Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ντόκου Χριστίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Δημακοπούλου Σταματίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Κουτσουδάκη Μαρία, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Ο μύθος της Περσεφόνης έχει επανεξεταστεί από αρκετές φεμινίστριες συγγραφείς του εικοστού αιώνα, με σκοπό την αναφορά σε τραύματα, σωματικά ή ψυχικά, που προκαλούνται λόγω βιασμού, καθώς και στην καταπίεση των γυναικών. Η Αμερικανίδα ποιήτρια Edna St Vincent Millay όμως, αναδεικνύει μια άλλη πλευρά της αρχαιοελληνικής θεότητας. Στο ποιητικό της έργο, η Millay φαίνεται να αντλεί έμπνευση από την Περσεφόνη, η οποία παρουσιάζεται σαν Μούσα της, στην προσπάθεια της ποιήτριας να προωθήσει την καθιέρωση της αλληλεγγύης μεταξύ γυναικών. Η εργασία μου αποσκοπεί στο να ερευνήσει τους τρόπους με τους οποίος ο μύθος της Περσεφόνης δημιουργεί και προβάλλει την αίσθηση της γυναικείας αλληλεγγύης μέσω του Ομηρικού ύμνου προς τη Δήμητρα καθώς και μέσω μερίδας ποιημάτων της Millay. Εμπνευσμένη από τα θεωρητικά έργα της Adrienne Rich και πιο συγκεκριμένα από το «λεσβιακό συνεχές», μια έννοια που αναφέρεται στην ύπαρξη στενών δεσμών μεταξύ των γυναικών, που δεν περιορίζονται στην σεξουαλικότητα αλλά βασίζονται στις κοινές εμπειρίες τους, καθώς και τις σκέψεις της Rich σχετικά με τη μητρότητα και τη δύναμη που πηγάζει από αυτό το δεσμό τόσο για τη μητέρα όσο και για την κόρη, θα ερευνήσω πώς αυτές οι έννοιες παρουσιάζονται τόσο στο μύθο όσο και στην ποίηση της Millay, εμπλουτίζοντας έτσι τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τόσο το αρχαίο όσο και το σύγχρονο κείμενο. Η μητριαρχία, σύμβολα της οποίας αποτελούν η Δήμητρα και η Περσεφόνη, σε συνδυασμό με την νίκη τους ενάντια στην καταπίεση της πατριαρχικής εξουσίας, της οποίας αποτέλεσαν θύματα και οι ίδιες, θα ερμηνευτούν ως δείγματα της δύναμης που μπορεί να αναπτυχθεί χάρη στους δεσμούς που σχηματίζονται μεταξύ γυναικών. Για μεγαλύτερη εμβάθυνση, θα γίνει αναφορά στα Ελευσίνια Μυστήρια καθώς και στα Θεσμοφόρια, στη διάρκεια των οποίων αποδίδονταν τιμές στον δεσμό μητέρας και κόρης μέσω της αναπαράστασης του μύθου, ενώ ταυτόχρονα αυτές οι εορτές έφερναν κοντά τις γυναίκες της Αρχαίας Ελλάδας, επιτρέποντάς τους να δημιουργήσουν μια κοινότητα με αποκλειστικά γυναικείο προσανατολισμό. Παράλληλα, αυτή η μυθολογική ανάλυση στοχεύει στο να παρουσιάσει από μια νέα οπτική το έργο της Millay, μίας εκ των σημαντικότερων Αμερικανίδων ποιητριών του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα και μίας φεμινίστριας, της οποίας το έργο όμως έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό. Στο ποιητικό της έργο, η Millay συνδυάζει τη μυθολογία με τις πολιτικές πεποιθήσεις της εποχής της. Στον πυρήνα του έργου της βρίσκονται η θηλυκή εμπειρία, έκφραση και αντίσταση, ενώ η Περσεφόνη επιστρατεύεται για να ενσαρκώσει αυτά τα ιδανικά. Η Περσεφόνη, μια από τις πιο ισχυρές και ταυτόχρονα παραμελημένες θεές, αποκαλύπτει μέσα από την ιστορία της την ισχύ της αδελφότητας μεταξύ των γυναικών και γίνεται προσιτή στις γυναίκες ακόμα και στον εικοστό-πρώτο αιώνα.
