Μονάδα:
Κατεύθυνση Συστηματική ΦιλοσοφίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-02-13
Συγγραφέας:
Σούφλας Παναγιώτης
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Πανταζάκος Παναγιώτης, Καθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας Πανεπιστήμιο Αθηνών
Λάζου Άννα, Επίκουρος Καθηγήτρια, Τμήμα φιλοσοφίας Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μαντζανάς Μιχάλης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα φιλοσοφίας Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Η έννοια της ψυχής στο Φαίδρο του Πλάτωνα
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η έννοια της ψυχής στο Φαίδρο του Πλάτωνα
Περίληψη:
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΡΓΟΥ
Ο Φαίδρος αποτελεί ίσως τον αριστοτεχνικότερο και ασφαλώς έναν από τους σημαντικότερους πλατωνικούς διαλόγους, που περιγράφεται μία αυθόρμητη φιλική συζήτηση ανάμεσα στο Σωκράτη και έναν νεότερο συμπολίτη του, το Φαίδρο.
Η πρώτη μεγάλη θεματική στο Φαίδρο είναι ο έρωτας. Για τον Πλάτωνα το ερώμενο αντικείμενο ουσιαστικά είναι η αντανάκλαση του ιδεατού κάλλους. Αυτό εντοπίζεται σε υπερβατολογικό επίπεδο και είναι μία ουσία που διακρίνεται με μία ειδική όραση, με τη βοήθεια της νόησης ( καλό άλογο ). Βέβαια, υπάρχει και το επιθυμητικό κομμάτι της ψυχής, το οποίο ανθίσταται στο λογιστικό και εκφράζεται με το κακό άλογο. Στο έργο του ο Πλάτωνας αναδεικνύει την έννοια του έρωτα με μία μεταφυσική διάσταση, χωρίς την οποία αυτός δεν είναι επαρκής. Ο πόθος για την ερωτική συνεύρεση γεννιέται στο επιθυμητικό μέρος της ψυχής ως σαρκική απόλαυση, ο οποίος αργότερα καθαίρεται με τη σωφροσύνη στο λογιστικό μέρος. Μέσα στο έργο το αντικείμενο του έρωτα αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αφού αυτός υπενθυμίζει τον πόθο για το ιδεατό κάλλος. Έτσι, διαφαίνεται η αθάνατη φύση της ψυχής και φανερώνεται η γνωσιολογική πτυχή της θεωρίας του Πλάτωνα, σύμφωνα με την οποία η γνώση αναδεικνύεται ως ανάμνηση.
Η δεύτερη θεματική στο Φαίδρο αγγίζει το λόγο. Αυτός εξετάζεται με βάση του τι λέγεται και πως λέγεται κάτι. Η πρώτη εκδοχή σχετίζεται με τη φιλοσοφική αναζήτηση της αλήθειας. Και εδώ η αναφορά στη ρητορική αποκαλύπτει την κεντρική σημασία της αναμνησιακής σύνδεσης των λεγομένων με τη βαθύτερη, υπερβατική αλήθεια, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί από το φιλόσοφο. Η δεύτερη εκδοχή αφορά σε όλη τη συζήτηση για το ύφος και την τεχνική, αλλά και το αβέβαιο του θέματος.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Φιλοσοφία- Ψυχολογία
Λέξεις-κλειδιά:
Έρως, Ψυχή, Ανάμνηση, Μύθος τεττίγων.
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
1
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
30
