Μονάδα:
Κατεύθυνση Συστηματική ΦιλοσοφίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-01-14
Συγγραφέας:
Γλυτσού Σοφία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Γεώργιος Αραμπατζής, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, Τομέας Φιλοσοφίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφική Σχολή.
Γεώργιος Στείρης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, Τομέας Φιλοσοφίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφική Σχολή.
Ευάγγελος Δ.Πρωτοπαπαδάκης, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, Τομέας Φιλοσοφίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφική Σχολή.
Πρωτότυπος Τίτλος:
Οι πλατωνικές απόψεις για το κάλλος και τις τέχνες στον διάλογο «Φαίδρο»
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Οι πλατωνικές απόψεις για το κάλλος και τις τέχνες στον διάλογο «Φαίδρο»
Περίληψη:
Κανένας άλλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος δεν αξιολόγησε το ωραίο και την τέχνη τόσο αρνητικά όσο ο Πλάτωνας. Κανένας άλλος δεν ύμνησε το ωραίο και την τέχνη όσο αυτός. Καταδίκασε την ποίηση, πολέμησε τη ρητορική, μείωσε τον γραπτό λόγο, προσέβαλε τις τέχνες εν γένει. Ταυτόχρονα εξήρε την ποίηση, συμφιλιώθηκε με τη ρητορική, αποδέχτηκε τον γραπτό λόγο, βρήκε το νόημα των τεχνών. Οι ακραίοι ισχυρισμοί του φιλοσόφου για το ωραίο και την τέχνη γίνονται καταφανείς στον διάλογο «Φαίδρο» φέρνοντάς μας έτσι στις παρυφές όχι μόνο της αισθητικής του θεωρίας αλλά και της ευρύτερης φιλοσοφική του σκέψης.
Την αντινομία αυτή των απόψεων περί τέχνης του Πλάτωνα στον διάλογο «Φαίδρο» αποσκοπεί να αναδείξει η παρούσα μελέτη. Πιο συγκεκριμένα, αρχικά παρουσιάζεται το κάλλος ως το απόλυτο φως αλλά και ως μεταμορφωτική δύναμη που μαζί με τον έρωτα μπορούν να ανάγουν την ψυχή προς το θείο. Στη συνέχεια επιδιώκεται να ερμηνευτεί ο έκδηλα αντινομικός χαρακτήρας των πλατωνικών αποφάνσεων για την ποίηση και να τονιστεί η αξία της τέχνης μόνο όταν βασίζεται στην εσωτερική σχέση με τη μεταφυσική αρχή του κόσμου. Ως εκ τούτου, διακρίνεται ο καλός από τον κακό ποιητή, ο καλός από τον κακό ρήτορα, ο καλός από τον κακό μουσικό. Ο ίδιος μάλιστα ο συγγραφέας του διαλόγου, με τη χρήση του μύθου και τη εικόνας, χωρίς να χάνει την επιστημονική του φυσιογνωμία, αποδεικνύεται γνήσιος ποιητής και ο «Φαίδρος» γνήσιο καλλιτέχνημα. Παρατηρούμε να επιτίθεται κατά της σοφιστικής ρητορικής αλλά και να εισηγείται ένα πρόγραμμα «εξυγίανσης» της ρητορικής, έτσι ώστε να καταστεί η ίδια αληθινή τέχνη. Τέλος, επιχειρείται να εξεταστεί η σχέση του προφορικού και γραπτού λόγου, να παρουσιαστεί η πολύτιμη συνδρομή του μύθου και της εικόνας στο φιλοσοφικό σύστημα του Πλάτωνα αλλά και να καταγραφούν οι απόψεις του περί μουσικής.
Απώτερος στόχος της παρούσας μελέτης είναι να τονιστεί η πλατωνική άποψη ότι η τέχνη και η φιλοσοφία όχι μόνο δεν είναι ασύμβατες αλλά αν συνεπικουρήσουν θα φέρουν πιο κοντά τον άνθρωπο στη σφαίρα της αλήθειας. Η ομορφιά έτσι μπορεί να σώσει τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Φιλοσοφία- Ψυχολογία
Λέξεις-κλειδιά:
αισθητική, Πλάτωνας, «Φαίδρος», κάλλος, τέχνες
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
45
