Στοιχεία επιβλεπόντων καθηγητών:
Κυρίτση Ελένη, Ομότιμη Καθηγήτρια, Τμήμα Νοσηλευτικής, ΠΑΔΑ
Δημήτριος Τούσουλης, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Κωνσταντίνος Π. Τούτουζας, Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Περίληψη:
Το Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST διαστήματος (STEMI) αποτελεί σοβαρή κλινική οντότητα με υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας. Παρά τη σημαντική πρόοδο στην θεραπευτική του αντιμετώπιση με τη διαδερμική επέμβαση επαναγγείωσης (αγγειοπλαστική), η νόσος εξακολουθεί να οδηγεί σε αρνητική αναδιαμόρφωση και αυξημένες πιέσεις πλήρωσης την αριστερή κοιλία, επιβαρύνοντας τόσο τη συστολική όσο και διαστολική λειτουργία της. Η έκταση της εμφραγματικής περιοχής αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στην εξέλιξη της νόσου και την πρόγνωση. Η Μαγνητική Τομογραφία Καρδιάς (CMR) θεωρείται η «εξέταση εκλογής» για την ακριβή εκτίμηση του μεγέθους του εμφράγματος, με τη διαθεσιμότητα της στην καθημερινή κλινική πράξη να περιορίζεται από το υψηλό της κόστος και τη δυνατότητα των ασθενών να υποβληθούν σε αυτήν. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η συσχέτιση του LASI, όπως μετράται στις 72 ώρες μετά από επιτυχημένη PCI, με το μέγεθος του εμφράγματος που εκτιμάται μέσω εναλλακτικών και άμεσα διαθέσιμων μέσων, όπως του Selvester Score, της τροπονίνης Ι και του WMSI. Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 50 ασθενείς με διάγνωση STEMI, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν με PCI και νοσηλεύτηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς». Η εκτίμηση της εμφραγματικής έκτασης πραγματοποιήθηκε με τη χρήση τριών δεικτών: του Selvester score, του Δείκτη Κινητικότητας Τοιχώματος (Wall Motion Score Index - WMSI) και της τιμής τροπονίνης στις 72 ώρες. Η δυσκαμψία του αριστερού κόλπου εκτιμήθηκε μέσω του LASI. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από την αναδρομικά από τον ιατρικό φάκελο, την καρδιολογική εξέταση, τα αποτελέσματα της εργαστηριακής διερεύνσηης και την υπερηχογραφική/ απεικονιστική εξέταση Αποτελέσματα: Το στατιστικό δείγμα της μελέτης περιλάμβανε 50 ασθενείς με μέση ηλικία 58,8 έτη (SD=10,6), εκ των οποίων το 88% ήταν άνδρες. Η στατιστική ανάλυση ανέδειξε θετική συσχέτιση του LASI με το BNP (r=0,298, p=0,036) και οριακή συσχέτιση με το Selvester score στις 72 ώρες (r=0,267, p=0,061). Ο δείκτης WMSI παρουσίασε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με το Selvester score από το ΗΚΓ εισαγωγής r=0,395, p=0,004), από το ΗΚΓ μετά την αγγειοπλαστική (r=0,476, p<0,001) και από το ΗΚΓ στις 72 ώρες (r=0,516, p<0,001), καθώς και με την τιμή της τροπονίνης στις 72 ώρες (r=0,516, p<0,001). Αντίθετα, ο WMSI παρουσίασε ισχυρή αρνητική συσχέτιση με το κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (r=-0,810, p<0,001). Παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ασθενών με φυσιολογικό και παθολογικό LASI, τόσο στο WMSI (p=0,021) όσο και στο Selvester score (p<0,001). Επιπλέον, οι ασθενείς με παθολογικές τιμές LASI εμφάνιζαν μεγαλύτερη έκταση εμφράγματος, βάσει των δεικτών WMSI (χ²=4,04, p=0,044), Selvester score (χ²=4,847, p=0,028) και τροπονίνης στις 72 ώρες (χ² = 4,168, p=0,041). Από την ανάλυση λογιστικής παλινδρόμησης βρέθηκε μόνο το Selvester score στο ΗΚΓ των 72 ωρών να παρουσιάζει στατιστικά σημαντική συσχέτιση με την πρόβλεψη του παθολογικού LASI (p=0,008). Συμπέρασμα: Βάσει των αποτελεσμάτων της μελέτης οι παθολογικές τιμές του δείκτη LASI συσχετίζονται με μεγαλύτερη έκταση εμφράγματος ανεξαρτήτως του δείκτη μέτρησης που χρησιμοποιήθηκε, ενώ το Selvester score στο ΗΚΓ των 72 ωρών αποδείχθηκε ότι έχει τη μεγαλύτερη προγνωστική αξία με κάθε αύξηση στη βαθμολογία του να συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης παθολογικού LASI. Ο LASI ενδέχεται να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για την εκτίμηση της βαρύτητας της εμφραγματικής βλάβης και της πρόγνωσης των ασθενών με STEMI.
Λέξεις-κλειδιά:
Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST, Διαστολική Δυσλειτουργία, Αριστερός κόλπος, Πρωτογενής αγγειοπλαστική, Έκταση εμφράγματος, Δείκτης δυσκαμψίας Αριστερού Κόλπου
