The Uncanny Chorus: The Untamed Woman as Freud's "Unheimlich" in Euripides's "Bacchae", Wole Soyinka's "The Bacchae of Euripides: A Communion Rite'' and Charles L. Mee's ''The Bacchae 2.1''

Διπλωματική Εργασία uoadl:2875184 383 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Αγγλόφωνη Λογοτεχνία και Πολιτισμός
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-05-28
Έτος εκπόνησης:
2019
Συγγραφέας:
Ταντσιοπούλου Δέσποινα
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Γερμανού Μαρία, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ντόκου Χριστίνα, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μπλατάνης Κωνσταντίνος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
The Uncanny Chorus: The Untamed Woman as Freud's "Unheimlich" in Euripides's "Bacchae", Wole Soyinka's "The Bacchae of Euripides: A Communion Rite'' and Charles L. Mee's ''The Bacchae 2.1''
Γλώσσες εργασίας:
Αγγλικά
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ανοίκειος Χορός: Η Ανήμερη Γυναίκα ως το "Ανοίκειο" του Φρόιντ στις "Βάκχες" του Ευριπίδη, το "The Bacchae of Euripides: A Communion Rite" του Wole Soyinka και το "The Bacchae 2.1" του Charles L. Mee
Περίληψη:
«Αποτελεί το να είσαι γυναίκα ένα ''φυσικό γεγονός'' ή μια πολιτιστική επιτέλεση», αναρωτιέται η Τζούντιθ Μπάτλερ στο βιβλίο της Gender Trouble. Η θεωρητικός συνδυάζει δύο έννοιες σε αυτή της τη δήλωση: τη θηλυκότητα ως βιολογικό γεγονός με την αντίληψή της ως επιτέλεση της συμμόρφωσης σε κοινωνικά κατασκευασμένες συμβάσεις. Για εκείνη, η υπακοή σε αυτούς τους κανόνες καταλήγει στην επανάληψη πράξεων που κατασκευάζουν, με τη σειρά τους, την ιδέα του φύλου, καθώς έχουν οριστεί ως πάγιες. Επομένως, όντας μια «πράξη», οι κοινωνικοί κανόνες εμποτίζονται με την έννοια της θεατρικότητας. Η «πράξη», σε αντίθεση με την απαγγελία αποτελεί το στοιχείο που ο Αριστοτέλης θεωρεί αναπόσπαστο για την τραγωδία, εκείνο που τη διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα λογοτεχνικά είδη. Ωστόσο, παραμένει η ερώτηση του τί ακολουθεί τη ρήξη αυτής της «τελετουργικής επανάληψης» των ρόλων των φύλων, τα οποία αναπόφευκτα μετατρέπονται σε κάτι μη οικείο και παράξενο. Σύμφωνα με τον Sigmund Freud, όμως, αυτά είναι οι κύριες πηγές του τύπου του φόβου στον οποίο αναφέρεται ως ανοίκειο, το συναίσθημα της αμφιβολίας που σχηματίζεται στη θέα ενός πρώην οικείου αντικειμένου, προσώπου, ή κατάστασης που είναι ταυτόχρονα παρόμοιο με και διαφορετικό από αυτό που ήταν κάποτε.
Εξερευνώντας την αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη Βάκχες και δύο σύγχρονες διασκευές της, το The Bacchae of Euripides: A Communion Rite του Wole Soyinka και το The Bacchae 2.1 του Charles L. Mee, αυτή η διατριβή θα τολμήσει να απαντήσει στην ερώτηση του πώς το φύλο μπορεί να γίνει η πηγή του ανοικείου. Ο Πενθέας, ο Θηβαίος βασιλιάς που παράγει και εφαρμόζει το νόμο στην πόλη, καταπιέζει το λαό του υποδουλώνοντάς τον, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, όπως στην περίπτωση του Soyinka. Ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού, εισέρχεται στο χώρο του τραγικού για να το μεταμορφώσει από ένα μέρος ορίων σε ένα χώρο απελευθέρωσης. Εισάγοντας τις λάτρεις του -βάρβαρες Ασιάτισσες ονόματι Βάκχες- απελευθερώνει στο κέντρο της πόλεως αυτό που ήταν «κρυμμένο» στα ενδόμυχά της, αναγκάζοντας έτσι τους κατοίκους της, και συγκεκριμένα το βασιλιά της, να γίνουν μάρτυρες του βίαιου αντίκτυπου της καταπίεσής του. Οι Βάκχες, που ενσαρκώνουν το ανοίκειο στα τρία έργα με την αντίστασή τους στη συμβατική επιτέλεση του φύλου, υπάρχουν για να καταδεικνύουν τις φρικτές συνέπειες της καταπίεσης. 'Εχοντας παραμείνει κρυμμένες, σύμφωνα με τις διαταγές του βασιλιά, καλωσορίζουν τον ελαφρώς ψυχικά ασταθή Πενθέα και βοηθούν τη μητέρα του να τον σκίσει σε κομμάτια. Θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι οι ανοίκειες γυναίκες, καταπιεσμένες και για πολύ καιρό περιθωριοποιημένες, απαιτούν την καταστροφή του παλιού καθεστώτος και την ανάδειξη μίας νέας τάξεως γενικής αρμονικής αποδοχής.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
φύλο, ενδιάμεσο, φόβος, ανοίκειο, υπερβατικότητα, προσαρμογή, αρχαία ελληνική τραγωδία, Βάκχες, Διόνυσος
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
1
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
51
Αριθμός σελίδων:
67