέας:
Λειβαδάρας Ελευθέριος
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Φιλίππα Χατζησταύρου, Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, Tμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Prospects and Challenges of the European Defence & Security Cooperation
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Προκλήσεις και Προοπτικές της Ευρωπαικής Συνεργασίας Άμυνας και Ασφάλειας.
Περίληψη:
Η μακροχρόνια και φιλόδοξη επιδίωξη ενός κοινού Ευρωπαϊκού Στρατού έχει εμφυσύσει δέος σε ακαδημαϊκούς, διανοούμενος και οραματιστές πριν την ίδρυση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. To υπέρμετρo θεμέλιο της επιδίωξης αυτής έχει αποτελέσει μέρος μιας ύψιστης πολιτικής διαδικασίας προς ένα πλήρως ολοκληρωμένο Ευρωπαϊκό Κράτος που θα εξασφαλίζει μια απαραβίαστη ειρήνη μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Ωστόσο, οι πολυετείς ανεπάρκειές της ήταν πάντα το αποτέλεσμα των αδιάβλητων εθνικών συμφερόντων και των συστημικών χαρακτηριστικών του διεθνούς συστήματος. Η μεταβαλλόμενη φύση της ενοποίησης, ο πολιτικός συντηρητισμός και η κρίση της πολυμέρειας στις διεθνείς σχέσεις, παρέχουν τους λόγους για μια συστηματοποίηση της ευελιξίας στην Ευρωπαϊκή συνεργασία και για μια νέα τομεακή πολιτική για την ασφάλειας και της άμυνα, την Βιομηχανική και Τεχνολογική βάση. Η Διακήρυξη του Σαν Μαλό για αυτόνομη δράση, δύο δεκαετίες μετά οδηγεί την ΕΕ σε μια Διαρθρωμένη Συνεργασία και για την Άμυνα, και μια Τεχνολογική και Βιομηχανική Στρατηγική η οποία δεν θα μπορούσε να είναι πιο αποξενωμένη από την προοπτική μιας μεσοπρόθεσμης συνεργασίας που θα κατευθύνει μια συλλογική αντιμετώπιση για τις απειλές του 21ου αιώνα. Δίχως την πολιτική συναίνεση και την σύγλιση σε επίπεδο σύλληψης απειλών σχετικά με την ανθρώπινη ασφάλεια και την εξωτερίκευση της μέσω της εξωτερικής πολιτικής δεν θα καταστεί δυνατή η στρατηγική εφαρμογή μιας αμυντικής ένωσης. Το νέο περιβάλλον ασφαλείας που αναδύεται δεν θα μπορέσει να αποτραπεί από την φιλόδοξη και αμφισβητίσιμη λογική του συνεργατικού προτύπου που αναδύεται στην Ευρωπαϊκή άμυνα.
Το τέλος του διπολικού κόσμου και η ανάδυση ενός πολυπολικού περιβάλλοντος έχουν ενισχύσει την προοπτική μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής άμυνας ως απάντηση στις συμβατικές και ασύμμετρες απειλές του 21ου αιώνα. Η ενεργοποίηση της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας το 2017 που προβλέπει η Συνθήκη της Λισαβόνας, σηματοδοτεί μια καθοριστική αλλαγή βηματισμού στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση, καθώς αποτελεί μια διαδικασία που θα αμφισβητήσει εμμέσως τα όρια που έχουν τεθεί από την εθνική κυριαρχία στην Ευρώπη. Η πολιτική, οικονομική και θεσμική δυναμική που απαιτεί η M.Δ.Σ θέτει ερώτηματα σχετικά με τον πραγματισμό και την κατεύθυνση της πρωτοβουλίας και αν αποτελεί απλά ένα μέσο δίχως πολιτικό περιεχόμενο προκειμένου να επιτευχθεί ένα υψηλότερο επίπεδο ολοκλήρωσης. Η απουσία ενός πολιτικού θεμελίου και ο σχηματισμός νέων διακυβερνητικών εμποδίων προς μια στρατηγική αυτονομία, οδηγούν σε μια κατακερματισμένη και ετερόκλιτη διαδικασία που κατευθύνεται προς μια συμβατική στρατιωτική και βιομηχανική συνεργασία. Χωρίς την απαραίτητη πολιτική σύγκλιση, η PESCO θα παραμείνει ανεπαρκής και θα παρασυρθεί από επίλεκτα και αποκεντρωμένα συμφέροντα. Η θέσμιση προτεραιότήτων σε ζητήματα υψηλούς πολιτικής, η στρατηγική επικοινωνία και η σύλληψη της κοινωνιακής και ανθρώπινης ασφάλειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορούν να κατευθύνουν μια συλλογική προσπάθεια για την υλοποίηση μιας αμυντικής Ένωσης του 21ου αιώνα.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Κοινωνικές, Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες
Λέξεις-κλειδιά:
Μιλιταρισμός, Διακυβερνητισμός, Τομεακή ενοποίηση, Σύλληψη Απειλών, Αμυντικές Βιομηχανίες , Εθνικά Συμφέροντα, Σύγχρονες Απειλές και Ασφάλεια, Πολιτική Ευελιξία, Υπερρύθμιση, Αμυντική Ένωση
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
78
