Περίληψη:
Σκοπός : Oι επαγόμενες από την ΚαρδιοΑναπνευστική Δοκιμασία Κόπωσης (ΚΑΔΚ) παράμετροι,VO2peak και VE/VCO2 slope, έχουν καθιερωθεί ως προγνωστικοί παράγοντες της Χρόνιας Καρδιακής Ανεπάρκειας (ΧΚΑ). Υποθέσαμε ότι η βαρύτητα της ΧΚΑ, όπως αυτή εκφράζεται μέσω των μετρήσεων VO2peak και VE/VCO2 slope, σχετίζεται με την επιδείνωση της μικροκυκλοφορίας των σκελετικών μυών όπως αυτή προσεγγίζεται με τη μέθοδο NIRS σε συνδυασμό με VOT.
Μέθοδοι: Εικοσιπέντε ασθενείς (23 άρρενες) , με ΧΚΑ, σε σταθερή κατάσταση, περιπατητικοί, με μέση ηλικία 57 ± 9,6 έτη, δείκτη μάζας σώματος 29,2 ± 6,0 Kgr / m2 και EF = 34,2 ± 7,9%, υπεβλήθησαν σε μετρήσεις NIRS σε συνδυασμό με VOT, που ακολουθήθηκαν από ΚαρδιοΑναπνευστική Δοκιμασία Κόπωσης (ΚΑΔΚ). Ο ιστικός κορεσμός οξυγόνου (StO2) μετρήθηκε στο μυ του θέναρος των ασθενών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από 3-λεπτο αποκλεισμό της βραχιονίου αρτηρίας , διαμορφώνοντας τις τιμές των StO2baseline, StO2min και StO2 max, αντιστοίχως. Οι επαγόμενες από τη μεθοδολογία NIRS μετρήσεις συμπληρώθηκαν με τις μετρήσεις OCR (Oxygen Consumption Rate, Ρυθμός Κατανάλωσης Οξυγόνου, %/min) και RR(Reperfusion Rate,Ρυθμός Επαναιμάτωσης, %/min).Όλοι οι ασθενείς ολοκλήρωσαν την αξιολόγησή τους με μια ΚΑΔΚ σε κυκλοεργόμετρο, η οποία συνεχιζόταν μέχρι να διακοπεί λόγω συμπτωμάτων. Οι μετρήσεις κατά την ΚΑΔΚ περιελάμβαναν το VO2 στην κορύφωση της άσκησης (VO2peak) και την κλίση του αναπνευστικού ισοδυνάμου ως προς το διοξείδιο του άνθρακα (κλίση VE / VCO2). Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε δύο -διαφορετικές κάθε φορά- ομάδες «σοβαρής» και «ήπιας» ΧΚΑ, κατά τη διάρκεια τεσσάρων διαδοχικών ταξινομήσεων που πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση : α) του VO2peak = 14ml/kgr/min, β) του VE / VCO2slope = 35, γ) της διαμέσου του VO2peak= 17,6 ml/kgr/min και δ) της διαμέσου τιμής του VE /VCO2 slope = 33. Πραγματοποιήθηκαν συγκρίσεις των μετρήσεων που παράγονται με τη μέθοδο NIRS και τροποποιούνται μέσω VOT, μεταξύ των ομάδων "σοβαρής/βαριάς " και "ήπιας" ΧΚΑ, όπως αυτές διαμορφώνονται σε κάθε ταξινόμηση.
Αποτελέσματα: Στη Σύγκριση A’ , οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε δύο ομάδες, «βαρύτερης» (με VO2peak ≤14 ml/kgr/min) και «ηπιότερης»(με VO2peak >14 ml/kgr/min) ΧΚΑ . Οι ασθενείς με «βαρύτερη» ΧΚΑ παρουσίασαν StO2baseline 79,7±3,1% έναντι 78,2±5,2% , p=0,642, StO2min 44,3±12% έναντι 37,8±8%, p=0,137 , StO2max 94±1,8 % έναντι 92,2±4,9%, p=0,687, OCR 13±2,9 %/min έναντι 13,1±4,1%/min , p=0,962 και RR 4,3±1,3%/min έναντι 4,5±1,3%/min , p=0,616, των ασθενών με «ήπια» ΧΚΑ.
Στη Σύγκριση B’, οι ασθενείς ταξινομήθηκαν στην ομάδα της «βαρύτερης» ΧΚΑ ( VE/VCO2 slope>35) και στην ομάδα της «ήπιας» ΧΚΑ (VE/VCO2 slope≤35). Οι ασθενείς της «βαρύτερης» ΧΚΑ παρουσίασαν StO2baseline 80,9±4,4% έναντι 77,5±4,7% , p=0,037, StO2min 35,9±11,5% έναντι 41,1±7,8%, p=0,198 , StO2max 92,6±5 % vs 92,7±4,2%, p=0,628, OCR 14,4±5,2 %/min έναντι 12,5±2,9%/min ,p=0,237 και RR 4,5±1,5%/min έναντι 4,5±1,2 %/min, p=0,892, σε σύγκριση με τους ασθενείς της ομάδας της «ήπιας» ΧΚΑ.
Στη Σύγκριση Γ’ , οι ασθενείς ταξινομήθηκαν στην ομάδα της «βαρύτερης» ΧΚΑ( με VO2peak≤17,6 ml/kgr/min, όπου 17,6 είναι η διάμεσος του VO2peak) και στην ομάδα της «ηπιότερης» ΧΚΑ (με VO2peak>17,6 ml/kgr/min) . Οι ασθενείς με «βαρύτερη» ΧΚΑ παρουσίασαν StO2baseline 77,2±5,6 % έναντι 80±3,5% ,p=0,205, StO2min 41,9±9,2% έναντι 36,8±8,9%, p=0,174 , StO2max 91,8±4,4 % έναντι 93,6±4,3%, p=0,137, OCR 12,1±3 %/min έναντι 14,2±4,3%/min ,p=0,162 and RR 4,1±1%/min έναντι 4,9±1,5%/min , p=0,133, σε σύγκριση με την ομάδα της «ηπιότερης» ΧΚΑ.
Στη Σύγκριση Δ’, οι ασθενείς ταξινομήθηκαν στην ομάδα της «βαρύτερης» ΧΚΑ (με VE/VCO2 slope>33, όπου 33 είναι η διάμεσος του VE/VCO2 slope) και στην ομάδα της «ηπιότερης» ΧΚΑ (με VE/VCO2 slope ≤33).Οι ασθενείς με «σοβαρή/βαριά» ΧΚΑ παρουσίασαν StO2baseline 80,7±3,7% έναντι 76,9±5% ,p=0,018, StO2min 38,3±11,2% έναντι 40,3±7,7%, p=0,600 , StO2max 92,8±4,2 % έναντι 92,5±4,7%, p=0,809, OCR 14,1±4,6 %/min έναντι 12,3±2,9%/min ,p=0,237 και RR 4,3±1,4 %/min έναντι 4,7±1,2%/min , p=0,572, σε σύγκριση με τους ασθενείς της ομάδας της «ήπιας» ΧΚΑ.
Στη μεγάλη πλειοψηφία των μετρήσεων που επάγονται από τη μέθοδο NIRS, στη μελέτη μας, δεν ευρέθη στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των ασθενών των ομάδων με «σοβαρή» και «ήπια» ΧΚΑ. Η μόνη εξαίρεση αφορούσε τη μέτρηση του StO2 baseline, όταν ο διαχωρισμός των ομάδων των ασθενών με «βαριά» και «ήπια» ΧΚΑ γινόταν βάσει του VE/VCO2 slope (Σύγκριση Β’ και Δ’). Oι ασθενείς με «βαριά» ΧΚΑ παρουσίαζαν στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερες τιμές StO2baseline (κατά την ηρεμία) (80,9±4,4 % έναντι 77,5±4,7% , p=0,037 στη Σύγκριση B’ , και 80,7±3,7% έναντι 76,9±5% , p=0,018 στη Σύγκριση Δ’ ) των ασθενών με «ήπια» ΧΚΑ. Παρά ταύτα, είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι στη «Σύγκριση Γ΄» (όπου η ταξινόμηση γίνεται με τη χρήση της διαμέσου του VO2peak),υπάρχει μια ξεκάθαρη (αλλά όχι στατιστικώς σημαντική-) τάση για υψηλότερες μετρήσεις StO2max, OCR και RR των ασθενών με ήπια ΧΚΑ, σε σχέση με όσους έχουν σοβαρή ΧΚΑ.
Συμπεράσματα: H μικροκυκλοφορία των περιφερικών μυών, όπως αξιολογείται με τη μέθοδο NIRS σε συνδυασμό με VOT, είναι (ως γνωστόν) επηρεασμένη στους ασθενείς με XKA. Προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε πιθανή συσχέτιση των NIRS-επαγομένων παραμέτρων, με τη βαρύτητα της ΧΚΑ. Στη μεγάλη πλειοψηφία των NIRS-επαγομένων μετρήσεων , στη μελέτη μας, δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων της «σοβαρής/βαριάς» και της «ήπιας» ΧΚΑ. Oι μετρήσεις του StO2 ηρεμίας (StO2 baseline) ευρέθησαν στατιστικώς σημαντικά υψηλότερες στους ασθενείς με «σοβαρή» , έναντι αυτών με «ήπια» ΧΚΑ, όταν η σύγκριση έγινε με βάση το VE/VCO2 slope. Μόνο στη σύγκριση στην οποία η ταξινόμηση έγινε βάσει της διαμέσου του VO2peak («Σύγκριση Γ΄»), υπήρξε μια ξεκάθαρη (αλλά όχι στατιστικώς σημαντική) τάση για υψηλότερες τιμές StO2max , OCR και RR , στους ασθενείς με ήπια ΧΚΑ.
