Κατεύθυνση Παιδιατρική Λοιμωξιολογία
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2019-03-18

2019

Αλμπάνη Μαρία

Νικόλαος Σπυρίδης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μαρίζα Τσολιά, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αθανάσιος Μίχος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στον παιδιατρικό πληθυσμό της Ευρώπης. Ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και προοπτικές παρέμβασης.

Ελληνικά

Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στον παιδιατρικό πληθυσμό της Ευρώπης. Ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και προοπτικές παρέμβασης.

Εισαγωγή (Background): Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούν μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας που συνηθέστερα εκφράζεται με αύξηση των δεικτών νοσηρότητας, θνησιμότητας, καθώς και της διάρκειας και του κόστους νοσηλείας. Οι επιπτώσεις σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες όπως είναι οι ασθενείς σε μονάδες εντατικής νοσηλείας (ΜΕΘ, ΜΕΝΝ) και ογκολογικοί ασθενείς είναι ιδιαίτερα σημαντικές καθώς οι παραπάνω συνέπειες είναι καθοριστικές για τη ζωή των ασθενών. Για όλους τους παραπάνω λόγους καθίσταται επιτακτική η ανάγκη ανάπτυξης στοχευμένων συστημάτων επιτήρησης, καταγραφής και πρόληψης των λοιμώξεων αυτών.
Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει περιορισμένος αριθμός μελετών που να καταγράφει την επιδημιολογία, τους παράγοντες κινδύνου και τη συνοδό θνητότητα σχετιζόμενη με τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σε παιδιατρικούς ασθενείς. Η ανάγκη για την καταγραφή των ενδονοσοκομειακών παιδιατρικών λοιμώξεων προκύπτει από τη διαφορετική συχνότητα, εντόπιση και αιτιοπαθογένεια των παιδιατρικών λοιμώξεων σε σύγκριση με τις λοιμώξεις των ενηλίκων βαρέως πασχόντων ασθενών. Για παράδειγμα στα παιδιά οι μικροβιαιμίες σχετιζόμενες με κεντρικούς καθετήρες (CLABSI) είναι από τις πιο συχνές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις ενώ στους ενήλικες παρατηρούνται πιο συχνά οι λοιμώξεις που σχετίζονται με ξένα σώματα στο ουροποιητικό σύστημα (ουρολοιμώξεις σχετιζόμενες με ουροκαθετήρα - CA-UTI). Η συχνότητα εμφάνισης ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων στους παιδιατρικούς ασθενείς εξαρτάται από το βάρος γέννησης, την ηλικία, το υποκείμενο νόσημα και το βαθμό της παρεμβατικής ιατρικής φροντίδας. Ο αριθμός των λοιμώξεων είναι μεγαλύτερος στα βρέφη και στα παιδιά που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ και ακόμη περισσότερο στα νεογνά που νοσηλεύονται σε ΜΕΝΝ. Αυτοί οι ευάλωτοι ασθενείς έχουν πολλούς από τους παράγοντες κινδύνου που προδιαθέτουν σε λοιμώξεις όπως σοβαρή υποκείμενη νόσο, λύση της συνέχειας του δέρματος, παρουσία ξένων σωμάτων και ιατρικών συσκευών που καταργούν τους φυσικούς αμυντικούς φραγμούς (πχ. ενδοτραχειακός σωλήνας). Η παρατεταμένη νοσηλεία, οι παρεμβατικές τεχνικές θεραπείας, οι συγγενείς ανωμαλίες και η ολική παρεντερική διατροφή είναι σημαντικοί παράγοντες που επίσης αυξάνουν την πιθανότητα για εκδήλωση νοσοκομειακής λοίμωξης.
Ενδονοσοκομειακή ορίζεται κάθε λοίμωξη που αναπτύχθηκε μετά από 48 ώρες από την παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο και η οποία δεν ήταν παρούσα ή δεν ήταν σε στάδιο επώασης κατά την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο. Οι συνηθέστερες νοσοκομειακές λοιμώξεις στους παιδιατρικούς ασθενείς είναι οι βακτηριαιμίες (λοιμώξεις σχετιζόμενες με κεντρικούς καθετήρες - CLABSI), οι λοιμώξεις του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος, η πνευμονία του αναπνευστήρα (VAP), οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (CA-UTI), οι λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος (λοιμώξεις από ιό Rota και Clostridium Difficile) και οι μετεγχειρητικές λοιμώξεις - λοιμώξεις του χειρουργικού πεδίου (SSIs).
Την τελευταία δεκαετία, τα νοσοκομεία έρχονται αντιμέτωπα με τα ολοένα αυξανόμενα επίπεδα της μικροβιακής αντοχής και την εμφάνιση νοσοκομειακών λοιμώξεων από πολυανθεκτικούς μικροοργανισμούς. Η εκτεταμένη διασπορά παθογόνων στελεχών που φαίνεται να είναι πιο λοιμογόνοι, που εμφανίζουν κλωνικότητα, διασπείρονται γρήγορα και επικρατούν έναντι άλλων στελεχών στις χλωρίδες των ασθενών έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρών λοιμώξεων σε βαρέως πάσχοντες ασθενείς με υψηλό ποσοστό θνητότητας. Η αύξηση της επίπτωσης των ανθεκτικών παθογόνων αποτελεί ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα των κλινικών ιατρών που επιβάλλει την άμεση εφαρμογή μέτρων ελέγχου λοιμώξεων καθώς επισυμβαίνει σε μια χρονική στιγμή όπου η ανακάλυψη και ανάπτυξη νέων αντιμικροβιακών έχει μειωθεί δραματικά θέτοντας τη διεθνή ιατρική κοινότητα αντιμέτωπη με έναν επιπλέον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Η πρόληψη των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι εφικτή. Η καθιέρωση ορθολογικής χρήσης αντιβιοτικών αποτελεί κλειδί για την πρόληψη των λοιμώξεων καθώς και την καταπολέμηση της ανάπτυξης μικροβιακής αντοχής, η υγιεινή των χεριών, η εφαρμογή δέσμης μέτρων (bundles) κατά την προσέγγιση των ασθενών με κεντρικό καθετήρα, είναι μερικά από τα μέτρα πρόληψης που μπορούν να εφαρμοστούν.
Στόχοι-Σκοπός (Aim). Η καταγραφή δημοσιευμένων μελετών που αφορούν τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις στα παιδιά στην Ευρώπη με σκοπό να διερευνήσουμε την παρουσία ή απουσία μελετών που αφορούν στην επιδημιολογία, νοσηρότητα και θνητότητα από αυτές τις λοιμώξεις όπως και το κόστος αυτών στη δημόσια υγεία.
Μεθοδολογία (Μethod). Η ανάλυση θα διενεργηθεί σύμφωνα με τις οδηγίες των συστημάτων αναφροράς για τις συστηματικές ανασκοπήσεις και μετααναλύσεις. Θα ανασκοπήσουμε τη βιβλιογραφία από το 2000 έως το 2018 χρησιμοποιώντας βάσεις δεδομένων από μηχανές αναζήτησης όπως το pubmed, χρησιμοποιώντας λέξεις κλειδιά όπως nosocomial infections, healthcare-associated infections, hospital acquired infections, συμπεριλαμβάνοντας στην ανασκόπηση μόνο δημοσιευμένες στα αγγλικά μελέτες σε παιδιατρικά νοσοκομεία της Ευρώπης.

Επιστήμες Υγείας

Νοσοκομειακές λοιμώξεις, Νοσοκομειακές παιδιατρικές λοιμώξεις, Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, Ενδονοσοκομειακές παιδιατρικές λοιμώξεις

Όχι

0

Ναι

152

123

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2866583