Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Δρ. Νάστος Π. Καθηγητής ΕΚΠΑ
Δρ. Βασιλάκης Ε. Επίκουρος καθηγητής ΕΚΠΑ
Δρ. Αντωνίου Β. Δρ. Γεωλόγος Ε.Δ.Ι.Π. ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Περιβαλλοντικά ή οικολογικά προβλήματα καλούνται οι διαταραχές στη γήινη βιόσφαιρα και στο φυσικό περιβάλλον, οι οποίες συνήθως αποδίδονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα θεωρούνται υπαίτια για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του ανθρώπου. Για το λόγο αυτό, οι βιοκλιματικές συνθήκες και ειδικά αυτές που σχετίζονται με την θερμική άνεση του ανθρώπου παίζουν σημαντικό ρόλο στην ποιότητα ζωής του, διότι επιδρούν άμεσα στην υγεία, στην παραγωγικότητα, στην ευημερία, καθώς και στην οικονομία. Συγκεκριμένα η έννοια της θερμικής άνεσης δεν αναφέρεται σε κάποιο μετεωρολογικό φαινόμενο, αλλά στην επίδραση του καιρού στον άνθρωπο και αποτελεί μελέτη για την επιστήμη της Βιομετεωρολογίας – Βιοκλιματολογίας.
Η ανθρώπινη άνεση είναι μία σύνθετη αντίδραση μεταξύ πολλών περιβαλλοντικών παραμέτρων, με την αστικοποίηση να δημιουργεί αρνητικές επιπτώσεις στην θερμική αίσθηση των ανθρώπων (Emmanuel, 2005). Τις τελευταίες δεκαετίες, η Ελλάδα έχει σημειώσει αξιόλογη αστική ανάπτυξη και προφανές πως στους υπαίθριους χώρους δεν είναι εφικτό να παρέμβει ο άνθρωπος σε σημαντικό βαθμό για να διαμορφώσει το μικροκλίμα τους, σε αντίθεση με τους εσωτερικούς χώρους. Κρίνεται επιτακτική ανάγκη η δημιουργία περισσότερων υπαίθριων χώρων στις μεγάλες πόλεις.
Ωστόσο, οι περισσότερες μελέτες της θερμικής άνεσης σχετίζονται με το εσωτερικό περιβάλλον και όχι με το εξωτερικό, γιατί οι άνθρωποι στις αναπτυγμένες χώρες, από όπου και προέρχονται οι περισσότερες μελέτες, περνούν περισσότερο από το 90% του χρόνου τους στο εσωτερικό περιβάλλον (Höppe, 2002), (Spagnolo & de Dear, 2003). Όμως, τα τελευταία χρόνια καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια για να κατανοηθούν οι μικροκλιματικές συνθήκες της θερμικής άνεσης σε υπαίθριους χώρους και πραγματοποιήθηκαν πολλές μελέτες σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου και αυτές οι μελέτες που έχουν γίνει σε εξωτερικούς χώρους συνήθως στηρίζονται σε εσωτερικά πρότυπα άνεσης.
Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η αξιολόγηση του βιομετεωρολογικού δείκτη Γενικού Δείκτη Δυσφορίας (Discomfort Index - DI). Ο Γενικός Δείκτης Δυσφορίας είναι ο πιο διαδεδομένος και απλός ως προς τον υπολογισμό της θερμικής άνεσης. Θεωρείται ένας καθαρά εμπειρικός δείκτης και βασίζεται σε μία σειρά παρατηρήσεων και είναι μία συνάρτηση της θερμοκρασίας του αέρα και της υγρασίας της ατμόσφαιρας.
Οι μετρήσεις πεδίου περιλαμβάνουν την παρακολούθηση των μετεωρολογικών παραμέτρων όπως την σχετική υγρασία (RH), τη θερμοκρασία του αέρα (Ta) και τη θερμοκρασία εδάφους (Ts).
Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι να παράσχει μία αξιολόγηση των σχέσεων μεταξύ των διαφόρων παραμέτρων που επηρεάζουν την ανθρώπινη θερμική άνεση σε υπαίθριους χώρους της Πανεπιστημιούπολης. Η κατανόηση των συνθηκών της θερμικής άνεσης σε αστικούς υπαίθριους χώρους μπορεί να βελτιώσει τη βιωσιμότητα τους κατά τη διάρκεια περιόδων με πολύ ψηλές τιμές θερμοκρασίας.
Η διάρθρωση της εργασίας γίνεται σε έξι κεφάλαια. Στα κεφάλαια που ακολουθούν γίνεται μία θεωρητική προσέγγιση.
Στο κεφάλαιο 1 γίνεται μία ιστορική ανασκόπηση για την εξέλιξη και τον ρόλο της επιστήμης της Βιομετεωρολογίας – Βιοκλιματολογίας.
Στο κεφάλαιο 2 γίνεται μία σύντομη αναφορά στην έννοια του μικροκλίματος, καθώς και των παραμέτρων που επηρεάζεται.
Στο κεφάλαιο 3 γίνεται ανάλυση της έννοιας της θερμικής άνεσης και των παραμέτρων που είναι αλληλένδετοι με αυτήν.
Στο κεφάλαιο 4 γίνεται μία επισκόπηση και αναφορά των δεικτών που σχετίζονται με την θερμική άνεση και των δεικτών που χρησιμοποιούνται για τους υπαίθριους χώρους.
Στο κεφάλαιο 5 εστιάζουμε στον δείκτη Δυσφορίας, παρουσιάζονται οι μετρήσεις του πεδίου μελέτης και γίνεται μία αξιολόγηση των αποτελεσμάτων.
Στο κεφάλαιο 6 παρουσιάζονται τα συμπεράσματα.
