Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Παπαδαυΐδ Ευαγγελία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κατούλης Αλέξανδρος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νταλαμάγκα Μαρία, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Εισαγωγή: Η ψωρίαση είναι μια φλεγμονώδης δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική ανάπτυξη και ανώμαλη διαφοροποίηση των κερατινοκυττάρων. Είναι μια ασθένεια που επηρεάζει το 1-3% του πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο και προκαλεί σημαντική νοσηρότητα. Επιπλέον, μετρίου έως σοβαρού βαθμού ψωρίαση συχνά σχετίζεται με μεταβολικές διαταραχές, όπως παχυσαρκία, διαβήτης, δυσλιπιδαιμία, λιπώδη νόσο του ήπατος και μεταβολικό σύνδρομο (ΜΣ). Το ΜΣ αντιπροσωπεύει ένα σύνολο καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου, όπως παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη, δυσλιπιδαιμία, καθώς και υπέρταση. Τα τελευταία χρόνια η επίπτωση του ΜΣ αυξάνεται παγκοσμίως, πιθανώς λόγο της αύξησης της παχυσαρκίας, με αποτέλεσμα να κρίνεται αναγκαία η αντιμετώπισή του. Πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι η ψωρίαση και το μεταβολικό σύνδρομο σχετίζονται, μοιράζονται κοινούς μεταβολικούς παράγοντες κινδύνου και έχουν κοινό γενετικό και παθοφυσιολογικό υπόβαθρο. Ο επιπολασμός του μεταβολικού συνδρόμου σε ασθενείς με ψωρίαση υπολογίζεται μεταξύ 20%-50% σε μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε διάφορες χώρες παγκοσμίως. Επιπλέον η συσχέτιση της ψωρίασης με το ΜΣ, αλλά και την παχυσαρκία, την υπερτριγλυκεριδαιμία και την υπεργλυκαιμία αυξάνεται με την αυξανόμενη σοβαρότητα της νόσου, ανεξάρτητα από τους άλλους παράγοντες του μεταβολικού συνδρόμου. Η σχέση μεταξύ ψωρίασης και μεταβολικού συνδρόμου έχει επίσης σημαντικές κλινικές επιπτώσεις και οι δερματολόγοι θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην έγκαιρη αναγνώριση συνυπαρχουσών μεταβολικών διαταραχών και στην κατάλληλη θεραπεία.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η εκτίμηση του επιπολασμού του μεταβολικού συνδρόμου σε ασθενείς με ψωρίαση, σύμφωνα με τα κριτηρία του IDF.
Μεθοδολογία: Το δείγμα μας αφορά 157 ασθενείς με ψωρίαση, 93 άνδρες (59.2%) και 64 γυναίκες (40.8%) που προσήλθαν στο ιατρείο ψωρίασης της Β’ Δερματολογικής κλινικής του Αττικού Νοσοκομείου το πρώτο τρίμηνο του 2018. Οι ασθενείς εξετάσθηκαν κλινικά και εργαστηριακά προκειμένου να διαπιστωθεί το ποσοστό αυτών που πληρούσαν τα κριτήρια ΙDF για το μεταβολικό σύνδρομο.
Αποτελέσματα: Το 29.2% των ασθενών πληρούσε τα κριτήρια IDF. Από τους ασθενείς αυτούς το 71.7% ήταν άνδρες και το 28.3% γυναίκες (p=0.02). Η μέση ηλικία των ασθενών με ΜΣ ήταν 63.17 (±10.71) έτη, ενώ των ασθενών χωρίς ΜΣ 51.34 (±13.62) (p<0.001). Η μέση ηλικία έναρξης της ψωρίασης για τους ασθενείς με ΜΣ ήταν 44.77(±16.11) έτη, έναντι 31.09 (±15.55) των ψωριασικών χωρίς ΜΣ (p<0.001). Επίσης, το 41.3% των ασθενών με ΜΣ είχαν όψιμη έναρξη ψωρίασης, έναντι 13.5% για τους ασθενείς χωρίς ΜΣ (p<0.001). Αντίθετα το 65.7% των ασθενών χωρίς ΜΣ είχαν πρώιμη έναρξη ψωρίασης, έναντι 34.7% για τους ασθενείς με ΜΣ (p<0.001). Δεν βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ του ΜΣ και της διάρκειας της ψωρίασης, της σοβαρότητας της ψωρίασης και του καπνίσματος.
Περιορισμοί: 1. H πλειοψηφία των ασθενών που εξετάσθηκαν έχουν προϋπάρχουσα ψωρίαση και λαμβάνουν βιολογικούς παράγοντες ή άλλες συστηματικές θεραπείες για την ψωρίαση. 2. Μικρός αριθμός δείγματος. 3. Η έλλειψη ομάδας ελέγχου (controls)
Συμπεράσματα: Το μεταβολικό σύνδρομο φαίνεται να έχει υψηλό επιπολασμό μεταξύ των ασθενών με ψωρίαση και οι ασθενείς με ψωρίαση έχουν αυξημένες πιθανότητες ανάπτυξης μεταβολικού συνδρόμου σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Είναι σημαντικό όλοι οι ασθενείς με ψωρίαση να ελέγχονται συστηματικά για την ύπαρξη καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου, όπως υπέρταση, δυσλιπιδαιμία, αντίσταση στην ινσουλίνη και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2), ενώ κρίνεται αναγκαίο οι ασθενείς με ψωρίαση να ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή και να ασκούνται συστηματικά με σκοπό την πρόληψη της παχυσαρκίας και της εμφάνισης ΜΣ.
