Μονάδα:
Κατεύθυνση Νεοελληνική ΦιλολογίαΒιβλιοθήκη Φιλοσοφικής Σχολής
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-09-08
Συγγραφέας:
Σωτηροπούλου Ευθυμία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Καθηγητής Δημήτρης Αγγελάτος, Τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Επίκουρη Καθηγήτρια Πέγκυ Καρπούζου, Τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Καθηγητής Ευριπίδης Γαραντούδης, Τμήμα Φιλολογίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πρωτότυπος Τίτλος:
Το σώμα ως έκφραση στην ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου: οι δεσπόζουσες της μορφής και της κίνησης και οι συναρτήσεις τους με το ένσαρκο υποκείμενο
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Αγγλικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Το σώμα ως έκφραση στην ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου: οι δεσπόζουσες της μορφής και της κίνησης και οι συναρτήσεις τους με το ένσαρκο υποκείμενο
Περίληψη:
Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η μελέτη των τρόπων (ανα)παράστασης του ανθρώπινου σώματος στην ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Η σωματικότητα εμπλέκεται σταθερά, σύμφωνα με την ερμηνευτική μας προσέγγιση, με την εσωτερική συνθήκη του ποιητικού υποκειμένου, αναδεικνύοντας έτσι τη σωματική ύλη ως εκφραστικό ορίζοντα και φανερώνοντας συνάμα το Είναι ως ένα αδιάσπαστο όλον. Προκειμένου να αναδειχθούν τα παραπάνω, αξιοποιήθηκαν θεωρητικά ερείσματα αντλημένα από το πεδίο της φαινομενολογίας, όπως η –κομβική για την παρούσα εργασία– έννοια του ένσαρκου/ενσώματου υποκειμένου. Η δόμηση της εργασίας καθορίζεται βάσει της διάκρισης ανάμεσα στις δύο (ανα)παραστατικές δεσπόζουσες της μορφής και της κίνησης, οι οποίες διασταυρώνονται κατά τη διαδικασία ανεύρεσης ενός βάθους οντολογικής τάξεως, καθώς η –ποιητικά και εικονοπλαστικά στοιχειοθετημένη– αναζήτησή του το αναδεικνύει ως πηγή μίας υπαρκτικής αυθεντικότητας. Στο πρώτο κεφάλαιο, εξετάζονται οι μορφοποιητικοί μηχανισμοί που στοιχειοθετούν την (ανα)παράσταση του ενσώματου υποκειμένου, οι οποίοι εκτείνονται σε: (α) ταυτίσεις του ανθρώπινου σώματος με αντικείμενα από τον βιωμένο κόσμο, οι οποίες αίρουν τη διαφορά μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, ούτως ώστε το πρώτο να ενσαρκώνει τις ιδιότητες του δεύτερου, επιφορτίζοντάς τες συνάμα με μία αξία εκφραστική, και (β) χιάσματα μεταξύ του ανθρώπινου σώματος και φυτικών καταρχήν μεγεθών. Στο δεύτερο κεφάλαιο, αναλύονται και ερμηνεύονται η ποιητική σύλληψη του συγκροτητικού βλέμματος και της όρασης-σκέψης από κοινού με την τακτικά επανερχόμενη μεταβατική κίνηση του «χαδιού»· κοινό παρονομαστή μεταξύ τους συνιστά ο συστηματικός συντονισμός τους με όρους ενός (σωματικού και ψυχικού εν ταυτώ) βάθους. To τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο εστιάζει στη μελέτη (ανα)παραστάσεων κινητικών διεργασιών που συμπλέκονται με τη σωματική ύλη, οι οποίες, καθώς επανέρχονται, διαμορφώνουν ένα είδος τυπολογίας, ώστε να μπορούν να οργανωθούν και να εξεταστούν σε διαλεκτικά ζεύγη αντίστροφων εκφραστικών ιδιοτήτων: (α) αποσταθεροποίηση και σταθερότητα, και (β) απόσπαση και (συμ/υπερ)πλήρωση.
Κύρια θεματική κατηγορία:
Γλώσσα – Λογοτεχνία
Λέξεις-κλειδιά:
μεταπολεμική ποίηση, μεταϋπερρεαλισμός, υλικότητα, (ανα)παράσταση, ένσαρκο/ενσώματο υποκείμενο, χίασμα, βιωμένος κόσμος, εκφραστικές ιδιότητες, αυθεντικότητα, διυποκειμενικότητα, διασωματικότητα
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
2
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
72
