Jacques Derrida and Anne Carson’s Poetics of Hospitality: Epitaphs, Photographs and Antigones’ Unbearable Mourning

Διπλωματική Εργασία uoadl:2874804 379 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Αγγλόφωνη Λογοτεχνία και Πολιτισμός
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-05-22
Έτος εκπόνησης:
2019
Συγγραφέας:
Ζιαβρά Ελπίδα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Καραβαντά Ασημίνα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μπλατάνης Κωνσταντίνος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γερμανού Μάρω, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Jacques Derrida and Anne Carson’s Poetics of Hospitality: Epitaphs, Photographs and Antigones’ Unbearable Mourning
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η Ποιητική της Φιλοξενίας του Ζακ Ντερριντά και της Αν Κάρσον: Ταφικές Στήλες, Φωτογραφίες και το Αφόρητο Βάρος για τις Μετεγγραφές της Αντιγόνης
Περίληψη:
Η διατριβή αυτή μελετά την Αντιγόνη και τον Οιδίποδα επί Κολωνώ του Σοφοκλή μέσα από το πρίσμα της φιλοσοφικής ανάλυσης της φιλοξενίας και της πολιτικής του πένθους του Ζακ Ντερριντά με σκοπό την ανάλυση δύο κειμένων της Αν Κάρσον, του έργου Antigo Nick, μια επανεγγραφή της Αντιγόνης μετά την 11η Σεπτεμβρίου και του ποίηματος Nox, το οποίο είναι ένα λυρικό, αυτοβιογραφικό βιβλίο/επιτύμβια στήλη για το πένθος. Η φιλοξενία, σύμφωνα με τον Ντερριντά, έχει προϋποθέσεις αλλά είναι ταυτόχρονα και απροϋπόθετη‧ υποστηρίζει την πολιτική της απροϋπόθετης υποδοχής του άλλου, ενώ συνδέεται άρρηκτα με τους νόμους της πόλης που δέχεται τους ξένους. Ο Ντερριντά σχετίζει τον διπλό δεσμό της φιλοξενίας με τις πρακτικές και τα τελετουργικά της ταφής, που είναι εξέχοντα σε κάθε πολιτισμό και παρόντα σε όλες τις κοινωνίες. Η τέλεση των τελετουργικών του πένθους δεν είναι μόνο κοινωνική αλλά και πολιτική πρακτική που μπορεί να θέσει την εξουσία υπό αμφισβήτηση, κάτι που αποτελεί κεντρικό θέμα και στις δύο τραγωδίες του Σοφοκλή, που δίνουν έμφαση στα τελετουργικά της ταφής. Ένα επαναλαμβανόμενο σύμβολο στη διατριβή αυτή είναι η ταφική στήλη, το μνημείο που φέρει το όνομα και τα ίχνη των νεκρών. Τα μεταμοντέρνα κείμενα της Κάρσον λειτουργούν σαν επιτύμβιες επιγραφές και υποδέχονται, δηλαδή προσφέρουν φιλοξενία στο πένθος των ζωντανών, ενώ αναπαριστούν μια κοινωνία του μέλλοντος. Η Αντιγόνη αποτελεί το σύμβολο του άτυχου πενθούντα, που πολεμάει για το δικαίωμά του στα τελετουργικά της ταφής για τους συγγενείς που δε θρηνήθηκαν, ενώ υπερασπίζεται την απροϋπόθετη φιλοξενία προς όλους τους νεκρούς. Η τέλεση των τελετουργικών ταφής, ο σεβασμός των νεκρών, η κατασκευή της ταφικής στήλης και η μνήμη των νεκρών είναι καθαρά πολιτικές πράξεις: μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο το αφιλόξενο κράτος ή να το διευρύνουν ώστε να υποδεχτεί τα μέρη του πληθυσμού που συχνά ξεχνιούνται και δεν θεωρούνται άξια θρήνου και τους ξένους.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
φιλοξενία, πένθος, θρήνος, επιτύμβια στήλη, ξένος
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
66
Αριθμός σελίδων:
70
Ziavra Thesis 2019.pdf (1 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο