Επίδραση του γονικού ρόλου και των χρόνιων οικογενειακών συγκρούσεων στα επίπεδα άγχους παιδιών και εφήβων με Διαταραχή Διαγωγής

Διπλωματική Εργασία uoadl:2880346 366 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-08-30
Έτος εκπόνησης:
2019
Συγγραφέας:
Τσιακούλια Φωτεινή
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κολαΐτης Γεράσιμος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Χριστογιώργος Στυλιανός, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Λαζαράτου Ελένη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ, Επιβλέπουσα
Πρωτότυπος Τίτλος:
Επίδραση του γονικού ρόλου και των χρόνιων οικογενειακών συγκρούσεων στα επίπεδα άγχους παιδιών και εφήβων με Διαταραχή Διαγωγής
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Επίδραση του γονικού ρόλου και των χρόνιων οικογενειακών συγκρούσεων στα επίπεδα άγχους παιδιών και εφήβων με Διαταραχή Διαγωγής
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η διαταραχή διαγωγής αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες διαταραχές της παδικής και της εφηβικής ηλικίας η οποία μπορεί να εκφραστεί με ποικίλους τρόπους. Ταυτόχρονα αποτελεί την πρώτη αιτία παραπομπής στα κέντρα ψυχικής υγείας, με τον επιπολασμό να φτάνει σε ποσοστό 2-9%, σε παιδιά και εφήβους 7-15 ετών. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των μελετών που ερευνούν τα επίπεδα του άγχους των παιδιών με διαταραχή διαγωγής. Σκοπός: Στην παρούσα έρευνα επιχειρείται να δοθεί απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο η γονεϊκή συμπεριφορά και οι χρόνιες οικογενειακές συγκρούσεις επιδρούν στα επίπεπεδα άγχους των παιδιών με διάγνωση διαταραχή διαγωγής. Παράλληλα ελέχθηκαν τα επίπεδα του άγχους των παιδιών με διάγνωση διαταραχή διαγωγής και συσχετίστηκαν με τα επίπεδα του άγχους των παιδιών που δεν είχαν λάβει κάποια διάγνωση.
Μέθοδος: Πρόκειται για μια μη παρεμβατική έρευνα ασθενών-μαρτύρων(case-control), η οποία πραγματοποιήθηκε από την Α’ Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, στην οποία συμμετείχαν 120 παιδιά και έφηβοι, 78 κορίτσια και 48 αγόρια. Από τα 78 κορίτσια τα 29 είχαν λάβει τη διάγνωση διαταραχή διαγωγής και από τα 48 αγόρια τα 25 είχαν λάβει διάγνωση. Τα κλινικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα ερευνητική εργασία (K-SADS-PL, APQ-A, CECA, CBCL 6-18) είχαν συμπληρωθεί από τα παιδιά και τους εφήβους και αντίστοιχα από τους γονείς. Από τα ερωτηματολόγια αυτά χρησιμοποιήθηκαν τα λήμματα που σχετίζονταν κυρίως με τα επίπεδα του άγχους και τα εξωτερικευμένα συμπτώματα, ενώ παράλληλα πραγματοποιήθηκε σύγκριση ανάμεσα στα ερωτηματολόγια των παιδιών και αυτά των γονέων. Αποτελέσματα: Η γονεϊκή εμπλοκή είναι μειωμένη στα παιδιά με διαταραχή διαγωγής (p>0,001), καθώς επίσης και η θετική αλληλεπίδραση (p>0,001). Επιπλέον η παραμέληση των γονέων και η αντιπάθεια προς τα παιδιά με διαταραχή διαγωγής είναι σημαντική (p>0,001). Στη σύγκριση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των δύο ομάδων, είδαμε πως τα παιδιά με διάγνωση διαταραχή διαγωγής έχουν σημαντικά αυξημένα επίπεδα άγχους (p>0,013). Συμπεράσματα: Τα επίπεδα του άγχους των παιδιών με διάγνωση διαταραχή διαγωγής είναι αυξημένα σε σχέση με τα παιδιά που δεν έχουν λάβει διάγνωση διαταραχή διαγωγής. Παράλληλα φαίνεται πως η γονεϊκές πρακτικές, η σχέση γονέα-παιδιού και οι οικογενειακές συγκρούσεις επιφέρουν αύξηση στα επίπεδα του άγχους. Μάλιστα τα παιδιά με διάγνωση διαταραχή διαγωγής φαίνεται να διατηρούν σε σημαντικά μεγαλύτερο βαθμό μειωμένη αλληλεπίδραση με τους γονείς και παράλληλα σημείωσαν μεγαλύτερες βαθμολογίες αντιπάθειας και παραμέλησης από τους γονείς.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Διαταραχή διαγωγής, Γονεϊκές πρακτικές, Χρόνιες ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις, Επίπεδα άγχους
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
59
Αριθμός σελίδων:
84
Tsiakoulia Foteini MSc.pdf (986 KB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο