Μονάδα:
Κατεύθυνση Κλασική ΑρχαιολογίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-03-13
Συγγραφέας:
Λύτσιου Ελένη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ευρυδίκη Κεφαλίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΕΚΠΑ
Carmen Sánchez Fernández, καθηγήτρια κλασικής αρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας και Θεωρίας της Τέχνης, Universidad Autónoma de Madrid
Στυλιανός Κατάκης, Επίκουρος Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Θησαυρός από τις Ανασκαφές του Τραμ στον Πειραιά (2016)
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Θησαυρός από τις Ανασκαφές του Τραμ στον Πειραιά (2016)
Περίληψη:
Πυρήνα της εργασίας αυτής αποτελεί αφενός η μελέτη και η παρουσίαση ενός κλειστού συνόλου κεραμικής, κατά κύριο λόγο της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου, που βρέθηκε μέσα σε έναν κτιστό αποθέτη και αφετέρου η ερμηνεία της χρήσης αυτής της κτιστής κατασκευής σε σχέση με τα ανασκαφικά συγκείμενα. Η ανασκαφή έγινε στο πλαίσιο του έργου «Δυτική επέκταση του Τραμ στον Πειραιά», μπροστά στον ιερό ναό της Ευαγγελίστριας, για την κατασκευή της στάσης του τραμ στο σημείο. Πραγματοποιήθηκε τα έτη 2015 και 2016 και λόγω της φύσης της είναι αποσπασματική.
Τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα που αποκαλύφθηκαν, αν και αποσπασματικά, εντάσσονται στην περιφέρεια του ιστού της αρχαίας πόλης, κοντά σε πυλίδα του αρχαίου τείχους, που επικοινωνούσε με τον χώρο ανάμεσα στα Μακρά Τείχη. Ανάμεσά τους, μία υπόγεια κτιστή λίθινη κατασκευή, η οποία ερμηνεύτηκε ως θησαυροφυλάκιο, αποτελεί, συν τοις άλλοις, ένδειξη για την ύπαρξη κάποιου είδους λατρευτικής δραστηριότητας στο σημείο. Το θησαυροφυλάκιο φαίνεται πως μετά την χρήση του λειτούργησε ως αποθέτης, καθώς στο εσωτερικό του βρέθηκε πλήθος κεραμικής καθώς και άλλα οργανικά στοιχεία και λοιπά κινητά ευρήματα.
Η κεραμική περισυλλέχθηκε σε πέντε ανασκαφικές ομάδες, από τις οποίες επιλέχθηκαν να παρουσιαστούν τα πιο χαρακτηριστικά όστρακα: αυτά των οποίων μπορεί να αναγνωριστεί το σχήμα του αγγείου από το οποίο προέρχονται, ή έχουν ιδιαίτερη διακόσμηση. Τα περισσότερα όστρακα χρονολογούνται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου προχριστιανικού αιώνα, ή στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ., αν και δεν λείπουν και υστερότερα ευρήματα. Το γεγονός πως οι ανασκαφικές ομάδες δεν αντιστοιχούν σε διαφορετικές ομάδες απόθεσης, αφενός γιατί έχουν βρεθεί συνανήκοντα και συγκολλώμενα όστρακα σε διαφορετικές ομάδες και αφετέρου γιατί η χρονολόγηση δεν κατεβαίνει ανάλογα με το βάθος εύρεσης, οδηγεί στο συμπέρασμα πως η απόρριψη έχει χρονολογική ομοιογένεια. Ανάμεσα στα αγγεία του συνόλου, εκτός από αυτά που είναι προϊόντα εισαγωγής ή Αττικά, υπάρχουν ορισμένα, των οποίων το σχήμα παρουσιάζει ιδιαιτερότητες σε σχέση με το γνωστό σχηματολόγιο του ελληνιστικού κόσμου και θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό έρεισμα για την υπόθεση ύπαρξης κεραμικών εργαστηρίων στον Πειραιά.
Η εργασία αυτή δεν φιλοδοξεί να δώσει καθολικές απαντήσεις και ερμηνείες, αφού το υλικό που πραγματεύεται είναι αρκετά περιορισμένο και κυρίως αποσπασματικό. Θα μπορούσε όμως να αποτελέσει την αρχή για μία συστηματική μελέτη της ελληνιστικής κεραμικής και πιθανών κεραμικών εργαστηρίων στον Πειραιά.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Αρχαιολογία
Λέξεις-κλειδιά:
Πειραιάς, θησαυρός, ελληνιστική περίοδος, κεραμική
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
214
