Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
ΠΜΣ Χειρουργική Ογκολογία

2021-06-13

2021

Μπακογεώργος Αλέξανδρος-Μάριος

Θεοδοσόπουλος Θεοδόσιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Φραγκουλίδης Γεώργιος, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πολυδώρου Ανδρέας, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ

Νεότερες εξελίξεις στη συστηματική θεραπεία του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Πώς τροποποιούν το θεραπευτικό σχεδιασμό;

Αγγλικά

Νεότερες εξελίξεις στη συστηματική θεραπεία του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Πώς τροποποιούν το θεραπευτικό σχεδιασμό;

Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ) αποτελεί την δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο, αναπτύσσεται σχεδόν πάντα στα πλαίσια προϋπαρχούσης χρόνιας ηπατικής νόσου και η πρόγνωσή του καθορίζεται όχι μόνο από την έκταση της νόσου αλλά και από τη βαρύτητα της υποκείμενης ηπατικής νόσου και των ηπατικών εφεδρειών. Αν η διάγνωση του ΗΚΚ γίνει σε αρχικό στάδιο της νόσου και η θεραπεία ξεκινήσει εγκαίρως, η πρόγνωση είναι καλή, καθώς η αλλογενής μεταμόσχευση ήπατος, η ηπατεκτομή και οι τοπικές θεραπείες καυτηρίασης συνδέονται με σημαντικό όφελος στην επιβίωση. Συστηματική θεραπεία πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με προχωρημένη, ανεγχείρητη ή μεταστατική νόσο, σε ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε τοπικοπεριοχική θεραπεία, εφόσον η ηπατική λειτουργία τους είναι επαρκής. Το ΗΚΚ θεωρείται χημειοανθεκτική νόσος και μέχρι το 2008 δεν υπήρχε καμία εγκεκριμένη συστηματική θεραπεία μετά την εξάντληση και αποτυχία των τοπικοπεριοχικών θεραπειών. Αρκετοί αντιαγγειογενετικοί παράγοντες εξετάστηκαν διεξοδικά και κάποιοι έχουν ήδη εγκριθεί για τη συστηματική θεραπεία 1ης και 2ης γραμμής ασθενών με ΗΚΚ που όπως γνωρίζουμε αποτελεί ένα ιδιαίτερα αγγειοβριθή όγκο. Την ίδια στιγμή οι αναστολείς των σημείων ελέγχου της ανοσολογικής απάντησης επεκτείνουν περαιτέρω το ταχέως και διαρκώς εξελισσόμενο θεραπευτικό πεδίο. Αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην διακρίβωση και κατανόηση των παθογενετικών μηχανισμών που οδηγούν στην εμφάνιση και την εξέλιξη του ΗΚΚ, ο σημαντικότερος περιορισμός για την εφαρμογή της Ιατρικής της Ακρίβειας στους ασθενείς με ΗΚΚ είναι το γεγονός ότι οι πιο συχνά ανιχνεύσιμες και ενδεχομένως στοχεύσιμες γενετικές παραλλαγές είναι σπάνιες. Στην παρούσα εργασία παρέχεται μια συστηματική ανασκόπηση της επιδημιολογίας, των παραγόντων κινδύνου, της παθολογικής ανατομικής, της μοριακής βιολογίας, της κλινικής αξιολόγησης και σταδιοποίησης καθώς και των δεδομένων των κλινικών μελετών που οδήγησαν στην έγκριση των νεότερων θεραπευτικών παραγόντων και των συνδυασμών αυτών, για τη θεραπεία 1ης (atezolizumab & bevacizumab, lenvatinib, sorafenib) και 2ης (regorafenib, cabozantinib, nivolumab with or without ipilimumab, pembrolizumab, ramucirumab) γραμμής. Ο θεραπευτικός αλγόριθμος για τους ασθενείς με ανεγχείρητο, προχωρημένο ΗΚΚ δεν έχει ακόμα πλήρως καθορισθεί και οπωσδήποτε απαιτούνται προοπτικές τυχαιοποιημένες μελέτες που θα συγκρίνουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των νέων θεραπειών.

Επιστήμες Υγείας

Ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, Καρκίνος ήπατος, Στοχεύουσα θεραπεία, Νεότεροι παράγοντες, Αναστολείς σημείων ελέγχου της ανοσολογικής απόκρισης, Συστηματική θεραπεία, Θεραπευτικός αλγόριθμος

Όχι

0

Ναι

226

72

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο. H πρόσβαση επιτρέπεται μόνο εντός του δικτύου του ΕΚΠΑ.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/2947253