Κατεύθυνση Επιδημιολογία-Μεθοδολογία έρευνας στις βιοϊατρικές επιστήμες, την κλινική πράξη και τη δημόσια υγεία
Βιβλιοθήκη Επιστημών Υγείας

2022-12-01

2022

Τίρτα Μαρία

Βασιλική Μπενέτου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Παγώνα Λάγιου, Καθηγήτρια, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Στεφάνια Παπαθεοδώρου, Λέκτορας, Σχολή Δημόσιας Υγείας, Harvard T.H. Chan

Παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση της αναπτυξιακής δυσπλασίας του ισχίου

Ελληνικά

Παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση της αναπτυξιακής δυσπλασίας του ισχίου

Εισαγωγή: Η Αναπτυξιακή Δυσπλασία του Ισχίου (ΑΔΙ) είναι η πιο συχνή παιδιατρική πάθηση του ισχίου και

εμφανίζεται λόγω της μη ομαλούς ανάπτυξης του ισχίου. Η κλινική εικόνα ποικίλλει από μικρή αστάθεια του

ισχίου έως πλήρες εξάρθρημα. Η αιτιολογία της ΑΔΙ είναι άγνωστη. Χωρίς θεραπεία ή διάγνωση της πάθησης

σε πρώιμη ηλικία, η ΑΔΙ μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα του ισχίου σε νεαρή ηλικία, πόνο και ανάγκη

ολικής αρθροπλαστικής στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής. Τόσο οι επιβαρυντικοί όσο και οι προστατευτικοί

παράγοντες που σχετίζονται με την πάθηση αυτή βρίσκονται υπό διερεύνηση, με ορισμένους μόνο να είναι επαρκώς τεκμηριωμένοι.

Σκοπός: Διερεύνηση της συσχέτισης ποικίλων παραγόντων και χαρακτηριστικών των πασχόντων με την εμφάνιση της ΑΔΙ.

Μέθοδος: Πρόκειται για προοπτική μελέτη παρελθόντος που διεξήχθη στο Παιδο-ορθοπαιδικό και Τραυματολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία». Τα δεδομένα προέρχονται από τα αρχεία

που τηρούνται στο συγκεκριμένο τμήμα στο πλαίσιο του προγράμματος Προσυμπτωματικού Ελέγχου

Νεογνών, και για χρονικό διάστημα πέντε ετών (Σεπτέμβριος 2017-Απρίλιος 2022). Η διάγνωση της ΑΔΙ έγινε με τη χρήση της μεθοδολογίας υπερηχογραφήματος ισχίου κατά Graf. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις απλής

και λογαριθμιστικής παλινδρόμησης προκειμένου να εντοπιστούν τυχόν συσχετίσεις μεταξύ των υπό μελέτη

παραγόντων και της εμφάνισης ΑΔΙ.

Αποτελέσματα: Πλήρη δεδομένα ήταν διαθέσιμα για 3306 βρέφη που υποβλήθηκαν σε καθολικό έλεγχο (6612 ισχία). Από αυτά, 3229 βρέφη είχαν ώριμα ή ανώριμα ισχία αλλά κατάλληλα για την ηλικία (Graf type I, IIa), ενώ 77 βρέθηκαν παθολογικά (Graf type IIb, IIc, D, III και IV). Ο επιπολασμός της ΑΔΙ στο συνολικό δείγμα ήταν 2,3%. Από την πολυπαραγοντική ανάλυση βρέθηκε ότι τα βρέφη με ισχιακή προβολή σε σχέση με κεφαλική [(Odds Ratio (OR): 2.85; 95% Confidence Intervals (95%CI): 1.55-5.27)], ή με θετικό οικογενειακό ιστορικό ΑΔΙ σε σχέση με απουσία οικογενειακού ιστορικού (OR: 3.59; 95% CI: 1.89-6.83) ή τα θήλεα σε με τα άρρενα (OR: 4.57; 95%CI: 2.49-8.37) είχαν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό ΑΔΙ. Τελειόμηνα βρέφη με

φυσιολογικό/αυξημένο βάρος γέννησης (OR: 5.17; 95%CI:1.85-14.45), τελειόμηνα με χαμηλό βάρος γέννησης

(OR:1.83; 95% CI:0.33-10.24) και πρόωρα με φυσιολογικό βάρος γέννησης (OR: 2.54; 95% CI: 0.56-11.55) είχαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΑΔΙ σε σχέση με τα πρόωρα με χαμηλό βάρος γέννησης, αν και οι δύο

τελευταίες συγκρίσεις δεν ήταν στατιστικά σημαντικές. Δεν βρέθηκαν συσχετίσεις μεταξύ ΑΔΙ και πρωτότοκα

παιδιά ή με την καισαρική τομή. Τα βρέφη με τουλάχιστον έναν παράγοντα κινδύνου είχαν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό ΑΔΙ από εκείνα χωρίς κάποιο παράγοντα κινδύνου (OR 4,77, 95% CI: 2,44-9,30).

Συμπεράσματα: Η μελέτη επιβεβαίωσε την συσχέτιση ορισμένων παραγόντων/χαρακτηριστικών με την ΑΔΙ

και ταυτόχρονα τονίζει την σημασία της άμεσης εντόπισης των νεογέννητων με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης

ΑΔΙ.

Επιστήμες Υγείας

Αναπτυξιακής Δυσπλασίας Ισχίου, Παράγοντες κινδύνου, Προστατευτικοί παράγοντες, Προληπτικός έλεγχος, Υπερηχογράφημα Graf

Όχι

0

Ναι

119

38

Δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στο αρχείο έως 2024-12-02.

https://pergamos.lib.uoa.gr/uoa/dl/object/3252863