Μονάδα:
Κατεύθυνση Αγγλόφωνη Λογοτεχνία και ΠολιτισμόςΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-05-28
Συγγραφέας:
Βασιλοπούλου Σταυρίνα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κωνσταντίνος Μπλατάνης, Επίκουρος καθηγητής, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Ασπασία Βελισσαρίου, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Μαρία Κουτσουδάκη, Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
The Emancipation of the Contemporary Spectator: Exploring Different Kinds of Reception in Postmodern Rewritings of Euripides's and Sophocles's Tragedies
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Η Χειραφέτηση του Σύγχρονου Θεατή: Εξερευνώντας Διαφορετικά Είδη Πρόσληψης σε Μεταμοντέρνες Μεταγραφές Τραγωδιών του Ευριπίδη και του Σοφοκλή
Περίληψη:
Η παρούσα θέση θα συζητήσει τον τρόπο με τον οποίο σύγχρονες μετεγγραφές των χορών των Βακχών του Ευριπίδη και της Αντιγόνης του Σοφοκλή, όπως στις περιπτώσεις του Dionysus in 69 (1968) του Richard Schechner και του Performance Group και του Antigone (2001) του Mac Wellman, μπορούν να εξεταστούν σχετικά με τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ενεργοποιούν τους σύγχρονους θεατές και τους καθιστούν ικανούς να αναπτύξουν τη δική τους κοινωνικοπολιτική και οντολογική συνείδηση. Μέσω της χρησιμοποίησης του κρίσιμης σημασίας δραματικού και θεατρικού ρόλου του χορού, θα βασιστώ πάνω στις έννοιες του Jacques Rancière περί διανοητικής ισότητας και διανοητικής χειραφέτησης στην τέχνη και την εκπαίδευση, έτσι ώστε να εξετάσω τη σχέση μεταξύ της δημιουργικής διαδικασίας της συγγραφής και της παρουσίασης ενός έργου και της ανταπόκρισης του κοινού.
Το θεωρητικό έργο πάνω στην «κοινωνία του θεάματος» του Guy Debord (1967) έχει ορίσει τη σύγχρονη ανθρώπινη συνθήκη ως μια συνθήκη η οποία έχει χάσει την προηγούμενή ενότητά της ως ζωή, στην οποία τα άτομα έχουν γίνει παθητικά και ανίκανα να σκεφτούν εξαιτίας της αλλοτρίωσης την οποία προκαλεί το θέαμα στη βιωμένη εμπειρία. Επιπλέον, στην εποχή μας στην οποία η τεχνολογία έχει εισβάλλει σχεδόν σε όλες τις περιοχές των ανθρώπινων ζωών, η πραγματική και ουσιαστική επαφή με την τέχνη όπως και με τις κοινωνικές σχέσεις γενικά φαίνεται να έχει χαθεί. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Rancière, δε θα έπρεπε κανείς να υποτιμά την ικανότητα και τη δύναμη του ανθρώπινου όντος να προσλαμβάνει και να επεξεργάζεται κριτικά οποιαδήποτε καλλιτεχνική ή άλλου είδους εμπειρία. Μια τέτοια υποτιμητική θεώρηση του υποκειμένου αυτόματα τοποθετεί τον καλλιτέχνη και το έργο τέχνης σε ένα υψηλότερο, άνισο επίπεδο σε σχέση με τον θεατή, μαθητή, αποδέκτη, και η ιεραρχία αυτή επιδρά αρνητικά στη δυνατότητα του θεατή να αναπτύξει τις απόψεις του και να χειραφετήσει τον εαυτό του. Επομένως, η δημιουργία τέχνης η οποία θέτει προκλήσεις σε καθιερωμένες προσλήψεις της θέασης έχει κρίσιμη σημασία για το στόχο της παραγωγής τέχνης η οποία επικοινωνεί ελεύθερα ανησυχίες και ιδέες σχετικά με την ανθρώπινη εμπειρία και διευκολύνει την κοινωνική και πολιτική αλλαγή προς ένα καλύτερο μέλλον.
Επιδιώκοντας μια συγκριτική ανάλυση τόσο των αρχαίων κειμένων όσο και των μεταμοντέρνων μετεγγραφών τους, ή διασκευών τους, έχω σκοπό να εξετάσω τις ιστορικές και πολιτισμικές συνθήκες στις οποίες τόσο τα αρχαία όσο και τα σύγχρονα θεατρικά έργα παράχθηκαν, προκειμένου να εξάγω κάποια συμπεράσματα σχετικά με το ζήτημα της θέασης στην τέχνη αλλά και τί ψρειάζεται μια τέχνη που να οδηγεί με τον καλύτερο τρόπο προς τη χειραφέτησή της και του ανθρώπου. Ερευνώ το ρόλο και τη λειτουργία των χορών τόσο των αρχαίων όσο και των σύγχρονων θεατρικών έργων και της διαφορετικής συμμετοχής του θεατή την οποία προκαλούν. Μέσα από την έρευνά μου, σκοπεύω να ανακαλύψω τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου θεατρικού έργου το οποίο είναι ικανό να χειραφετήσει πνευματικά αλλά και πρακτικά το θεατή του 21ου αιώνα.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
θέαση, πνευματική χειραφέτηση, θέατρο, επιτέλεση, μεταγγραφή, τραγωδία
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
20
