Εμφάνιση παγκρεατικού συριγγίου μετά από παγκρεατο-δωδεκαδακτυλεκτομή και επίδραση στην επιβίωση. Μελέτη βιβλιογραφίας και αναδρομική μελέτη σειράς χειρουργικών ασθενών από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν.

Διπλωματική Εργασία uoadl:3218569 56 Αναγνώσεις

Μονάδα:
Κατεύθυνση Αναζωογόνηση
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-06-14
Έτος εκπόνησης:
2022
Συγγραφέας:
Παπαδολιοπούλου Μαρία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Ιακωβίδου Νικολέτα, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή. ΕΚΠΑ
Εκμεκτζόγλου Κωνσταντίνος, Ακαδημαϊκός Υπότροφος, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Καραμανώλης Γεώργιος, Καθηγητής, Ιατρικής Σχολής, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Εμφάνιση παγκρεατικού συριγγίου μετά από παγκρεατο-δωδεκαδακτυλεκτομή και επίδραση στην επιβίωση. Μελέτη βιβλιογραφίας και αναδρομική μελέτη σειράς χειρουργικών ασθενών από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν.
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Εμφάνιση παγκρεατικού συριγγίου μετά από παγκρεατο-δωδεκαδακτυλεκτομή και επίδραση στην επιβίωση. Μελέτη βιβλιογραφίας και αναδρομική μελέτη σειράς χειρουργικών ασθενών από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν.
Περίληψη:
Περίληψη


Εισαγωγή
Η παγκρεατοδωδεκαδαλεκτομή θεωρείται μια από τις απαιτητικότερες και δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις και εκτελείται με σκοπό συνήθως την αφαίρεση καλόηθων ή κακόηθων όγκων του παγκρέατος ή του χολικού δέντρου καθώς και σε περιπτώσεις τραύματος. Αυτό το περίπλοκο χειρουργείο έχει συχνά πολλαπλές επιπλοκές, δυνητικά καταστροφικές για την επιβίωση των ασθενών. Μια από τις συχνές επιπλοκές είναι η εμφάνιση παγκρεατικού συριγγίου (postoperative pancreatic fistula, POPF), γεγονός που σύμφωνα με τους περισσότερους συγγραφείς - ερευνητές επιπλέκει πολύ την μετεγχειρητική πορεία των ασθενών και πολλές φορές σημαίνει αυξημένη θνητότητα.
Μεγάλες κλινικές μελέτες έχουν σχεδιαστεί για να αποδείξουν την αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα στην ομάδα ασθενών με POPF καθώς και πολλαπλές προσπάθειες έχουν γίνει ώστε να βρεθεί η καλύτερη χειρουργική τεχνική για να αποφευχθεί η εμφάνιση POPF και οι ασθενείς να έχουν καλύτερη πρόγνωση.

Υλικό και μεθοδολογία
Πρόκειται για αναδρομική μελέτη της εμφάνισης της επιπλοκής του παγκρεατικού συριγγίου σε μία σειρά ασθενών που υποβλήθηκαν σε επέμβαση παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομής στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν από 01/01/2013 έως 31/12/2018. Η παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή έγκειται στη χρησιμοποίηση μίας έλικα λεπτού εντέρου (short) Roux-en-Y με αναστομώσεις του στομάχου και του παγκρέατος με την αναστόμωση του χοληφόρου δέντρου να γίνεται στον μακρύ βραχίονα του λεπτού εντέρου. Η βασική ιδέα πίσω από την προσέγγιση είναι να επιτευχθεί αρκετή απόσταση της παγκρεατονηστιδικής αναστόμωσης από τα

ενεργοποιημένα γαστρικά υγρά και το χολικό χυμό, καθώς ένα από τα σενάρια που εξηγεί την διάσπαση της παγκρεατονηστιδικής αναστόμωσης είναι η ενεργότητα των παγκρεατικών ενζύμων.

Αποτελέσματα
Μελετήθηκαν 126 ασθενείς (n=126) με διάμεση ηλικία τα 66.1 έτη (58.7, 74). Από το δείγμα της μελέτης αυτής, παγκρεατικό συρίγγιο παρουσίασε το 13.5% (17 ασθενείς) εκ των οποίων το 8.7% χαρακτηρίζεται ως biochemical leak και το υπόλοιπο 4.8% ως παγκρεατικό συρίγγιο B και C. Οι ασθενείς μελετήθηκαν σε δύο ομάδες ως προς την εμφάνιση παγκρεατικού συριγγίου (ομάδα Α, ασθενείς που δεν παρουσίασαν παγκρεατικό συρίγγιο και ομάδα Β, ασθενείς που παρουσίασαν παγκρεατικό συρίγγιο). Παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση παγκρεατικού συριγγίου ανεδείχθησαν ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος (BMI) (p=0.01), η μετεγχειρητική αιμορραγία (p=0.03), ενώ το παγκρεατικό συρίγγιο συσχετίσθηκε με παράταση ημερών νοσηλείας (p<0.001), χολική διαφυγή (p<0.001), ανεπάρκεια οργάνου (p<0.001) και μειωμένη επιβίωση σε μήνες (p=0.02). Ο προεγχειρητικός ίκτερος (p=0.001) και η μετεγχειρητική νοσηλεία σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) (p=0.013) φαίνεται να επηρεάζουν αρνητικά τη θνητότητα.

Συμπεράσματα
Το χειρουργικό κέντρο ΠΓΝ ΑΤΤΙΚΟΝ έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με την πρόληψη του παγκρεατικού συριγγίου καθώς έχει αναγνωριστεί η σημασία της επιπλοκής σε σχέση με την νοσηρότητα και την θνητότητα. Η διαφορά στην επέμβαση κατά Whipple έγκειται στο σύστημα αναστομώσεων και σύμφωνα με τα ποσοστά εμφάνισης

παγκρεατικού συριγγίου, πιθανότατα δημιουργεί μια στεγανότερη αναστόμωση χωρίς ενεργά παγκρεατικά ένζυμα. Η υπεροχή της τροποποιημένης επέμβασης της παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομής χρήζει επιβεβαίωσης με μια νέα μελέτη που θα συγκρίνει τις δύο τεχνικές και τα αποτελέσματά τους.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Παγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή, Παγκρεατικό συρίγγιο, Θνητότητα, Νοσηρότητα, Επιπλοκές
Ευρετήριο:
Όχι
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Εικονογραφημένη:
Ναι
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
49
Αριθμός σελίδων:
48
Papadoliopoulou_Maria_MSc.pdf (673 KB) Άνοιγμα σε νέο παράθυρο