Ρόλος ανοσοθεραπευτικών ουσιών στη λεϊσμανιαση

Διπλωματική Εργασία uoadl:2885091 371 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Εφαρμογές της Βιολογίας στην Ιατρική
Βιβλιοθήκη Σχολής Θετικών Επιστημών
Ημερομηνία κατάθεσης:
2019-11-08
Έτος εκπόνησης:
2019
Συγγραφέας:
Βασιλακάκη Αθηνά
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Αικατερίνη Γαϊτανάκη, Καθηγήτρια, Τμήμα Βιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ευδοκία Καραγκούνη, Ερευνήτρια, Α' Ελληνικό Ινστιτούτο Παστέρ
Ιωάννα Αγγελή, Επίκουρη Καθηγήτρια, Τμήμα Βιολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Ρόλος ανοσοθεραπευτικών ουσιών στη λεϊσμανιαση
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Ρόλος ανοσοθεραπευτικών ουσιών στη λεϊσμανιαση
Περίληψη:
Η λεϊσμανίαση αποτελεί μια πολύ σοβαρή Παραμελημένη Τροπική Ασθένεια, η οποία επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο. Εμφανίζεται σε τρεις κλινικές μορφές: τη δερματική λεϊσμανίαση, τη βλεννογονοδερματική λεϊσμανίαση και τη σπλαγχνική λεϊσμανίαση, η οποία αποτελεί και τη σοβαρότερη έκφανση της νόσου. Αιτιολογικός παράγοντας της λεϊσμανίασης είναι το παρασιτικό πρωτόζωο του γένους Leishmania spp., το οποίο διαθέτει έναν απλό διμορφικό βιολογικό κύκλο ζωής που εναλλάσσεται μεταξύ της κινητής μορφής (προμαστιγωτή) στη φλεβοτόμο, και της μη κινητής μορφής (αμαστιγωτή) στο σπονδυλωτό ξενιστή. Προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, το παράσιτο έχει αναπτύξει πληθώρα μηχανισμών που του επιτρέπουν να διαφεύγει της ανοσολογικής επιτήρησης του ξενιστή. Αυτή η ικανότητα του παρασίτου, σε συνδυασμό με τη δημιουργία ολοένα και πιο ανθεκτικών στελεχών και την αμφίβολη αποτελεσματικότητα των μέχρι τώρα θεραπευτικών προσεγγίσεων, κάνουν επιτακτική την ανάγκη εύρεσης εναλλακτικών μορφών θεραπείας. Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα προσέγγιση αποτελεί η ανοσοθεραπεία, και ειδικότερα η στόχευση ανοσολογικών σημείων ελέγχου, δηλαδή ανασταλτικών υποδοχέων οι οποίοι εκφράζονται σε κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος και εγείρουν σηματοδοτικά μονοπάτια, τα οποία οδηγούν σε ανοσοκαταστολή. Βάση των ανωτέρω, αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτέλεσε η διερεύνηση της αποδοτικότητας της χρήσης μονοκλωνικών αντισωμάτων πρόσδεσης ως μέσο παρεμπόδισης της σύνδεσης των ανοσορυθμιστικών μορίων CD200 και CD273 (PD-L2) με τους προσδέτες τους, και κατ’ επέκτασιν, ως ανοσοθεραπευτική μέθοδος για την αντιμετώπιση της σπλαγχνικής λεϊσμανίασης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, βρέθηκε ότι η μόλυνση δενδριτικών κυττάρων με Leishmania infantum οδήγησε σε αύξηση τόσο του ποσοστού έκφρασης των μορίων CD200 και CD273 στον πληθυσμό, όσο και του αριθμού των εκφραζόμενων μορίων ανά δενδριτικό κύτταρο. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η ενεργοποίηση των παρθένων CD4+ Τ λεμφοκυττάρων από δενδριτικά κύτταρα μολυσμένα με το παράσιτο, διαμεσολαβείται από το σηματοδοτικό μονοπάτι του PD-1/PD-L2, αλλά είναι ανεξάρτητη του μονοπατιού CD200-R/CD200. Αντιθέτως, η ενεργοποίηση παρθένων CD8+ Τ λεμφοκυττάρων από δενδριτικά κύτταρα μολυσμένα με το παράσιτο, είναι ανεξάρτητη της σηματοδότησης που μεσολαβείται τόσο από το μονοπάτι PD-1/PD-L2 όσο και του CD200-R/CD200. Παράλληλα, παρατηρήθηκε ότι Η παρεμπόδιση της σύνδεσης του CD273 στον προσδέτη του σε μολυσμένα δενδριτικά είναι ικανή να αναστρέψει τον εξουθενωμένο φαινότυπο σε CD4+ T λεμφοκύτταρα που προέρχονται από μολυσμένο ζώο. Σύμφωνα με τα παραπάνω, συμπεραίνεται ότι η χορήγηση μονοκλωνικού αντισώματος πρόσδεσης έναντι του CD273 αποτελεί μια ελπιδοφόρα θεραπευτική προσέγγιση στην αντιμετώπιση της λεϊσμανίασης και αποτελεί υποψήφιο μόριο για δοκιμή σε in vivo πειραματικά πρότυπα λεϊσμανίασης.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Θετικές Επιστήμες
Λοιπές θεματικές κατηγορίες:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Λεϊσανίαση, ανοσοθεραπεία, CD200, CD273
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
91
Αριθμός σελίδων:
116
Διπλωματική+Εργασία+Βασιλακάκη+Αθηνά+2019.pdf (4 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο