Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κουσκούνη Ευαγγελία, Ομότιμη Καθηγήτρια, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ, Επιβλέπουσα
Ιακωβίδου Νικολέττα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Ιατρικής, ΕΚΠΑ
Χαλκιάς Αθανάσιος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Περίληψη:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα οξέα στεφανιαία σύνδρομα αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στην παγκόσμια υγεία, καθώς ενοχοποιούνται για υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας. Τα τελευταία χρόνια το επιστημονικό ενδιαφέρον έχει εστιαστεί στη διερεύνηση των μηχανισμών αρρυθμιογένεσης μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, καθώς και στην ανεύρεση παραγόντων για την πρόληψη αυτών. Η ενδοθηλίνη-1 εμφανίζει σημαντικές ηλεκτροφυσιολογικές ιδιότητες και συμβάλλει στην πρόκληση αρρυθμιών επικίνδυνων για τη ζωή. Ακόμη, η παραγωγή ενδοθηλίνης-1 οδηγεί σε ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, με αποτέλεσμα την προαγωγή αρρυθμιών κατά τη διάρκεια ισχαιμίας του μυοκαρδίου.
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση των ακριβών παθοφυσιολογικών διαδικασιών που διενεργούνται κατά την οξεία και τη χρόνια φάση ενός στεφανιαίου συνδρόμου και αφορούν την ενδοθηλίνη-1. Ακόμη, η παρούσα εργασία έχει ως στόχο να συσχετίσει τους μηχανισμούς αυτούς με την ανάπτυξη νέων αντιαρρυθμικών παραγόντων, καθώς και την αποτελεσματικότητα αυτών στην πρόληψη της αρρυθμιογένεσης μετά από οξέα στεφανιαία σύνδρομα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μετά από συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, συλλέχτηκαν όλες οι μελέτες, οι οποίες ανέλυαν τον ρόλο των ανταγωνιστών των υποδοχέων της ενδοθηλίνης-1 στην κοιλιακή αρρυθμιογένεση μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Συγκριμένα, μελετήθηκαν ως καταληκτικά σημεία η μέση συνολική διάρκεια των κοιλιακών ταχυαρρυθμιών, το μέγεθος της εμφραγματικής περιοχής και η θνητότητα. Η παρουσίαση και η περιγραφή των δεδομένων, αλλά και η κατασκευή του μαθηματικού μοντέλου για τον υπολογισμό της στατιστικής σημαντικότητας αυτής της σχέσης έγινε με τη χρήση του προγράμματος STATA 11.0.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην μετα-ανάλυση περιλήφθησαν 10 εργασίες και συνολικά 398 επίμυες, με άλλοτε άλλη περίοδο παρακολούθησης, με την πλειονότητα των μελετών να αφορά 24ωρο χρονικό διάστημα παρακολούθησης. Η συνδυασμένη μέση διαφορά για τη συνολική διάρκεια των επεισοδίων βρέθηκε ίση με 18,65 (95% ΔΕ:1,06; 36,25, p=0.038) που σημαίνει ότι η διάρκεια των επεισοδίων ήταν σημαντικά υψηλότερη στην ομάδα του φαρμάκου συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Επίσης, η συνδυασμένη μέση διαφορά για το μέγεθος του εμφράγματος βρέθηκε ίση με -2,97 (95% ΔΕ:-6,39;-0,83, p=0.011) που σημαίνει ότι το μέσο μέγεθος εμφράγματος ήταν σημαντικά μικρότερο στην ομάδα του φαρμάκου συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Αντίθετα, ο συνδυασμένος σχετικός κίνδυνος για τη θνησιμότητα βρέθηκε ίσος με 1,35 (95% ΔΕ:0.62-2.94, p=0.452) που σημαίνει ότι δεν υπάρχει σημαντική διαφορά στον κίνδυνο θανάτου μεταξύ ομάδας ελέγχου και ομάδας φαρμάκου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου αποτελεί μία από τις βασικότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως. Η οξεία απόφραξη των στεφανιαίων αγγείων συχνά προκαλεί τη γένεση κοιλιακών ταχυαρρυθμιών, οι οποίες σε μεγάλο ποσοστό οδηγούν σε αιφνίδιο καρδιακό θάνατο. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αναλυθεί ο ρόλος της ΕΤ-1 στην κοιλιακή αρρυθμιογένεση κατά το ΑΜΙ, με τη μέθοδο της συστηματικής ανασκόπησης και μετα-ανάλυσης. Μελετήθηκαν 3 καταληκτικά σημεία, τα οποία ήταν η συνολική μέση διάρκεια των VAs, το μέγεθος της εμφραγματικής περιοχής (infarct size-IS) και η θνητότητα. Από τη μετα-ανάλυση των μελετών που συμπεριλήφθησαν, οι οποίες εμφανίζουν σημαντική ετερογένεια, προέκυψε πως η ομάδα των επιμύων που έλαβε ανταγωνιστή των υποδοχέων της ΕΤ-1 εμφάνισε μεγαλύτερης διάρκειας VAs και μικρότερο IS, αλλά δεν παρουσίασε σημαντική διαφορά στη θνητότητα.
Λέξεις-κλειδιά:
Ενδοθηλίνη, Αρρυθμιογένεση, Αρρυθμίες, Ενδοθηλινη-1, Κοιλιακές αρρυθμίες
