Μονάδα:
Κατεύθυνση Σακχαρώδης Διαβήτης και ΠαχυσαρκίαΒιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας
Ημερομηνία κατάθεσης:
2022-09-14
Συγγραφέας:
Μακατουνάκη Μαρία
Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Χαλβατσιώτης Παναγιώτης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Χατζηαγγελάκη Εριφύλη, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Ράπτης Αθανάσιος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Πρωτότυπος Τίτλος:
Τα μονοκλωνικά αντισώματα στη θεραπεία του αυτοάνοσου διαβήτη
Γλώσσες εργασίας:
Ελληνικά
Μεταφρασμένος τίτλος:
Τα μονοκλωνικά αντισώματα στη θεραπεία του αυτοάνοσου διαβήτη
Περίληψη:
Ο διαβήτης τύπου 1 (T1D) θεωρείται ευρέως ότι είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που καθοδηγείται από Τ κύτταρα, με αποτέλεσμα τη μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης λόγω δυσλειτουργίας/καταστροφής των παγκρεατικών β κυττάρων. Μεταξύ των διαφορετικών θεραπειών που έχουν δοκιμαστεί για τη θεραπεία της νόσου είναι και η ανοσοθεραπεία. Ο απώτερος στόχος μιας ανοσοθεραπείας για τον T1D είναι η καταστολή της συνεχιζόμενης αυτοανοσίας των β κυττάρων αποκαθιστώντας την περιφερική ανοχή χωρίς να επηρεαστεί η προστατευτική ανοσία και να διατηρηθεί η λειτουργία των β κυττάρων. Ωστόσο, η πολυπλοκότητα της διαδικασίας της νόσου, που χαρακτηρίζεται από πολλαπλούς ανοσολογικούς τελεστές, και η ποικίλη κινητική της εξέλιξης της νόσου μεταξύ των ατόμων, έχει καταστήσει την ανάπτυξη αποτελεσματικών ανοσοθεραπειών εξαιρετικά προκλητική μέχρι σήμερα.
Γενικά, οι θεραπείες με mAb έχουν εφαρμοστεί για την αλλαγή της εξέλιξης της νόσου διαγράφοντας ανοσοενεργά κύτταρα, αλλάζοντας τον φαινότυπο/λειτουργία των τελεστών κυττάρων ή παρεμποδίζοντας τις αλληλεπιδράσεις διαλυτής/κυτταρικής επιφάνειας πρωτεΐνης. Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας χρησιμοποιήθηκαν βάσεις δεδομένων και με τη χρήση κατάλληλων λέξεων-κλειδιών προέκυψαν 1679 μελέτες οι οποίες περιλάμβαναν τη χρήση αντισωμάτων για τη θεραπεία του αυτοάνοσου διαβήτη. Από τα αποτελέσματα της ανάλυσης φάνηκε ότι οι κλινικές θεραπείες που στοχεύουν τα Τ κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και τα Β κύτταρα του παγκρέατος μέσω αντι-CD3 και αντι-CD20, αντίστοιχα, έχουν αποδείξει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα στη διατήρηση της μάζας των β-κυττάρων σε πρόσφατα διαγνωσμένους ασθενείς. Από τα αντι-CD3 φαίνεται πως η τεπλιζουμάμπη είναι πιο πολλά υποσχόμενη μιας και καταφέρνει να διατηρεί σταθερά ή να μειώνει τα επίπεδα
8
του πεπτιδίου C ενώ από τα αντι-CD20 και αντι-CD2 δεν έχουν τόσο καλά αποτελέσματα. Πλέον υποσχόμενα είναι τα αντισώματα που χρησιμοποιύνται ήδη ως θεραπεία για άλλες νόσους
Κύρια θεματική κατηγορία:
Επιστήμες Υγείας
Λέξεις-κλειδιά:
Μονοκλωνικά Αντισώματα, Αυτοάνοσος διαβήτης, Τύπου 1 Διαβήτης, LADA, Νέες θεραπείες στον Διαβήτη
Αρ. σελίδων ευρετηρίου:
0
Αρ. βιβλιογραφικών αναφορών:
96
