Υπαρξισμός, ένα δυναμικό φιλοσοφικό ρεύμα, μια ατέρμονη, διανοητική περιπέτεια. Ένθεος και άθεος υπαρξισμός: εκλεκτές συγγένειες και ισχυρές διαφορές. Ο υπαρξισμός και η συμβολή του, στις πνευματικές αναζητήσεις του 21ου αιώνα.

Διπλωματική Εργασία uoadl:2919202 425 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Ιστορίας της Φιλοσοφίας
Βιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2020-07-16
Έτος εκπόνησης:
2020
Συγγραφέας:
Τσικλειδή Ελπινίκη
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Βλαχάκης Ν. Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής,Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών,ΕΑΠ.
Αραμπατζής Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ.
Πρωτοπαπαδάκης Ευάγγελος, Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ.
Πρωτότυπος Τίτλος:
Υπαρξισμός, ένα δυναμικό φιλοσοφικό ρεύμα, μια ατέρμονη, διανοητική περιπέτεια. Ένθεος και άθεος υπαρξισμός: εκλεκτές συγγένειες και ισχυρές διαφορές. Ο υπαρξισμός και η συμβολή του, στις πνευματικές αναζητήσεις του 21ου αιώνα.
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Υπαρξισμός, ένα δυναμικό φιλοσοφικό ρεύμα, μια ατέρμονη, διανοητική περιπέτεια. Ένθεος και άθεος υπαρξισμός: εκλεκτές συγγένειες και ισχυρές διαφορές. Ο υπαρξισμός και η συμβολή του στις πνευματικές αναζητήσεις του 21ου αιώνα.
Περίληψη:
Η έννοια της ύπαρξης αποτελεί μια θεμελιώδη ιδέα της Φιλοσοφίας. Ο υπαρξισμός ως φιλοσοφικό ρεύμα ασχολείται με την ανθρώπινη ύπαρξη. Εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα στην Ευρώπη από τον Δανό φιλόσοφο Søren Kierkegaard, ο οποίος θεωρείται Πατέρας του υπαρξισμού. Ο ίδιος όμως, αποδίδει την τιμή αυτή στον Σωκράτη, το πρότυπό του, που με το Γνώθι σαυτόν, έθεσε την αρχή του υπαρξισμού. Η υπαρξιστική φιλοσοφία διαπέρασε τον 20ο αιώνα και εξακολουθεί να επηρεάζει και τον 21ο.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο υπαρξισμός κυριάρχησε στην Ευρώπη, αλλά συγχρόνως διασπάστηκε σε δύο κατευθύνσεις. Στον ένθεο και στον άθεο με αξιόλογους εκπροσώπους και στις δύο περιπτώσεις. Στον ένθεο συναντάμε τον Søren Kierkegaard, Karl Jaspers, Nicolai Berdyaev, Leon Chestov, Vladimir Solovyov, Gabriel Marcel, Martin Buber, Paul Tillich, John Macquarrie και άλλους.
Στον άθεο συναντάμε τον Martin Heidegger, Jean-Paul Sartre, Albert Camus, Simon de Beauvoir, Maurice Merleau- Ponty και άλλους.
Ο S.Kierkegaard καθιέρωσε την έννοια της υποκειμενικότητας. Ο καθέκαστος άνθρωπος έχει μεγαλύτερη αξία έναντι του καθόλου. Το υποκειμενικό Εγώ αυτοδημιουργείται. Η αλήθεια είναι υποκειμενική. Η υποκειμενικότητα είναι η πραγματικότητα. Επίσης, ο φιλόσοφος διέκρινε τη ζωή της ανθρώπινης ύπαρξης σε τρία στάδια, από τα οποία ο άνθρωπος καλείται να διέλθει. Το αισθητικό, το ηθικό, το θρησκευτικό. Η ένταση και το παράλογο της πίστης ορίζει το θρησκευτικό, ανώτατο στάδιο.
Ο K.Jaspers διαχωρίζει την ύπαρξη σε κατώτερη- Dasein και ανώτερη- Existenz.
To Dasein αποτελεί το Εδώ και το Τώρα της ύπαρξης και το Εxistenz τη φορά της στο Επέκεινα.
Ο G.Marcel εισάγει στον υπαρξισμό την έννοια της σωματικότητας και του μυστηρίου. Η ύπαρξη είναι η συγκεκριμένη, ενσαρκωμένη ύπαρξη, που αντιλαμβάνεται τον κόσμο και προσεγγίζει το μυστήριο του Είναι και του Θεού.
Στον N. Berdyaev, κυρίαρχες ιδέες είναι αυτές της ελευθερίας, του πνεύματος και του προσώπου. Το Εγώ στην πρόοδό του γίνεται πρόσωπο, με σώμα, πνεύμα και ψυχή. Η ελευθερία είναι πρωτογενής, προηγείται του όντος και την ονομάζει «μη οντική ελευθερία».
Ο M.Heidegger διαιρεί την ύπαρξη σε Dasein, ύπαρξη στον χρόνο και στον χώρο και σε Ek-sistenz, ύπαρξη που αγωνίζεται για την προσέγγιση του απείρου.
Ο J.P. Sartre θα μιλήσει για την έννοια του Είναι ως Καθ’εαυτό-En-soi, το Είναι των αντικειμένων και ως Δι’εαυτό- Pour-soi, το Είναι των ανθρώπινων συνειδήσεων.
Επίσης, θα ορίσει πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, κάτι το οποίο υποστηρίζουν όλοι οι υπαρξιστές. Ο άνθρωπος είναι δημιουργός της μοίρας του, αλλά η ελευθερία του συνυπάρχει με την ευθύνη των λόγων και των πράξεων του.
Ο Α.Camus αναφέρεται στην έννοια του παράλογου που ενυπάρχει στη ζωή της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο στοχαστής υποστηρίζει πως ο άνθρωπος αξίζει να ζει, να διαχειρίζεται το παράλογο και να δίνει νόημα στον κόσμο.
Ο υπαρξισμός είναι αντισυστηματικός, προκρίνει την υποκειμενική αλήθεια έναντι της αντικειμενικής και το άτομο έναντι της μάζας. Ο ένθεος και ο άθεος υπαρξισμός έχουν πολλές συγγένειες, όπως την υποκειμενική αλήθεια, τη διαλεκτική φύση της ύπαρξης, τη συνύπαρξη της ανθρώπινης ελευθερίας και της ευθύνης που αυτή φέρει, την παραδοχή ότι η ύπαρξη προηγείται της ουσίας, την υπαρξιακή αγωνία, αλλά κυρίως την υπεροχή του ατόμου έναντι της μάζας. Η σημαντικότερη διαφορά τους έγκειται στην έννοια της πίστης στον Θεό. Ο ένθεος σχετίζει τον άνθρωπο με τον Θεό, ενώ ο άθεος τον αφήνει μόνον του, χωρίς ελπίδα άνωθεν παρέμβασης.
Ο υπαρξισμός στον 21ο αιώνα εξακολουθεί να επηρεάζει την ανθρώπινη πνευματικότητα στους τομείς της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Αποτέλεσε και αποτελεί μια διαρκή, πνευματική πρόκληση και μια συνεχή, διανοητική αναζήτηση.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Φιλοσοφία- Ψυχολογία
Λέξεις-κλειδιά:
Υπαρξισμός, ύπαρξη, ένθεος, άθεος, συγγένειες, διαφορές, υποκειμενικότητα.
Ευρετήριο:
Ναι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
1
Εικονογραφημένη:
Όχι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
118
Αριθμός σελίδων:
59
Αρχείο:
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

ΥΠΑΡΞΙΣΜΟΣ_.pdf
742 KB
Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.