Summary:
Η βιταμίνη Α και οι μεταβολίτες της λαμβάνονται από τα τρόφιμα ζωικής
προέλευσης, κυρίως το ήπαρ και τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Πλέον,
προσχηματισμένη βιταμίνη Α εντοπίζεται όλο και περισσότερο σε εμπλουτισμένα
τρόφιμα καθώς και συμπληρώματα διατροφής.
Η βιταμίνη Α σχηματίζεται επίσης in vivo από καροτενοειδή, ιδιαίτερα β-
καροτένιο, α-καροτένιο, και β-κρυπτοξανθίνη, που εντοπίζονται κυρίως σε
πορτοκαλί και πράσινα φυλλώδη φυτά π.χ., καρότα, κολοκύθι, σπανάκι, λάχανα.
Η βιταμίνη Α είναι μια ομάδα ουσιών που παίζουν σημαντικό ρόλο για την όραση,
την ανάπτυξη των οστών, την αναπαραγωγή, την κυτταρική διαίρεση και
διαφοροποίηση, τη συντήρηση του φυσιολογικού επιθηλιακού ιστού την ενίσχυση του
ανοσοποιητικού συστήματος. Η ανεπάρκεια βιταμίνης Α μπορεί να οδηγήσει σε
μειωμένη κυτταρική διαφοροποίηση, μειωμένη αντίσταση στις λοιμώξεις, αναιμία,
ξηροφθαλμία , και τελικά, τύφλωση και θάνατο. Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, η
ανεπάρκεια βιταμίνης Α είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη μεταξύ των παιδιών και των
εγκύων.
Στις ανεπτυγμένες χώρες όπου υπάρχει πληθώρα συμπληρωμάτων βιταμίνης Α και
εμπλουτισμένων με βιταμίνη Α τροφίμων υπάρχει αυξημένος κίνδυνος
υπερκατανάλωσης και τοξικότητας από τη βιταμίνη Α . Η συνιστώμενη διαιτητική
πρόσληψη βιταμίνης Α σύμφωνα με τον FAO/WHO είναι 900 μg RE / d για τους
άνδρες και 700 μg RE / d για τις γυναίκες. Σε σειρές περιπτώσεων
υπερβιταμίνωσης Α σε παιδιά και ενήλικες που έχουν κάνει μακροχρόνια λήψη
ρετινοειδών για τη θεραπεία διάφορων δερματολογικών παθήσεων (>75.000 IU)
παρατηρήθηκαν σημεία και συμπτώματα τοξικότητας, συμπεριλαμβανομένων των
οστικών αλλοιώσεων αλλά και σε κάποιες επιδημιολογικές μελέτες αναφέρεται ότι
η βιταμίνη Α μπορεί να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο απώλειας οστικής μάζας και
αυξημένο κίνδυνο κατάγματος.
Η οστεοπόρωση, μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από χαμηλή οστική πυκνότητα και
αυξημένο κίνδυνο κατάγματος, είναι ένα μείζον πρόβλημα για τη δημόσια υγεία.
Το πρόβλημα αυτό είναι εντονότερο μεταξύ των ηλικιωμένων, ιδιαίτερα μεταξύ των
μετεμμηνοπαυσιακών λευκών γυναικών.
Τα κατάγματα του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης αυξάνουν σημαντικά μετά την
τέταρτη δεκαετία της ζωής, συνεχίζουν να αυξάνουν αναλογικά με την ηλικία, και
συχνά συμβάλλουν ουσιαστικά στην αναπηρία και αυξημένο κίνδυνο θανάτου των
πασχόντων.
Υπάρχουν βέβαια και μελέτες που υποστηρίζουν ότι η οστική πυκνότητα δεν
επηρεάζεται από την κατανάλωση βιταμίνης Α. Μάλιστα σε μερικές μελέτες οι
επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχει θετική επίδραση της υπερκατανάλωσης
βιταμίνης Α στα οστά.
Οι τόσο μεγάλες διάφορες στα αποτελέσματα των διάφορων μελετών μπορεί να
οφείλονται, εν μέρει, σε δυσκολίες σχηματισμού μια ακριβούς εκτίμησης της
πρόσληψης βιταμίνης Α. Ο προσδιορισμός των επιπέδων της ρετινόλης πλάσματος
είναι μια μη αξιόπιστη μέτρηση υπολογισμού των αποθεμάτων βιταμίνης Α στο σώμα,
Η πιθανότητα επιδείνωσης ενός ήδη σοβαρού προβλήματος της δημόσιας υγείας με
πρόσληψη ποσοτήτων βιταμίνης Α που σήμερα θεωρούνται ασφαλή υποδεικνύει ότι
περαιτέρω έρευνα σε αυτό το θέμα είναι δικαιολογημένη.
Keywords:
Vitamin A, Bone, Retinol, Osteoporosis, Bone Mass
