Εκτίμηση της υποκλινικής αγγειοπάθειας με τη χρήση νεώτερων μη επεμβατικών αγγειακών βιοδεικτών σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2

Διδακτορική Διατριβή uoadl:2944143 106 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Τμήμα Ιατρικής
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2021-04-28
Έτος εκπόνησης:
2021
Συγγραφέας:
Κωνσταντώνης Γεώργιος
Στοιχεία επταμελούς επιτροπής:
Κωνσταντίνος Μακρυλάκης, Καθηγητής (επιβλέπων), Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Νικόλαος Τεντολούρης, Καθηγητής , Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αθανάσιος Πρωτογέρου, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πέτρος Σφηκάκης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Μαρία Τεκτονίδου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Θεόδωρος Παπαϊωάννου, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Αλέξανδρος Κόκκινος, Αν. Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Εκτίμηση της υποκλινικής αγγειοπάθειας με τη χρήση νεώτερων μη επεμβατικών αγγειακών βιοδεικτών σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2
Γλώσσες διατριβής:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Εκτίμηση της υποκλινικής αγγειοπάθειας με τη χρήση νεώτερων μη επεμβατικών αγγειακών βιοδεικτών σε ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (ΣΔ2) είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας εμφάνισης αθηρωματικής νόσου και επιταχύνει την εξέλιξή της σε σχέση με άτομα χωρίς διαβήτη. Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχτεί σε επίπεδο κλινικών μελετών η ωφέλιμη επίδραση της πολυπαραγοντικής προσέγγισης στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 (ΣΔ2) στη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου.
Σκοπός: Να εξετάσουμε την επίδραση της πολυπαραγοντικής αντιμετώπισης στη θεραπεία του ΣΔ2 στην εξέλιξη της υποκλινικής αρτηριακής νόσου, σε σύγκριση με μη διαβητικά άτομα, σε περιβάλλον καθημερινής κλινικής πράξης.
Μέθοδος: Εξετάστηκαν προοπτικά 116 διαδοχικοί ασθενείς με ΣΔ2 και 324 άτομα χωρίς σακχαρώδη διαβήτη, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε παρόμοια πολυπαραγοντική θεραπευτική προσέγγιση για τη διόρθωση κλασικών παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου (αρτηριακή πίεση, δυσλιπιδαιμία, κάπνισμα, κ.α.). Μετά από 3.2 χρόνια εξετάστηκαν οι αλλαγές σε αγγειακούς βιοδείκτες που συνδέονται με την υποκλινική αρτηριακή νόσο (αθηρωμάτωση, αρτηριακή σκληρία, υπερτροφία καρωτίδων αρτηριών).
Αποτελέσματα: Στην αρχή της μελέτης οι ασθενείς με ΣΔ (μέση ηλικία 63,7 έτη) είχαν σημαντικά μεγαλύτερο επιπολασμό υποκλινικής αγγειοπάθειας σε σύγκριση με την ομάδα χωρίς διαβήτη (μέση ηλικία 51,2 έτη). Στο τέλος της μελέτης οι αλλαγές στα κλινικά, βιοχημικά και χαρακτηριστικά τρόπου ζωής καθώς και στις αντιυπερτασικές/αντιλιπιδαιμικές θεραπείες ήταν συγκρίσιμες μεταξύ των 2 ομάδων. Κατά την επανεξέταση, κλασικοί παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου όπως το κάπνισμα, η αρτηριακή πίεση, η LDL χοληστερόλη, τα τριγλυκερίδια καθώς και συμπεριφορικά χαρακτηριστικά όπως η άσκηση και συμμόρφωση στη Μεσογειακή διατροφή είχαν βελτιωθεί σημαντικά και στις 2 ομάδες. Πολυπαραγοντική ανάλυση, μετά από στάθμιση για κλασικούς παράγοντες και αντιυπερτασικές/αντιλιπιδαιμικές θεραπείες, δεν κατέδειξε σημαντικές διαφορές μεταξύ των 2 ομάδων σε κανέναν από τους δείκτες υποκλινικής αγγειοπάθειας.
Συμπέρασμα: Η εφαρμογή ενός προγράμματος πολυπαραγοντικής αντιμετώπισης του ΣΔ2 είναι εφικτή στην καθημερινή κλινική πράξη και έχει ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση του ρυθμού εξέλιξης της υποκλινικής αρτηριακής νόσου.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, Πολυπαραγοντική θεραπεία, Υποκλινική αρτηριακή νόσος, Αγγειακοί βιοδείκτες, Καρδιαγγειακός κίνδυνος.
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
148
Αριθμός σελίδων:
149
Konstantonis Georgios PhD.pdf (3 MB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο