Μονάδα:
Κατεύθυνση Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεία σε Ιατρικό ΠλαίσιοΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-08-20
Συγγραφέας:
Μουτάφη Χρυσάνθη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ιεροδιακόνου Ιωάννα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια,Τμήμα Ιατρικής, ΑΠΘ, Επιβλέπουσα
Τζινιέρη-Κοκκώση Μαρία, π.μ. Επίκουρος Καθηγήτρια, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Δικαίος Δημήτριος, Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία του ψυχωτικού ασθενή σε κλινικό πλαίσιο
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία του ψυχωτικού ασθενή σε κλινικό πλαίσιο
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η σχιζοφρένεια είναι μια οικουμενική και διαχρονική νοσολογική οντότητα, η οποία επιδρά στη συνολική λειτουργικότητα του ατόμου. Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τον συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας.
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να περιγράψει αναλυτικά το θεωρητικό υπόβαθρο βάσει του οποίου μπορεί να εφαρμοστεί η ψυχοδυναμική προσέγγιση του ψυχωτικού ασθενή εντός του κλινικού πλαισίου.
Υλικό και μέθοδος: Η εργασία βασίζεται σε βιβλιογραφική ανασκόπηση δημοσιευμένων εργασιών σε έγκριτα διεθνή περιοδικά μέσω των μηχανών αναζήτησης ‘PEP WEB’, ‘PubMed’ και βιβλίων στην ελληνική και αγγλική γλώσσα.
Αποτελέσματα: Ο ψυχωτικός χαρακτηρίζεται από την αποδιοργάνωση της προσωπικότητάς του και τη χρήση αρχαϊκών μηχανισμών άμυνας (άρνηση, προβολή, προβλητική ταύτιση, σχάση) προκειμένου να ανακουφιστεί από το έντονο άγχος. Ο ασθενής διανύει 3 φάσεις: oξεία, σταθεροποίησης και χρόνια. Oι βασικοί θεραπευτικοί στόχοι είναι: η βελτίωση των συμπτωμάτων του αρρώστου, η ενίσχυση των δεξιοτήτων και της προσαρμοστικής του ικανότητας, η μείωση των υποτροπών και των επανεισαγωγών, η στήριξη της οικογένειάς του και η ψυχοκοινωνική του αποκατάσταση. Για να επιτευχθούν απαιτείται η δημιουργία θεραπευτικής σχέσης, η οποία εγκαθίσταται από την πρώτη επαφή με τους θεραπευτές και το κλινικό πλαίσιο. Πρός την επίτευξη της θεραπευτικής σχέσης η θεραπευτική ομάδα καλείται να εμπεριέξει, να επεξεργαστεί και να μετασχηματίσει τα οδυνηρά συναισθήματα του ψυχωτικού ασθενή και να αντιμετωπίσει τα μεταβιβαστικά και τα αντιμεταβιβαστικά φαινόμενα. Το κλινικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως συγκρατητικό περιβάλλον για τον ασθενή και τους θεραπευτές. Για να συμβεί αυτό πρέπει να είναι σταθερό τόσο για τον ασθενή όσο και για τους θεραπευτές, να έχει ως κύριο στόχο τη φροντίδα του ασθενή και να εξατομικεύει τη θεραπεία σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του ψυχωτικού. Με την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα έγιναν προσπάθειες εφαρμογής της ψυχοδυναμικής ψυχοθεραπείας εντός του κλινικού πλαισίου. Η προσωπική ανάλυση, η εκπαίδευση, η εξωτερική εποπτεία και η έννοια της θεραπευτικής ομάδας φαίνεται ότι συμβάλλουν ουσιαστικά στη θεραπεία. Από την άλλη δεν απαιτείται βαθιά ψυχαναλυτική γνώση, αρκεί ο θεραπευτής να έχει ψυχική επαφή με τον ασθενή και τους άλλους θεραπευτές υπό τον συντονιστικό ρόλο του επικεφαλής της ομάδας και του επόπτη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βασικό άξονα κάθε θεραπευτικής παρέμβασης αποτελεί το όφελος του ασθενή ανάλογα με τις ανάγκες και τις ικανότητές του. Η λειτουργία του πλαισίου με βάση τον ψυχοδυναμικό τρόπο σκέψης μπορεί να παρέχει στον ασθενή έναν συναισθηματικό χώρο ικανό να κατευνάσει τους φόβους του, να βελτιώσει τα συμπτώματά του και να μειώσει τις υποτροπές.
Συμπεράσματα: Με την εφαρμογή του ψυχοδυναμικού μοντέλου εντός του κλινικού πλαισίου ο ψυχωτικός δεν θεωρείται πλέον ένα άτομο με ακατανόητες σκέψεις και χωρίς συναισθήματα. Επιπλέον, η ψυχοδυναμική προσέγγιση έγινε πιό προσιτή τόσο στους ασθενείς όσο και στους θεραπευτές.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Ψύχωση, Θεραπευτική ομάδα, Κλινικό πλαίσιο, Ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
43
