Investigation of antigen derived peptides and nanoparticles as a novel immunotherapy for Myasthenia gravis

Διπλωματική Εργασία uoadl:2837839 488 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Μοριακή Βιοϊατρική - Μηχανισμοί Ασθενειών, Μοριακές και Κυτταρικές θεραπείες και Βιοκαινοτομία
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2018-12-17
Έτος εκπόνησης:
2018
Συγγραφέας:
Μπαλτατζίδου Βασιλική
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Λαζαρίδης Κωνσταντίνος, Ερευνητής Γ', Τμήμα Ανοσολογίας, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ
Ζησιμοπούλου Παρασκευή, Κύρια Ερευνήτρια, Τμήμα Νευροβιολογίας, Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ
Κόλλιας Γεώργιος, Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Investigation of antigen derived peptides and nanoparticles as a novel immunotherapy for Myasthenia gravis
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ανάπτυξη αντιγονοειδικής θεραπείας για τη βαριά μυασθένεια μέσω επαγωγής της ανοσολογικής ανοχής
Περίληψη:
Η Βαριά Μυασθένεια είναι μια αυτοάνοση νόσος που προκαλείται από αντισώματα, αλλά εξαρτάται από την ενεργοποίηση των Τ λεμφοκυττάρων. Στη βαριά Μυασθένεια τα αυτοαντισώματα στοχεύουν κυρίως τον μυϊκό νικοτινικό υποδοχέα της ακετυλοχολίνης στη νευρομυϊκή σύναψη. Η παρεμπόδιση της μετάδοσης του σήματος λόγω καταστροφής του υποδοχέα της ακετυλοχολίνης οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία και κόπωση. Οι παρούσες θεραπείες για τη Μυασθένεια δεν είναι ειδικές και για αυτό είναι πιθανό να έχουν πολλές παρενέργειες. Για το λόγο αυτό, είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν καινούριες θεραπείες, που έχουν μεγαλύτερη ειδικότητα. Τέτοιου είδους αντιγονοειδικές θεραπείες θα πρέπει να στοχεύουν στον επαναπρογραμματισμό συγκεκριμένων αυτοδραστικών κυττάρων του ανοσοποιητικού καθώς και στην επαναφορά της ανοσολογικής ανοχής εναντίον του αυτοαντιγόνου.
Μελέτες σε πειραματικά ζωικά μοντέλα για τη Μυασθένεια έχουν δείξει πως η χορήγηση του σχετικού με την ασθένεια αντιγόνου, μέσω της ρινικής ή στοματικής οδού, έχει την δυνατότητα να επάγει την ανοσολογικής ανοχή. Παρά τα πρώιμα αυτά ενθαρρυντικά αποτελέσματα, δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί μια σχετική θεραπεία.
Αναπτύξαμε ένα πειραματικό ζωικό μοντέλο για τη Βαριά Μυασθένεια, ανοσοποιώντας Lewis αρουραίους, με την εξωκυττάρια περιοχή της α1 υπομονάδας του ανθρώπινου υποδοχέα της ακετυλοχολίνης, καθιστώντας το κατάλληλο για τον έλεγχο αντιγονο-ειδικών θεραπειών. Χρησιμοποιώντας αυτό το μοντέλο διερευνήσαμε την θεραπευτική ικανότητα της εξωκυττάριας περιοχής της α1 υπομονάδας του ανθρώπινου υποδοχέα της ακετυλοχολίνης, μέσω της χορήγησής της από διαφορετικές οδούς, σε διαφορετικές δόσεις και συχνότητα σε διαφορετικά στάδια της νόσου. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν πως επαναλαμβανόμενες ενδοφλέβιες χορηγήσεις, έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν σημαντικά τις εκδηλώσεις της πειραματικής Μυασθένειας. Αυτή η βελτίωση συνοδευόταν από τα μειωμένη απώλεια υποδοχέων ακετυλοχολίνης και χαμηλότερα επίπεδα αντισωμάτων στον ορό. Παρόλο που είναι αναγκαία η περαιτέρω διερεύνηση των εμπλεκόμενων μηχανισμών, η επαγωγή ανοσολογικής ανοχής μέσω του αυτό-αντιγόνου αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη ανοσοθεραπεία για τη Βαριά Μυασθένεια. Επιπλέον, καθώς η Βαριά Μυασθένεια έχει χαρακτηριστεί ως μοντέλο, τυχόν καινούριες θεραπείες είναι πιθανό να μπορούν να εφαρμοστούν και σε άλλες παρόμοιες αυτοάνοσες νόσους.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Βαριά μυασθένεια, Υποδοχέας της ακετυλοχολίνης, Ανοσοθεραπεία
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
208
Αριθμός σελίδων:
104
Baltatzidou Vasiliki Master.pdf (1 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο